LiveRecensies

Blood Youth, Real Friends, As It Is en Neck Deep @ AB Box: Is poppunk dan toch dood?

LiveRecensies

Blood Youth, Real Friends, As It Is en Neck Deep @ AB Box: Is poppunk dan toch dood?

Gisteren werden we door de AB getrakteerd op een avondje vol poppunk met maar liefst vier bands: Blood Youth, Real Friends, As It Is en als hoofdact Neck Deep. Je kan het al raden: ons poppunk hartje begon al sneller te slaan bij het zien van deze affiche. Neck Deep speelde nog niet zo lang geleden in diezelfde zaal in de AB, maar toen als voorprogramma van A Day To Remember, in combinatie met Moose Blood. Die avond bleek een groot succes, dus we overdrijven niet als we zeggen dat we uitkeken naar deze avond.

De avond werd geopend door Blood Youth, die last minute nog aan de affiche werden toegevoegd. Door het vroege beginuur, 18:30, was de zaal nog maar voor de helft gevuld toen ze eraan begonnen. Je kan zeker niet zeggen dat Blood Youth het slecht deed als opener van de avond, maar toch ontbrak er iets. Je merkte dat ze muzikaal niet super sterk staan en frontzanger Kaya Tarsus voelde zich duidelijk wat onwennig. Gelukkig zaten er genoeg enthousiastelingen in de zaal die ervoor zorgden dat er voor het eerst wat sfeer in de zaal zat. Ze speelden een korte maar krachtige set en deden waarvoor ze gekomen waren: de zaal opwarmen.

https://www.instagram.com/p/BaVCvAnnJTg/?tagged=neckdeep

De volgende band die gepland stond, was Real Friends maar vlak voor dit optreden kregen we een speech te horen van Have Hope, een organisatie die werkt rond preventie van zelfmoord. Het was een beetje luguber om dit tussen optredens te zien, en hier en daar werd een traantje gelaten. Gelukkig verdwenen deze snel toen Real Friends het podium het podium betrad. Toch hadden we hier geen enkele reden toe. Real Friends begon hun set met de grootste tegenslag die je kan hebben, één van hun gitaren bleek niet aangesloten. Ze probeerden dit weg te lachen met een paar mopjes maar dat lukte niet echt.

Het grootste probleem met Real Friends bleek eigenlijk dat de frontzanger helemaal niet kan zingen. Hij miste een paar keer volledig, en zeker als de backing vocals invielen, was het zelfs pijnlijk om te horen dat zij een pak beter konden zingen. Ze probeerden vooral sfeer te creëren door bv. sfeerverlichting in de zaal aan te vragen bij rustige liedjes maar kregen het publiek, op de frontrow na, helemaal niet mee. Daarnaast focusten ze veel te veel op mental health issues in plaats van op de muziek. Mensen kwamen om plezier te hebben en niet om te praten over hun problemen. Laat ons duidelijk zijn: het is niet omdat je mentaal labiel bent, dat je goede emotionele poppunk kan maken.

https://www.instagram.com/p/BaVoraNHQS7/?tagged=neckdeep

Als derde band stond As It Is op het programma. Van alle groepen op deze avond, brengen ze het meest opgewekte muziek van iedereen. Dit was ook meteen duidelijk toen ze het podium opstormden. Op voorhand vreesden we dat deze band misschien een beetje licht zou vallen op een avond als deze, maar ze bewezen zeker het tegendeel. Frontman Patty Walters was de definitie van enthousiasme en pepte het publiek helemaal op. Ondanks dat het vooral enkele echte fangirls waren die de lyrics konden meezingen, werden de eerste echte moshpits van de avond geopend. Ook het theatraal niveau van de band ligt enorm hoog, drama maakte duidelijk een belangrijk deel uit van hun liveshow. Toch viel ook deze show na een paar liedjes stil en sloeg ook de energie van As It Is niet meer helemaal aan. En als dat gebeurd op een show die amper een half uur duurt, dan weet je dat het niet juist zit.

Op dit moment is het antwoord op onze vraag of poppunk dan toch dood is, zeker ja. De drie voorprogramma’s misten alledrie iets en kregen nooit de volledige aandacht van heel de zaal voor het half uur dat ze speelden. Na As It Is kregen we de mannen van Have Hope nog eens op het podium. Toen deze afliepen, begon het publiek al Neck Deep te scanderen. De AB Box zat ondertussen propvol, en het was duidelijk dat iedereen met dezelfde gedachte zat: ‘there ain’t no party like a Neck Deep party’. Neck Deep kwam, zag en overwon.

https://www.instagram.com/p/BaU1mckDct5/?tagged=neckdeep

Openen deden ze met één van de singles van het nieuwe album, “Happy Judgement Day”. En of het nieuwe album met open armen ontvangen werd! De zaal werd één grote moshpit en het publiek werd gek. Dit veranderde zeker niet toen twee ‘klassiekers’ van het vorige album werden gespeeld, “Lime St.” en “Gold Steps”. Een eerste ‘pauze’ werd ingelast met het zesde nummer op de setlist, “Parachute”. Naar eigen zeggen waren ze zeer verrast dat dit één van de successongs van het nieuw album werd, omdat ze hier iets anders probeerden. Maar ons verbaasde het helemaal niet: het is een heuse meezinger en dat wordt duidelijk als heel de zaal het refrein meebrult.

Zoals al eerder vermeld, werd het nieuwe album duidelijk met open armen ontvangen. Dat voelde ook Neck Deep, dat met uitzondering van één lied, heel het nieuwe album The Peace And The Panic door de versterkers knalde. Toch viel de set een beetje stil na klassiekers “Kali Mali” en “Rock Bottom”. Was het publiek gewoon uitgeput van het heftige tempo van de band of wou de band nét iets te veel nummers erdoor knallen? Gelukkig is Neck Deep ondertussen ervaren genoeg om dit aan te pakken en spoorde ze het publiek terug aan mee te gaan met hun energie. Het publiek kwam er terug bovenop vanaf instant klassieker “In Bloom” en stagedivede tijdens “December” en “Head To The Ground” alsof hun leven ervan af hing.

Daarna werd de akoestische gitaar bovengehaald en toonde het vijftal dat ze niet enkel hard kunnen gaan maar ook gewoon muzikaal enorm sterk zijn. “Wish You Were Here” en “A Part Of Me” bezorgden zowat elke bezoeker kippenvel en opnieuw werd er hier en daar een traantje gelaten. Terugkomen deed Neck Deep met “Can’t Kick Up The Roots” en “Where Do We Go When We Go”. Een laatste keer deze avond had de security zijn handen vol met stagedivers en werd er gebeukt dat het geen naam had. Vermoeid maar met een blij hartje verlieten we de zaal.

Tot voor Neck Deep hadden we even schrik dat deze avond één grote flop ging worden, maar Neck Deep redde de avond. Ze raasden door de AB als wilde beesten en trokken het publiek hierin mee. Met een gerust hart kunnen wij stellen: poppunk is alive en Neck Deep is één van de beste in het genre.

Setlist:

Happy Judgement Day
Lime St.
Gold Steps
Motion Sickness
What Did You Expect?
Parachute
Kali Mali
Heavy Lies
Rock Bottom
Citizens Of Earth
Don’t Wait
The Grand Delusion
In Bloom
December
Head To The Ground
Wish You Were Here
A Part of Me

Encore:

Can’t Kick Up The Roots
Where Do We Go When We Go

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
InstagramLiveRecensies

The Gaslight Anthem @ Ancienne Belgique (AB): Van waakvlammetje naar warm vuurtje

Net geen tien jaar geleden was het dat The Gaslight Anthem nog eens in een Belgische concertzaal stond. Ook toen was de…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.