Shapeshifter is een album waar de hele pop punk wereld op zat te wachten. Het nieuws dat ze na een eerste poging alles van tafel veegden en terug van nul begonnen, was dus een teleurstelling voor velen. ‘Het eerste album had oké geweest, maar het tweede moest het juiste album zijn.’ aldus de band zelf. Na de mislukte eerste poging tot opname, greep de band terug naar dezelfde producer van hun debuutplaat en die formule bleek wel weer aan te slaan. En het resultaat mag er ook wezen. Shapeshifter omvat alles wat we van een pop punk album mogen verwachten én meer. Zelfs de albumtitel is perfect op zijn plaats. De rode draad zweeft tussen melig, bij wijlen zelfs emo-achtig, snel en snedig.
Knuckle Puck is een pop punk band uit de buitenwijken van Chicago, Illinois. Hun eerste album Copacetic was een schot in de roos en stond in de top tien van vijf verschillende hitlijsten en werd genomineerd voor album van het jaar door Alternative Press. De lat lag dus hoog voor de opvolger van Copacetic. Op 13 oktober verscheen die opvolger eindelijk via Rise Records en de verwachtingen werden ingelost.
Emotionele teksten, opzwepende ritmes worden afgewisseld met de nodige ballades, dat zijn de ingrediënten voor pop punk die we ook op Shapeshifter terugvinden. En toch gaat de huisstijl van Knuckle Puck iets verder dan dat. Ze klinken vaak toch iets snediger, authentieker en vaak ook een beetje agressiever dan de doorsnee pop punk band. Ook op muzikaal vlak is de band erop vooruit gegaan en klinken bijvoorbeeld de drumlijnen iets complexer dan op het voorgaand materiaal.
Het tekstueel thema draait rond het belang van een eigen identiteit. Een thema dat iedereen aangaat, maar toch vaak lijkt terug te komen binnen het genre. De vocals van Joe Taylor geven een bepaalde eigenheid aan de muziek van Knuckle Puck. Een stem die niet klinkt als de typische popstemmen en bij momenten tegen het schreeuwen aanleunt, maar aangenaam blijft om naar te luisteren. Songs als “Double Helix”, “Gone” en “Everyone Lies To Me” zijn echt wel ijzersterke anthems die blijven rondspoken in je hoofd en die je binnen de kortste keren vanbuiten kent.
Een klein puntje van kritiek is wel de eigenaardige opbouw van het album. De eerste helft is snedig, stevig en beladen. Het laatste deel van het album blijft beladen, maar neemt toch een duik qua tempo en intensiteit. Die tempoverschillen kunnen wij en de fans wel smaken, maar zouden iets meer afgewisseld mogen worden met de uptempo nummers op de plaat. Misschien een kleine tip voor optredens en komende albums, die wij graag zien komen.
Fans die zich live volledig willen onderdompelen in Shapeshifter en hopelijk ook ouder materiaal kunnen op 26 november terecht in Muziekodroom in Hasselt met Tiny Moving Parts en Movements als support acts. Allen daarheen voor een pop punk avond van jewelste.
