In 2016 was er Blackened Cities, een 24-minutenlang nummer geïnspireerd op industriesteden zoals Charleroi, Manchester en Detroit. Een onconventionele keuze, maar wie hiervoor niet terugdeinsde, sloot de muzikante voor altijd in het hart. Nu is Melanie De Biasio terug met haar derde plaat, Lilies, vol met sierlijke en eigenzinnige muziek. Dit keer bovendien in een geheel van negen overzichtelijke nummers. Er is dus helemaal geen reden meer om niet luisteren.

Openen doet De Biasio met “Your Freedom Is The End Of Me”, wat meteen één van de beste nummers van het album is. In iets minder dan vier minuten eist de Waalse zangeres al onze aandacht. Met piano, bas en slagwerk creëert ze een zwoele wereld waarin het fijn vertoeven is. Je vergeet even alles om je heen.

Dat De Biasio meester is in het scheppen van sfeer was nooit een geheim en ook op dit album valt dit talent op. Nu eens zijn de nummers kalm en elegant zoals “Your Freedom Is The End Of Me” en het haast lieflijke “Lilies” dan weer sneller en meer opzwepend zoals “Let Me Love You”. Er mag al eens wat variatie in zitten. In “Gold Junkies”, een echo van Blackened Cities, voelen we een gejaagde, rusteloze energie. Een mooi contrast.

Veel heeft De Biasio ook niet nodig om een nummer neer te zetten. Zo heeft ze op “Sitting In The Stairwell” genoeg aan enkele ‘vingerknips’. Knap, al zijn we toch meer gewonnen voor nummers met iets meer begeleiding. Die is vaak sober, maar trefzeker – je voelt dat geen noot te veel wordt gespeeld -, en vormt zeker een meerwaarde.

Omdat de begeleiding nooit de hoofdrol opeist, krijgt De Biasio’s stem alle aandacht. Ze zingt, fluistert, zucht, praat, hijgt en zwijgt. Want soms zit muziek in de stilte. Bezwerend, dachten we meermaals. Op “All My Worlds”, met stuwende bassen als een hartslag, durven we haast niet te ademen. Het zijn waarschijnlijk de zes meest intense minuten van het album.

Op Lilies bewijst Melanie De Biasio opnieuw dat ze alle internationale faam waard is. Hoewel niet elk nummer het niveau van de opener haalt, is dit toch muziek die je soms ademloos achterlaat. Wie haar live aan het werk wil zien, trekt in december best naar de AB. Daar speelt ze niet twee, maar drie (de AB plande wegens grote vraag een extra concert) avonden op rij. Soms word je gewoon op je wenken bediend.

Website / Facebook / Twitter / Instagram