AlbumsOude Bekenden

Ugly Papas – Atomium Pluto (★★★½): Buitenaards heerlijk

AlbumsOude Bekenden

Ugly Papas – Atomium Pluto (★★★½): Buitenaards heerlijk

Het is ondertussen 23 jaar geleden, dat de Menense cultgroep Ugly Papas hun laatste plaat uitbrachten. Enkele decennia later zijn de heren op een leeftijd gekomen dat ze een verpersoonlijking zijn geworden van hun bandnaam. Los daarvan zijn ze nog steeds springlevend en relevant. Luc Dufourmont aka “Roste Luc” uit Bevergem en de zijne brengen met Atomium Pluto, hun derde plaat uit. De plaat bevat tien volwaardige nummers die reeds in 1997 werden ingeblikt. Atomium Pluto klinkt buitenaards heerlijk en is naar de band hun gewoonte niet zomaar in een vakje te proppen.

Ugly Papas maakten begin jaren 90 furore, door o.a. de finale te halen van Humo’s Rock Rally en door de release van twee opmerkelijke platen. Zelf noemen ze hun muziek ‘psychelische bluesrock en eclect dadaïsme’, het kind moet een naam hebben natuurlijk. Met uitstekende singles als “Facin’ The Crap” en “Saviour” drukken ze ontegensprekelijk hun stempel op de rijke Belgische muziekcultuur. De band baarde na hun split gekende projecten als Two Russian Cowboys en ID!OTS.

De plaat start sterk met “Drunken Indians”. Naast een geniale titel, waar er verder niet te veel achter gezocht moet worden, schuilt een opzwepend en psychedelisch rocknummer. Het fungehalte is hier zeer hoog. Een waar feestnummer, die het goed zou doen op menig feestje, al dan niet met indianen. “Chicky Ferdy Parasol” gaat gewoon verder op hetzelfde elan. De stem van Luc Defourmont is prominenter aanwezig en doet ons denken aan die van Arno. Nummers als “Magic and Ecstasy” en “Beatnik” zijn het vermelden waard en klinken dansbaar, vol energie.

“Afrique” is zo’n nummer die je lijkt te achtervolgen. Een ideale song die als soundtrack kan dienen voor een paranoïde psychopaat die op zoek is om brokken te maken. De combinatie van jazz, blues en psychedelische muziek maken de muziek erg uniek in zijn soort. Ondanks het hoge gehalte aan absurditeit klinkt het album tot nog toe toch toegankelijk. Met “Olleke Bolleke” tonen Ugly Papas niet alleen dat ze een gevoel voor humor hebben, maar ook dat ze mooi een sfeer weten te creëren binnen hun muziek. De altsax klinkt oosters en opzwepend, zoals we het graag hebben.

Wie houdt van hysterische psychedelische rockmuziek zal zich niet te snel gaan vervelen met Atomium Pluto, tenzij je net tien pillen Valium hebt geslikt natuurlijk. We hadden ergens wel verwacht dat de plaat zou aanslaan, anders release je die niet vele jaren na opnamedatum. Toch blijft het opmerkelijk hoe tijdloos de nummers klinken. Het enige minpunt is dat de plaat ons geen minuut rust gunt, maar dat zal waarschijnlijk wel hun opzet geweest zijn. Onlangs hielden ze hun eigen Night Of The Ugly Papas, een éénmalig concert waarbij ze nieuwe en oude muziek aan het publiek voorstelden, samen met onder meer Tim Vanhamel. We kunnen enkel hopen dat het niet bij die ene keer blijft, want wij kunnen niet nog eens twintig jaar op onze grote honger blijven zitten.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Première: Nieuwe single ID!OTS - "Ma guitare"

Exact een jaar en twee dagen nadat Johnny Hallyday zijn laatste adem uitblies, komen ID!OTS met hun eigenste versie van “Ma Guitare”…
Filmpje van de week

Filmpje van de week 12 - 18 september 2016

Het Filmpje van de week bestaat deze week voornamelijk uit gekende artiesten. Dat komt omdat de rest niet genoeg zijn best deed…
Muzieknieuwtjes

Eerste 16 namen Leffingeleuren

Vandaag komt het gezelligste festival van België met de eerste namen op hun line-up. De 40e editie van het najaarsfestival wordt een ode…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.