Interviews

Interview Colin H. Van Eeckhout – Amenra: “Het is gewoon een feit dat MASS VI muzikaal het meest uitgewerkt is”

© Stephan Vanfleteren

Het grootste Belgische underground exportproduct Amenra komt na vijf jaar terug met een elektrische plaat: Mass VI. Ondertussen hebben de goden uit Kortrijk zich niet verveeld: talloze shows, een akoestisch album en zijprojecten die groot werden. Het symbolische hoofd van de Church Of Ra, beantwoordde enkele vragen waarmee de eindsprint naar de release van het langverwachte vervolg op het enthousiast onthaalde Mass V werd ingezet.

Hoe gaat het met uw voet? Op je show hier in de Vooruit enkele maanden terug zag het er zeer slecht uit.

Oh goed! Nu is het weer oké, ik ben er mee gaan lopen en het gaat terug. Vroeger skatete ik veel, meestal waren het de kruisbanden van mijn enkel, maar blijkbaar zitten er kruisbanden in een voet ook. Mijn voet was gedraaid toen er enkele versterkers op gevallen waren tijdens het uitladen. Maar ça va, ik kan er weer tegen aan.

De nieuwe plaat, veel hindernissen gehad om Mass VI te maken?

Mega veel. Sowieso wordt het moelijker en moeilijker voor ons om nieuwe platen te maken, want het is al plaat nummer zes. Ondertussen hebben we al veel andere dingen gedaan. Toch is het niet simpel om iets nieuw te brengen binnen ons genre. Zeker binnen Amenra gaan we geen stijlswitch of andere muziek beginnen maken. We bewaken ons ding, wat Amenra is en wat niet. Zo wordt het wel zeer moeilijk om uit dezelfde vijver uw verhaal proberen te doen voor sommigen onder ons. Voor anderen die er later bij gekomen zijn, is dat minder.

Dus drie van ons zijn het samen begonnen, daarna zijn er vrienden van ons bij gekomen. Levy is er het laatst bij gekomen, in 2012, hij is ook tien jaar jonger dan ons. Hij is nog veel meer gedreven, het vuur loeit in hem. Hij wil nog net iets harder bewijzen aan de wereld wat hij waard is, terwijl wij al bezig zijn met onze kinderen en full-time jobs hebben. Het was moeilijk voor ons, nog een geluk dat hij ons het vuur aan de schenen gelegd heeft. Wij hadden de gedachte “Het is goed Levy, we hebben nog tijd”, hij is er dan in eens aan begonnen. Toen hebben we beslist dat het tijd was om door te zetten.

De opnames zijn gebeurd in de Ardennen, waar het toen volop sneeuwde. Gaan jullie voorbereid naar de studio of laten jullie nog wat werk over tot in de studio?

We schrijven niet meer in de studio. We waren inderdaad helemaal ingesneeuwd. Het was januari, februari, toen het volle bak sneeuwde. Zo veel sneeuw hadden we nog nooit gezien. We zaten in een mini dal, de studio lag er beneden. We konden niet meer naar boven, we konden zelfs geen boodschappen meer doen.

Heeft dat een invloed gehad?

Dat heeft een invloed gehad in zekere zin, dat dat wel magisch was voor ons. Wel we zijn dat eigenlijk niet meer gewoon. We wonen in een stad, toen zaten we in het bos met een meter sneeuw, precies of we in een andere wereld zaten. Het heeft gezorgd dat we nog meer verbonden waren met elkaar. Dat was wel nodig. De vorige plaat hadden we dat niet gedaan. We hadden toen een deel daar opgenomen en een deel in Kortrijk. Dat was anders, de ene ging wel eens naar huis, de andere zei dat hij vroeg naar huis ging want de dag erna moest hij werken. Het momentje was toen een beetje om zeep. Nu zeiden we: fuck it, iedereen is er bij vanaf dag één tot de laatste. Ik doe meestal, mijn zang, op het laatste. Dus in het begin heb ik niet veel te doen gehad, behalve mijn mening te geven en te luisteren.

Ik las dat u bas hebt gespeeld op de nieuwe plaat?

Nee, dat was niet zo. Onze gitarist Lennart heeft ook bas gespeeld, en onze bassist Levy speelde ook gitaar. Ik heb vooral bas geschreven voor de vorige plaat. We hebben toen wel Taiko drums gehuurd, we deden toen samen onze percussie. Iedere keer toen iemand een idee had, zeiden we wel: geef dat es hier. Dat is wel tof geweest, iedereen was bezig met elkaar, we hebben één geheel gecreëerd. Zo hebben we op dat vlak wel iets geboetseerd, maar eigenlijk waren de nummers al af.

De eerste drie nummers zijn al in drie verschillende talen: Frans, Engels en Nederlands. Waarom, of hoe is dat ontstaan?

Sowieso met Amenra, proberen we ons niet veel aan te trekken van de conventies en wat er verlangd wordt van ons of als band of als album. Ik denk dat het vooral te maken heeft met het feit dat, ook omdat we al twintig jaar bestaan, we al zoveel zaken gemaakt hebben. Mijn Engels, mijn vocabulair is niet oneindig. We werken ook constant met dezelfde thema’s, waardoor ik ook vaak naar dezelfde woorden, dezelfde beeldspraak grijp. We kunnen dat nog doen, we kunnen dat blijven doen, maar er was de drang om meer bouwstenen te hebben waar ik mee kon werken.

Door de interesse in verschillende talen heb ik gemerkt dat dezelfde betekenis, dezelfde woorden, als je dat in drie talen vertaald, dat er steeds één taal is waarmee je het grootste effect krijgt. Dan hebben we gekozen voor die taal. We werken met een zeer universeel thema, het leven, de dood enzoverder. Door deze verschillende talen te gebruiken wordt dit ook nog eens geaccentueerd en wordt het ook nog eens eigendom van iedereen. Het overstijgt de taal of de locatie of zo, vind ik. Voor mij klopt het. We hebben het nog niet veel gedaan, maar het klopt.

Je vermelde zojuist dat Amenra meer is dan enkel muziek: ethiek, filosofie, spiritualiteit,… Wat vinden we in MASS VI het meest terug?

Dat is moeilijk, moeilijk omdat het zeer abstract is. Je kan zeer moeilijk zeggen: het is dit en dit. Sowieso gaat het over het gevoel dat bepaalde gebeurtenissen bij ons hebben opgewekt de laatste jaren dat we proberen te materialiseren, te vertalen in wat het is. Eigenlijk is het zowat hetzelfde als op de vorige platen, we doen altijd hetzelfde. Het heeft met verlies te maken, en dit een plek te geven in je leven. Proberen antwoorden te krijgen op vragen en frustraties. Soms hebben we veel te vertellen, discussie te voeren met iets dat niet tastbaar is, in die zin dat er bijvoorbeeld iemand van je familie ziek wordt, heb je een tastbare vijand: die ziekte. Zaken in het leven waar je niets aan kan doen, dat je gewoon moet ondergaan. Het is enorm moeilijk als mens om alles een plek te geven. Als mens is dat enorm raar, want we zijn als mens gewoon om te vechten tegen dingen die we niet graag hebben, of niet graag willen hebben in het leven. Het gaat daar zo een beetje over. Zoals altijd al geweest.

Nog meer dan anders hebben we het gevoel dat het een enorme emotionele rollercoaster is. De nog grotere constrasten tussen het luide en het stillere, was dit de bedoeling?

Vanaf MASS I hebben we proberen experimenteren met andere talen, experimenteren met vrouw/man. Dit hebben we nu niet gedaan, eigenlijk hebben we het wel gedaan maar niet met stem. Er zat altijd een gesproken stuk in, nooit geschreeuw van begin tot eind. Door de jaren, en nu zeker met het akoestische hoofdstuk en zijprojecten, is mijn clean zang geëvolueerd, heb ik meer zelfzekerheid om dit te durven. Vandaar is het erin geslopen. In mijn ogen hebben de gezongen cleans en akoestische stukken nog meer impact dan vroeger. Als ik over de plaat praat, heb ik het over het snijden en het slaan. We snijden nog meer dan vroeger. We slaan ook nog, evenveel als vroeger, maar het snijden is net iets dieper, directer. Emotioneel hebben deze cleane stukken nog meer impact, waardoor we in het emotionele, het trieste, nog harder en dieper gaan. Als je dan nog eens de harde stukken, die dan daardoor ook nog eens harder komen, accentueert, is het verschil tussen de twee gevoelsmatige situaties des te groter. In mijn ogen komen de cleane stukken meer binnen dan vroeger. Op deze manier komen de heavy stukken nog harder binnen, maar inderdaad, er is aan gewerkt.

Jullie hebben met dezelfde producer gewerkt als met MASS V, maar toch klinkt het anders, als het ware bombastischer, voller. Hoe komt dit?

Dit komt vooral omdat we afscheid genomen hebben van het opnameproces dat we vroeger gebruikten. Tot aan de vorige plaat dachten we: we zijn een liveband, we mogen geen studioplaten maken. Het echte primeert, twee gitaarlijnen en niet meer, want live zijn we maar met twee. Zanglijnen ook, rekening houden met het feit dat je dit live moet kunnen brengen. Dus dat ik een gebrek heb aan adem, dat ik het niet live zou kunnen zingen etc. Maar nu hebben we voor ons eigen uitgemaakt dat we daar volledig ‘onze kloten aan gaan hangen’. We schrijven en nemen op in functie van het nummer. Als we vinden dat er daar nog één of twee extra gitaarlijnen op moeten komen, dat gaan we dit doen om het maximum effect uit het nummer te halen. Hetzelfde met de zang, waar ik voeger iets had dat ik in een heavy Amenra show achter vier nummers te schreeuwen niet blindelings noot op noot de clean zang zou kunnen doen, hebben we daar nu niet naar gekeken.

Nu hebben we er totaal geen rekening mee gehouden, we probeerden het maximale uit elk nummer te halen. Hierdoor klinkt het vermoedelijk iets grootser, er zit meer melodie in, meer gelaagdheid in dan vroeger, omdat we dat gewoon los gelaten hebben in de studio, terwijl we dit vroeger tegenhielden, want je kan blijven gaan. Het is ook omdat Levy voor het eerst heeft meegeschreven, dat verandert dan allemaal ook een beetje, we zijn allemaal gegroeid met elkaar. Het is de eerste keer dat ik dit heb van een plaat. Vroeger dacht ik: het is een goeie plaat, maar.. Terwijl ik er nu echt tevreden mee ben.

De beste plaat dat je tot nu toe geschreven hebt?

Dat is dan typisch weer voor de persronde, strategische marketing waar je moet zeggen dat de plaat de beste zal zijn die je geschreven hebt. Het is gewoon een feit dat ze muzikaal het meest uitgewerkt is. De plaat waar we het langst op gekauwd hebben en het ons hebben toegelaten om er het meeste uit te halen. Dit is interessant om te zien.

Komt dit door de zijprojecten? Is het Amenra die deze beïnvloedt of omgekeerd?

Beide, langs alle kanten. Vroeger bewaakten we Amenra. Het was Amenra, Amenra prioriteit en al de rest ondergeschikt want Amenra heeft de aandacht nodig. Tot als we opeens iets hadden: we hebben nu onze identiteit, een groot deel van de wereld weet nu dat we bestaan, we mogen en moeten nu eens meer ruimte bieden aan de dingen zodat ook zij tot hun volle capaciteit kunnen komen. Vroeger was het: tour met dat, ah nee want we hebben Amenra shows en iedereen skipte dit dan. Terwijl iedereen zin heeft, zoals Levy met Wiegedood en Lennart met Oathbreaker om voor dit ook ten volle te gaan. Het is een feit dat alles elkaar beïnvloedt. Als we eens repeteren met een nieuwe muzikant, dan inspireert dit ons of zien we soms een nieuwe invalshoek om dan terug weer naar Amenra te gaan. Het is een constante wisselwerking in alle richtingen.

Je zit nog steeds bij Neurot Recordings, voor MASS V hebben jullie veranderd, maar jullie zijn blijkbaar tevreden.

Ja, heel zeker. Sowieso is Neurosis een van onze grootste invloeden geweest in ons ontstaan, in onze evolutie. Ze verstaan keihard wat we willen, het feit dat we niet altijd de conventies willen volgen en de standaarden, clichés binnen de muziekindustrie van albummarketing, dat we daar niet aan mee willen doen. Ze laten ons doen, als we zeggen: neen dit doen we niet, dan snappen ze dit. Ze vechten ook, samen met ons. Het is ook omdat zij een band zijn, ze weten vanwaar wij komen en ze appreciëren dat we zo hard werken. We hebben er in de States ook een tour mee gedaan waar ze ons onder hun vleugels namen. Het zijn zaken die aan dat het label vasthangen, zo een zaken die priceless zijn. Het is een familie, als we samen op baan zijn is het plezant, weinig business, dat is wel geestig.

De muziek primeert?

Ja het is dat, ze laten ook ruimte om te evolueren in de richting die wij willen. Terwijl andere labels dan soms hebben: “tja die black metal is een beetje gepasseerd, beter eens iets van dit erin steken”. Als ze dat lang genoeg doen, doen die bands dat dan ook, ze beginnen dat te geloven en eindig je met iets waar je eerst totaal niet achter stond. Dit heb je totaal niet met hen.

We zijn hier nu in de Vooruit, maar jullie releaseshow in de AB is in een mum van tijd uitverkocht. Doet dit nog iets met jullie?

Zeker, enorm. De dag dat het in voorverkoop gaat, hangen wij allemaal aan onze telefoon: “al zoveel, al zoveel”, precies kleine kinderen. Sinds de vorige plaat hebben we iedere show in België uitverkocht, wat dat zot is. Zoveel jaar aan een stuk.

Mede door het akoestische gebeuren?

Onder andere, ook door de zijprojecten. Het is zeer breed en je bereikt enorm veel mensen. Het zijn ook andere stijlen, dus die mensen bereik je dan ook. Al blijft de essentie vaak hetzelfde. De manier waarop is anders. Voor ons is het nog altijd beetje surrealistisch. Het gaat nog steeds een beetje omhoog voor ons (terwijl hij met zijn hand een stijgende lijn toont), het gaat nog steeds niet naar beneden. Dit zorgt er ook voor dat we ook wel eens moeten beginnen denken denken: we hebben dit nu gedaan, wat is het volgende? We staan daar niet vaak bij stil. Het is niet zo dat we een strategisch 25-jaren plan hebben uitgeschreven. Binnen vijf jaar dit en na tien jaar staan we hier, neen.

Eigenlijk botsen we steeds op een plafond dat we nooit verwacht hadden dat we gingen tegenkomen. Het stelt ons steeds voor de vragen wat we straks moeten doen. Dit is wel zot voor ons. Ondanks het feit dat het genre muziek een averechts effect heeft. Hoe groter dat het gebeuren komt, hoe moeilijker dat het is om de mensen vast te hebben. Als je bijvoorbeeld in een zaal van 15000 man staat, is het een opdracht om die achterste 200 te bereiken, terwijl die eerste 200 meegezogen worden in het hele gebeuren. Dit is moeilijk, vooral in ons genre muziek, wij hebben die impact echt nodig. Hoe kleiner de zaal hoe beter, hoe dichter je staat hoe overweldigender het is. Het volume, het fysieke, je krijgt bij wijze van spreken het zweet op je gezicht gesprenkeld.

Je moet eigenlijk Amenra live gezien hebben om de platen te kunnen appreciëren?

Ik vind dat wel, we zijn en zullen altijd een liveband zijn, daar leven we ook voor. Zo komen we ook volledig tot ons recht.

Jullie nabije toekomstplannen, er is nog niet veel aangekondigd?

Achter de schermen zijn we het volledig aan het regelen. Sowieso hadden we afgesproken dat 2017 het jaar was voor Oathbreaker, en daar blijven we af. Buiten de release en enkele akoestische shows zal er niet veel gebeuren.

2018 wordt het jaar van Amenra?

Ja, normaal gezien wel. Er komt een Europese tour, een Amerikaanse tour is in de maak, dan naar Rusland en misschien Australië. Dan opnieuw beginnen en enkele festivals en zo. Vorig jaar hebben we Dour en Graspop gedaan. Als het dit jaar niet is dan misschien volgend jaar. We zullen waarschijnlijk in de States zitten deze zomer dus eerder volgend jaar. We zien wel. Hier en daar gaan we proberen wat specialere shows te doen, wat locaties op te zoeken, een niet alledaagse show.

Zoals op een kerkhof, bijvoorbeeld?

Nee ja, het gaat iets groter moeten zijn. Grotere ruimtes, zoals een leegstaand industriegebouw en zo een toestanden. Eens in het hol van pluto waar we alles zelf inzetten, een PA, een podium en de volledige cirque, dat we zelf kunnen bewerken. In 2018, als we in België spelen. We kunnen natuurlijk altijd naar clubs gaan, het is gewoon veel toffer, voor iedereen, dat het eens niet de standaardplekken zijn waar je naar shows gaat kijken.

Enkele weken geleden zagen we jullie volledige album op onze tijdlijn passeren. Ondertussen al meer dan één keer. Jullie weten hier vast van, wat doet dit met jullie?

Tuurlijk weten we dat, we waren er echt niet goed van. Het was gelekt. De mensen beseffen het niet. Ze hebben het album via via en paf, wow, en ze gooien het online. Het ding is: als de plaat uit is, daar hebben we nog nooit wakker van gelegen dat je ze illegaal kan downloaden, als ze uit is. Als de mensen geïnteresseerd zijn en de moeite doen om het album binnen te trekken, uit te checken, graag! Er zijn ook plekken waar je de platenzaak binnenloopt waar je onze plaat niet kan kopen, of je moet hem bestellen met schandalig veel verzendingskosten. Dan heb ik liever dat ze hem zomaar binnentrekken, kan me niet schelen. Maar gewoon het feit dat we niet hebben kunnen beslissen hoe en wanneer we alles loslaten op de wereld. Want meestal zit je dan met PR-agentschappen van over heel de wereld, een strategisch plan uit te werken van wanneer een video en daarna gaan we een nummer streamen. Tot er één of andere pipo het pakt en online gooit. Dan zitten wij daar. Vaak nog met fouten in de titels, dan denken wij: “dit meen je toch niet?”. Ik vind dat enorm erg, ik was echt gedesillusioneerd.

Vooral ook omdat Amenra een sterk geheel is.

Ja voila, dat is raar. Je kan het ook aanzien als een eer, tof, we zijn blijkbaar van die orde gekomen dat mensen dat gaan doen. Maar het is toch een zeer vort gevoel, je werkt er een aantal jaar aan, het is dan eindelijk af na al dat hard werk en dan wordt dat zomaar teniet gedaan. Dat suckt enorm. We hadden even van: “fuck it, het was de laatste plaat, ze kunnen ons de zak opblazen, allemaal.” Dat was de eerste reactie, ondertussen is het al wat gemilderd. Ook omdat dat extreem veel werk is, je moet dan zoeken wie het is, proberen offline te halen. Er kruipt enorm veel werk in omdat af te zwakken, het radar van verspreiding stil te leggen, uitzoeken wie het was,.. Hier hadden we ook geen tijd voor. Maar ja, er zijn nu eenmaal ergere dingen in het leven. We weten wie het is, het is een enorme fan, iemand van de pers die het gewatermerkt gedownload kreeg en uit enthousiasme gedeeld heeft, maar dit is de bedoeling niet. De plaat komt wel hé, je moet gewoon nog een maand wachten.

Dat was alles, bedankt om te komen.

MASS VI komt uit op 21 oktober via Neurot records. Hun facebookpagina vind je hier, preorderen kan hier.

Hun releaseshow in AB op 31 oktober is uitverkocht. Dag twee van hun tweedagse, 1 november, speelt CHVE samen met Syndrome en Fär support van Wiegedood, tickets zijn nog beschikbaar en vind je hier.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air komt af met ruim dertig nieuwe namen

Jera on Air blijft met namen strooien. Vier dagen lang maakte het punk-, hardcore- en metalcorefestival in Limburg nieuwe acts bekend en…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop vult aan met Fontaines D.C., Romy, Inhaler, Sugababes en meer!

De krokusvakantie is voorbij, dus keert ook de organisatie van Pukkelpop terug naar het bureau. Dat betekent met andere woorden dat er…
2023FeaturesInstagram

De beste concertfoto’s van 2023 volgens onze fotografen

Zoals we eerder al aangaven bij de mooiste albumhoezen van 2023: het visuele is bij muziek minstens even belangrijk als de klank….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.