LiveRecensies

Swmrs + The Regrettes @ AB (Ancienne Belgique) : Zonder bootje in een wildwaterbaan

LiveRecensies

Swmrs + The Regrettes @ AB (Ancienne Belgique) : Zonder bootje in een wildwaterbaan

Op 24 september 2017 kregen we in de Ancienne Belgique een pop punk avondje van jewelste voorgeschoteld. Swmrs toonde er waarom ze al het voorprogramma van onder meer Green Day mochten verzorgen. De band bleek duidelijk al een ganse schare fans te hebben, want in Brussel werd er gegild als stonden de Beatles op het podium. Toch kent deze jonge band nog wat groeiproblemen waardoor de set hier en daar chaotisch overkwam. Desalniettemin wisten ze met hun aanstekelijke nummers en een heel uitbundig publiek een levendige set af te leveren.

Opener van de avond waren de meiden en jongen van The Regrettes. We hebben nu al spijt dat de groep maar een kwartiertje speelde, want van wat we te horen kregen, zat er veel meer in. Niet meer dan vijf nummers serveren ze ons waarbij “Hot” als opener dient in een zaal die al voor te stikken is. De toon is gezet en frontvrouw Lydia Night verdwijnt niet veel later in het publiek om ze wat op te jutten. Hoewel de band nog erg jong is (de gitarist is 16) staan ze er als echte volwassenen. Ze weten hoe ze een publiek moeten bespelen en vooral Night heeft hier en daar streken. Toch is het allemaal net iets te braaf naar ons idee en hadden ze ons met een kwartiertje meer op de teller misschien meer kunnen overtuigen. Nu krijgen we een korte maar matige set geserveerd, jammer.

Voor Swmrs is er precies al een eigen fanbase in België. Al van zodra de deuren openden, stonden enkele jongedames vooraan het podium om hun idolen van dichtbij te zien. Als de jongens dan het podium op komen, mogen we blij zijn dat we nog steeds horen. Gekrijs en gegil is wat we krijgen van dit hoofdzakelijk jong en vrouwelijk publiek. Swmrs heeft er duidelijk al ervaring mee en niet veel later knallen ze de set op gang met “Palm Trees”. Meteen gaat het publiek helemaal los en de mensen dansen in het rond en zingen luidkeels mee.

De band wisselt goed af tussen snedige nummers en wat meer poppy nummers. Zo gaat “Harry Dean” heel hard vooruit en laten ze met “Silver Bullet” wat meer rust toe. Toch blijven de toeschouwers zich constant geven. Af en toe verandert de zaal in een gigantische moshpit waarin bijna iedereen verdwijnt. De mensen die zich wilden amuseren vanavond zijn zeker op het juiste adres. Toch voelt het allemaal niet zo strak aan. Het zal misschien aan de warmte liggen (de zaal had soms meer weg van een sauna dan een concertzaal), maar hier en daar was de set wat rommelig. Natuurlijk hoort dit er bij bij een punkconcert, al kunnen we ons niet van het idee ontdoen dat een set die iets beter in elkaar zat, de show nog een tikkeltje beter kon maken.

Hoe dan ook bleek niemand zich echt te ergeren aan de mindere instrumentatie. Doordat de band het publiek constant opjutte, hadden ze ook geen tijd om op te letten en ze zongen dan ook vooral mee tijdens het rondspringen. In het midden van de show moest de frontman nog een verplichte boodschap brengen tegen het fascisme en de handtastelijke concertbezoekers. Het was goed dat hij dat zei, maar het kwam niet echt overtuigend over. Een punkband mag dan wel een boodschap brengen, het moet ook overtuiging bevatten en hier leek het vooral een verplicht nummertje. Verder moedigde hij de jeugd ook nog aan om de wereld te veranderen, maar dat was niet waarvoor de mensen kwamen, wat je merkte aan de matige ontvangst van die uitspraak. Ze kwamen om zich te amuseren en de harde realiteit te vergeten, ze moesten dus niet met de neus op de feiten geduwd worden.

Ondanks deze minder geslaagde vertoning van protest, was de amusementswaarde zeker op en top. De nodige energie en het strakke gitaarwerk, bliezen ons dan ook door de set. De ode aan “Miley” (Cyrus) deed de zaal zelfs trillen door al dat gespring. Een verrassing kwam er nog op het eind wanneer de band een cover van The Cure bracht. “Just Like Heaven” kreeg een punk make-over en dat konden we wel appreciëren. Op het eind van de reguliere set, lieten ze enkele oo’s op ons los wat in het begin vooral erg makkelijk overkwam, maar na een tijdje waren ook wij aan het meezingen. Het gevolg was dat ook nadat de band in de coulissen verdween, de oo’s bleven passeren.

Genoeg redenen dus om nog een bisronde te brengen. Met “Hannah” kregen we meteen ook het zwakste nummer uit de set want met alleen de frontman (die nota bene niet de sterkste zanger is) en zijn gitaar, kon Swmrs niet overtuigen. Gelukkig was er nog “Drive North” dat de haat van Los Angeles naar Brussel bracht. Die afkeer resulteerde in een krachtig einde van een set die hier en daar wat meer mocht zijn maar vooral draaide rond het plezier. We zijn er ook zeker van dat iedereen zeiknat naar huis ging, want het zweet hing gewoon in de lucht.

Setlist:

Palm Trees
BRB
Harry Dean
Silver Bullet
Miss Yer Kiss
Uncool
Miley
D’You Have A Car?
Lose It
Just Like Heaven (The Cure cover)
Turn Up
Figuring It Out

Bis:

Hannah
Drive North

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.