In de nadagen van het britpop-tijdperk, we situeren ons in het beginstadium van de jaren 2000, werden we overspoeld door een grote hoeveelheid pop-stadiumrock. Enkele bands, waaronder Maxïmo Park en Franz Ferdinand, trachtten tegelijkertijd de wereld te veroveren met frisse indierock. Laatstegenoemden leveren tot op vandaag energieke, uitverkochte sets. We gingen in Botanique piepen hoe die andere band, Maxïmo Park, het de dag vandaag er nog vanaf bracht.
Vooraleer we daarover konden oordelen, mocht Mango Moon de Rotonde alvast inwijden voor de avond. Met funky nummers en een zangeres die duidelijk weet wat en hoe ze het moest aanpakken, overtuigde de band ons andermaal van de meerwaarde van voorprogramma’s. De zaal was niet helemaal volgelopen en dat was best wel zonde. De nummers missen nog een iets hogere afwerkingsgraad, maar hun vraag “Vous êtes chaud, Bruxelles?” beantwoorrden we volmondig met een luide “oui!”.
Maxïmo Park kwam in de Rotonde hun achtste plaat voorstellen, de plek waar voornamelijk jonge groepjes op de vooravond van hun doorbraak, spelen. Gingen we een band in verval treffen of een ondergewaardeerde band aan het werk zien? De waarheid bleek ergens tussenin te liggen.
Paul Smith en de zijne, trapten hun concert af met “What Did We Do To You To Deserve This?” en “Rise To Exist” twee nummers uit de nieuwste plaat Risk To Exist. De plaat werd aangekondigd als een protestplaat, maar bleek toch vooral een hoop meligheid ‘Throw your arms around me / before the waves all swallow me’ en live een dosis overacting te bevatten. Yuk. Gelukkig hadden we hiermee het dieptepunt van de set al achter de rug, want hoe dieper de band in hun catalogus groef, des te meer we ons gingen amuseren. Niet toevallig waren het net de nummers waar zanger Paul Smith minder de nachtegaal speelde, die ons het meest konden bekoren. Zo werden songs als “National Health” en “The Coast is Always Changing” enthousiast ontvangen, in tegenstelling tot pakweg “The Hero”. Niet toevallig eveneens een nummer uit hun laatste worp. Niet iedereen kan poppyness, danspasjes en een indievibe combineren zoals pakweg Future Islands. We hadden het gevoel dat iemand het de band had moeten vertellen, voor ze aan de opnames van Risk To Exist begonnen.
Mocht de band ooit besluiten om ermee op te houden, dan kan Smith nog een carrière als stand-up comedian ambiëren. Meesterlijk bespeelde hij het publiek met dingen die zich in het momentum voordeden. Een falend keyboard werd zo al snel een topic waarmee hij ons enkele minuten lang in een deuk liet liggen. Gedurende Paul zijn parler-vrai, bleef zijn band stoïcijns koel.
Naar het einde van de set toe dreef MaxÏmo Park de hoeveelheid ‘vervlogen hitjes’ op en kwam het publiek helemaal los. Paul liet zijn Axl Rose-impresso’s achterwege en dat was misschien maar best ook. De springende, verbroederde post-twintigers voelden zich duidelijk als visjes in het water. “Velocity” en “Girls Who Play Guitars” waren zoals verwacht de uitschieters. Intense indierock met minder aandacht op de vocale technieken, maar met grote dosis aan grinta.
De opgebouwde 2005/2007-vibe hield ook tijdens de bisronde met onder andere “Apply Some Pressure” staande, daar kon verse meezinger “Get High” niets aan veranderen. Meer nog, het nieuwe nummer sloot perfect aan bij de rest van hun oeuvre. Iets wat we meer hadden willen horen en zien gedurende het eerste deel van hun concert.
Maxïmo Park is nog niet uitgeteld en dat bewezen ze gisteravond. De vocale kwaliteiten en nieuwste plaat zijn misschien niet echt fantastisch, toch hield de band ons geboeid voor het grootste deel van hun optreden. Een fijn concert, maar ze vergaten de puntjes op hun i te zetten.
Botanique programmeert de komende weken nog een hoop fantastische concerten zoals The Drums en Declan McKenna, tickets hiervoor kun je zoals steeds bestellen via hun website.
Setlist:
What Did We Do To You To Deserve This?
Rise to exist
Books from Boxes
The Coast is Always Changing
Brain Cells
The Hero
Sharp Tongue
National Health
Going Missing
I’ll be around
The Undercurrents
Alchemy
Velocity
What Equals Love?
Graffiti
Girls Who Play Guitars
By The Monument
Get High
Apply some Pressure
