Interviews

Interview Divided: “Live zijn we als drie losse hondjes”

Interviews

Interview Divided: “Live zijn we als drie losse hondjes”

Gisteren waren we te gast in café Den Trap voor de kersverse EP-release van het piepjonge Kortrijkse sludgetrio Divided. Jelle Rouquart (gitaar), Pepijn Vandaele (drums & zang) en Staf Walschap (bas) kropen gezellig bijeen in de backstage met onze dansende beer ter plaatse om te praten over hun allereerste CD, die ze Gewei doopten.

We beluisterden jullie EP en meteen kwam de volgende vraag in ons op: waarom Gewei?

Jelle: “Ik was in de Ardennen en ik zag langs de weg een dood hert liggen, en dat sprak mij wel aan. Ik heb er dan maar een foto van genomen, en daarmee hebben we dan het artwork gemaakt van de EP. Dan begonnen we na te denken over een titel, en herten zijn nu eenmaal mijn lievelingsdieren.”

Pepijn: “We hebben een hele dag zitten brainstormen, we dachten ook aan simpelweg EP 1.”

Er zit dus niet meteen een diepzinnige betekenis achter?

Jelle: “Nee, niet meteen. Ik vind ook niet dat er per se een betekenis moet achter zitten.”

Pepijn: “Ook wel omdat het een cool woord is.”

Staf: “Kort en krachtig.”

Hoe ging het opnameproces? Zijn jullie voor een specifieke sound of een bepaald idee gegaan of hadden jullie niet de juiste middelen daarvoor?

Pepijn: “We hebben het geluk gehad om met professionals te kunnen samenwerken: Nicolas Rombouts van Dez Mona en Pascal Deweze in Studio Jezus. Die hebben ons echt geholpen in het vinden van een sound die bij ons past.”

Jelle: “We moesten ook voorbeeld-CD’s meenemen om te tonen in welke richting we zelf wilden gaan.”

Pepijn: “We speelden gewoon een paar testopnames, waarna Nicolas dan voorstelde om dat effect of die pedaal te gebruiken voor dat stuk, of welke trommel ik moest gebruiken. En Staf moest gewoon spelen (lacht).”

Jelle: “Gewoon een beetje experimenteren met vanalles, niet alleen met ons eigen materiaal maar ook met dat van Pascal.”

Staf: “We zijn gewoon gestart van onze setting die we live gebruiken en daar hebben Nicolas en Pascal wat aan gesleuteld en hun eigen twist aan gegeven.”

Jullie lieten je dus leiden door de mensen bij Studio Jezus. Durven jullie dan zeggen dat de plaat geproducet is door het duo Rombouts & Deweze?

Jelle: “Ja toch wel.”

Pepijn: “Vooral door Pascal omdat het zijn studio was. Maar Nicolas kende ons al van Kunstbende en hij heeft toen gezegd dat, als we eens iets wilden opnemen, we zeker bij hem welkom waren. We hebben hem dan gecontacteerd maar zijn studio was toen bezet. Bovendien had hij het dan heel druk met het opnemen van de plaat van Stijn Meuris. We hebben dan afgesproken met een goede vriend van hem, Pascal Deweze, om in zijn studio te kruipen. Kapitan Korsakov heeft daar nog opgenomen. Steak Number Eight ook, eigenlijk voor alle Humo’s Rock Rally Sessies.”

Staf: “Nicolas heeft ook gesleuteld aan een paar nummers.”

Jelle: “Live spelen we sommige nummers anders dan op de EP. Dat komt gewoon omdat Nicolas gesleuteld heeft aan de manier waarop het op de CD klinkt.”

Pepijn: “We hebben eerst de nummers live gespeeld, waarna zij dan hun feedback gaven en voorstelden om hier en daar wat aanpassingen te doen. We hebben dan beslist om die aanpassingen nog niet over te nemen als we live spelen, en persoonlijk vind ik het wel cool dat er zo’n groot contrast zit tussen opname en concert.”

De EP zouden we beschrijven als hyperkinetisch of spastisch. Gaan jullie daarmee akkoord?

In koor: “Ja, echt wel!”

Was dat een onderliggend idee tijdens het schrijven van die nummers?

Pepijn: “Een paar van onze grootste invloeden zijn Converge en The Dillinger Escape Plan. Het leek ons wel cool om de sludge van pakweg Amenra te mixen met de complexiteit van Dillinger. Tijdens het schrijven kwamen de riffs heel natuurlijk, terwijl ik dan zorgde voor de nodige dosis mathrock.”

We kunnen ons voorstellen dat de nummers op de EP al vrij lang meegaan?

Jelle: “Dat is ook zo.”

Pepijn: “De laatste twee nummers zijn er al van voor dat Staf bij ons speelde, de eerste twee zijn vrij recent. Die zijn gemaakt rond september 2016.”

Even terug over dat spastische: zien jullie jezelf als spastisch of hyperkinetisch in het dagelijkse leven?

Pepijn: “Ik wel. Jelle absoluut; hij is zowel spastisch als hyperkinetisch. Ik ben heel erg spastisch en een tikkeltje hyperkinetisch. Staf is eigenlijk de coolste persoon op aarde (lacht).”

De plaat -en de live uitvoering van de nummers- dienen dus eerder als uitlaatklep van dat spastische kantje?

Jelle: “Ja, en ook om het verschil tussen live en opname niet té groot te maken. We willen dat spastische ook doortrekken tijdens het optreden.”

Staf: “Live zijn we als drie losse hondjes.”

Jullie waren vroeger instrumentaal. Waarom komt er op Gewei dan toch zang?

Pepijn: “In de eerste plaats omdat er vaak gezegd werd dat het met zang net iets beter zou kunnen zijn, en het ook een breder publiek zou kunnen bereiken. Eerst probeerden we gewoon wat *imiteert stikkend dier*, en uiteindelijk heeft dat zich steeds verder ontwikkeld.”

Staf: “Vooral Pepijn dan.”

Is dat spontaan gegroeid dat Pepijn dan is beginnen zingen?

Pepijn: “Jelle had op moment nog niet de baard in de keel, en hij durfde toen ook nog niet.” (iedereen lacht)

Zal Divided zich dan houden aan een mix tussen instrumentaal en niet-instrumentaal, of evolueert Divided eerder naar een band met uitsluitend zang?

Pepijn: “De toekomst is nog mistig. We zien wel!”

Staf: “Pepijn is de enige die kijkt voor teksten, en hoe meer we optreden, des te meer we momenten vinden in de nummers waar nu en dan wel tekst op past.”

Zit er een rode draad in de teksten? Gaat het eerder naar een concept toe, of dan toch eerder persoonlijke gebeurtenissen?

Pepijn: “Grappig dat je dat zegt! De tekst op de EP komt vooral van “Stanley”. We kwamen eens toe op repetitie en Jelle zei “Mijn zus was beire kwaad, dus ben ik naar haar toegegaan met een krop sla en heb ik gezegd: “Moet je nog een shlaatje hebbe?””. Ik had net een documentaire gezien over een redneck die bij de KKK zit en zijn vrouw slaat, en die heette Stanley. Vandaar de (enige) zanglijn van het nummer: ‘Stanley and his pet salad’.”

Mooi zo. Nog even een slotvraag: wat brengt de toekomst?

Stan: “Optreden en pinten drinken.”

Pepijn: “Ik was misschien aan het denken om in de toekomst al een tweede EP op te nemen. Pakweg binnen anderhalf jaar of zo.”

Enige belangrijke optredens in het verschiet?

Pepijn: “We zijn geselecteerd voor Westtalent, en spelen op de voorronde in de Kreun samen met nog een kutband genaamd Page Down (lacht). Dat zal wel stressen zijn!”

Bedankt Divided voor het interview!
Hun EP Gewei is sinds vandaag uit op Bandcamp: beluister hem hier.

De voorronde van Westtalent in de Kreun vindt plaats op 7 oktober.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Divided – Light Will Shine (★★★★½): Schitterend breekwerk

Dat we in België niet te klagen hebben over het aantal succesvolle metalbands, mag al een hele tijd geen geheim meer zijn….
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Murdock: 'Door de keihard evoluerende techniek kunnen we de Rampage-bezoekers elk jaar opnieuw omverblazen'

Het jaar is nog niet eens zo ver gevorderd, maar voor dj-producer en Rampage-oprichter Murdock moet er al heel wat mislopen opdat…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Reinel Bakole: 'Ik ben nog op zoek naar mijn publiek'

Zangeres, danseres, kunstenares… de Belgisch-Congolese Reinel Bakole laat zich niet in hokjes plaatsen. De voorbije jaren werkte ze aan het bouwen van…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.