Op 19 september 2017 hadden ze in de Ancienne Belgique een wondermooie double bill voor ons klaar staan. A Place To Bury Strangers en The Black Angels mochten er een uitverkochte AB Ballroom een avondje vergezellen van gitaren. Die eerste deden dat met een gigantische portie chaos die boordevol inleving gebracht werd, de tweede deden het eerst rustiger met psychedelische vibes en hier en daar een uitbarsting. Toch was het vooral A Place To Bury Strangers die met de hoofdprijs naar huis ging en dat vooral dankzij de intensiteit van hun set.
De laatste plaat van A Place To Bury Strangers dateert alweer van 2015 met Transfixiation. Toch blijft de band bezig en kan je ze nu en dan eens in ons landje aan het werk zien. Dit keer deelden ze de affiche met The Black Angels. Op het eerste zicht een vreemde keuze, maar het werkte wel. Dat is vooral te danken aan de repetitieve klanken die de band met hun drieën produceert. Furieuze drums, een knetterende bas en vooral een agressieve gitarist zorgen er voor dat er altijd wel iets te beleven valt.
Het begint al goed want na de eerste song slaat de gitarist zijn gitaar al aan gort. Hij speelt met zijn klankkast om er zo de meest unieke geluiden uit te krijgen. De drumster is er eentje die je niet zomaar op straat wilt tegenkomen. Ze is furieus en slaat haar drumstel nagenoeg kapot. Hoewel dit hier en daar wat chaotisch klinkt, is er altijd de bassist om op terug te vallen. Hij vormt meestal de achtergrond van de songs maar dit is wel wat de melodie bepaalt. De rest van de instrumenten moet er gewoon wat meer kracht in krijgen.
Wat de chaos en de furiositeit nog meer versterkt, is de lichtshow. Het lukt niemand een deftige foto van de band te nemen omdat er constant geflits is van de podiumlichten. Dit zorgt natuurlijk voor een angstaanjagende sfeer, maar tegelijk weten ze iedereen helemaal op te fokken. Het publiek komt los en laat zich hier en daar gaan op de snedige gitaren die in het rond vliegen. Heel luid is nog niet luid genoeg en af en toe verdwijnt de microfoon van de zanger, waarvan we nota bene geen woord verstaan, tegen de versterkers om nog meer kracht te creëren.
De echte krachtexplosie komt er naar het einde toe wanneer de band plots in het publiek verdwijnt. Hier spelen ze heel ruwe versies van hun nummers waardoor we plots ook garage invloeden horen in de muziek van de band. Niet enkel noise dus, maar ook de pure instrumentatie zonder veel effecten op. Het toont aan dat A Place To Bury Strangers van alle markten thuis is. Daarna krijgen we nog één keer een wall of sound van de groep met wat krachtpatserij op de gitaar. De groep weet wat ze aan het doen is en wil het liefst zo luid mogelijk klinken.
Met zo’n belevenis als ‘voorprogramma’, moest de hoofdact wel heel wat verwachtingen inlossen. Dit deden ze maar met mate want door een overvloedig aantal aan nieuwe songs, die ons al op plaat niet echt konden overtuigen, kwam er nooit echt schwung in de set. Het optreden begon wel goed met een stevige “Currency”, maar al snel ging de kracht helemaal weg uit de set. De psychedelische vibes waren er vooral door de mooie lichtshow achter de band. Die zorgden ervoor dat je helemaal kon wegzweven, al moest je opletten dat je niet in slaap viel.
Hier en daar probeerde een toeschouwer te dansen, maar het viel toch vooral op hoeveel mensen er stil bleven staan. We geven ze ook geen ongelijk, de set viel als een pudding in elkaar en het duurde even vooraleer er terug wat te beleven viel. Nummers als “Black Grease” en “Half Believing” konden live echt niet boeien, hoe hard de band ook probeerde. Er lag te veel focus op de gezangen van de frontman en te weinig op het instrumentale. Laat dat laatste nu net het belangrijkste aspect zijn van psychedelische muziek. Hierdoor besef je dat het moeilijk is om helemaal in een trip te verzeilen. Als een persoon in een pandapak al meer aandacht krijgt dan de band die op het podium staat, dan weet je dat je niet goed bezig bent.
Gelukkig herpakte The Black Angels zich op het eind. Met “I’d Kill For Her” kruipt er weer wat energie in de muziek en dit moment nemen ze met beide handen vast. Wat volgt is een krachtstelling van een band die toont dat ze het wel kunnen als ze willen. Het publiek wordt wat uitbundiger nu de muziek wat steviger is en de gitaarsolo’s worden wat verfijnder. Dit is waarvoor we naar de AB komen. Toch weten ze dit weer neer te slaan met “Life Song”, een saai begin maar wel een fascinerend einde door de strakke gitaren.
De bisronde is er eentje die dit keer echt nodig was. Hierin toont de band eigenlijk hoe hun hele set had moeten zijn. Een aaneenschakeling van vuile kracht en vettige gitaren is wat we krijgen. Jammer genoeg is dit maar drie songs lang, maar het geeft toch goed aan dat The Black Angels het in de AB wat zachter aanpakte. Deze aanpak kan bij bepaalde mensen wel werken, maar bij ons pakte het helemaal niet. De set duurde een uur en een half, als ze daar een halfuur van hadden weggelaten was dat misschien wel gelukt. Hoe dan ook hoorden we een matige set van de band met hier en daar een heel straf hoogtepunt maar evenzeer ook enkele dieptepunten.
A Place To Bury Strangers bracht misschien net iets te veel kracht waardoor The Black Angels ons niet altijd konden vasthouden. De chaotische gitaren wisten veel meer tot de verbeelding te spreken dan de psychedelische beelden en de trage gitaren. We tripten dus vooral op een veelheid aan gitaren met A Place To Bury Strangers, en lieten ons hier en daar in slaap wiegen door The Black Angels. Als je weet wat voor sterke song die laatste in hun mars hebben, dan kon het toch wat anders zijn. Volgende keer beter.
Setlist The Black Angels
Currency
Bad Vibrations
The Prodigal Sun
I Dreamt
Medicine
I Hear Colors
Black Grease
Grab As Much
Half Believing
The Sniper At The Gates Of Heaven
Entrance Song
I’d Kill For Her
You On The Run
Comanche Moon
Life Song
Bis:
Estimate
Death March
Young Men Dead
Ik vond The Black Angels wel erg goed. Zelfs kippenvel gekregen bij half believing. Ze speelden een uur en een half. WOODEN SHJIPS is een band waarbij je voortdurend kan op dansen. Beetje strenge beoordeling hoor. Groetjes.