Interviews

Interview Angus Stone: “Met deze plaat is de cirkel rond”

Op 15 september verschijnt het nieuwe album van Angus & Julia Stone. Het wordt de vierde plaat van het broer-zus duo en toont alweer dat ze zachte folkpop kunnen brengen zoals niemand anders. Enkele maanden geleden kwamen ze naar België voor enkele interviews. Wij hadden een gesprek met de man van het gezelschap. Angus Stone was net als zijn muziek heel chill en relaxt. Het gezapige gesprek met de man waarbij alles rustig verloopt, lees je hieronder.

Het is alweer drie jaar geleden dat jullie een plaat uitbrachten. Met je band Dope Lemon was jij in tussentijd druk bezig. Hoe heeft dit invloed gehad op jullie album?

Ik weet niet of het veel invloed heeft gehad. In die tijd heb ik wel in de studio gezeten. Telkens wanneer je in de studio zit, leer je nieuwe dingen en dat is nu ook gebeurd. Toch denk ik dat die vrije tijd belangrijk is want de ruimte die je daarmee krijgt, is essentieel bij iedere samenwerking. Het is gezond om wat tijd vrij te nemen en als je dan terug samenkomt, is het plezant omdat je dan terug een goed gevoel krijgt en zin hebt om creatief te zijn. Met Julia is dat geweldig. We werden uitgenodigd om een festival te spelen in Zwitserland en daar kregen we terug kriebels om een nieuwe plaat te maken.

Wat is het verschil tussen solo te werk gaan en met Julia werken?

Bij Dope Lemon is het hoofdzakelijk ik in de studio met af en toe wat vrienden die er bij komen. Daardoor hou ik zelf ook meer de touwtjes in handen en komt het dichter bij de manier waarop mijn hersenen werken. Dat is dan honderd procent mijn creatie. Met Julia is dat meer fiftyfifty, zij komt er bij en we verwerken haar ideeën bij de mijne. Waardoor er dus altijd een verschillend resultaat ontstaat.

Hoe verschillend is het om met familie te werken dan met andere mensen?

Het is verschillend, maar tegelijk is het ook hetzelfde. Tegenwoordig zie ik Julia ook meer als een vriendin die houdt van muziek schrijven en het opnemen. Daardoor is het makkelijker om eerlijk te zijn en leuke songs te maken.

Dit was de eerste plaat die jullie helemaal alleen hebben gemaakt, hoe was het gevoel hierbij? Was het moeilijker om zo te werk te gaan?

Met deze plaat is de cirkel volledig rond. We keren terug naar hoe we begonnen. Als kinderen namen we op in de wasruimte. De eerste keer dat we een plaat maakten, deden we dat in de garage van onze vader. Op een bepaalde manier is dat hoe we nu te werk zijn gegaan. We lieten het productie-element en alle andere mensen die er bij komen kijken voor wat ze zijn en lieten het gewoon over aan ons twee. Dat was erg cool om te doen.

Deze plaat klinkt toch meer als een vervolg op jullie vorige plaat en niet echt als hoe jullie in het begin klonken. Hoe kwam dit?

Die evolutie in onze muziek is erg natuurlijk gekomen. Tegenwoordig schrijven we geen zachte folkliedjes meer, het is gewoon een evolutie in hoe we te werk gaan. We zijn al meer dan tien jaar bezig en hebben al in zoveel studio’s gezeten dat we perfect weten hoe een bepaald apparaat in elkaar zit. We waren beide technicus op dit album en ik denk dat we hierdoor vooral geïnspireerd waren door onze vorige plaat. We hadden toen veel geleerd van Rick Rubin. Toen schreven we al voor het eerst samen de liedjes, maar het lag niet volledig in onze handen. We voelden dus de nood om nog meer alles zelf te doen. We hebben toen samen in de studio gezeten en zes maanden aan een stuk geschreven, wat dit album als resultaat heeft.

Als jullie samen begonnen schrijven, is er ook een volledige ommezwaai van jullie sound ontstaan. Hoe is die er gekomen?

We hebben daar eigenlijk niet echt veel over nagedacht. Ieder nieuw liedje moet goed voelen en als dat zo is, dan maken we het. Dat is vooral de aanpak die ik wil hebben bij het opnemen van muziek, niet denken aan een bepaalde sound, het moet gewoon goed voelen. Alles lag op tafel en we werkten eigenlijk vanuit het niets.

Er is toch opvallend meer americana rock in de nummers gekropen, dat kan niet zomaar gebeurd zijn?

Ik denk dat we tijdens onze carrière verliefd zijn geworden op dat soort geluid. Je komt dichter bij iets waar je zelf vaak naar luistert. Je zet de radio aan en hoort iets wat je zelf verfrissend vindt. Door de jaren heen ontdek je langzaam maar zeker wat je stem is en dat is hetzelfde met het instrumentale aspect. Daarnaast heeft dat ook te maken met hoe je zelf bent, hoe je je voelt. Comfortabel in je eigen vel zitten is belangrijk bij het ontdekken van een geluid dat je goed vindt.

Wat zijn dan de belangrijkste invloeden geweest op deze nieuwe plaat?

Ik denk dat het leven een erg belangrijke invloed speelde. De tijd en het gewoon worden aan alles wat er speelt in je leven. De zoektocht naar iets echt, niet enkel bij jezelf maar ook bij anderen. De constante ontdekking van wat goed is. Het is een ontdekkingsplaat en dat is wat we beide wel belangrijk vinden.

Het is de tweede plaat waarop jullie zelf als artwork dienen. Is dit een bewuste keuze?

We hadden verschillende ideeën voor wat als artwork zou kunnen dienen, dus plaatsten we enkele foto’s op de tafel en bekeken we wat het beste leek. Die foto sprong er wel uit en het representeert perfect wie we zijn. We voelen ons comfortabel met de muziek en met wat het vertelt. Daarom willen we er zelf ook opstaan, we geloven er in en zijn niet bang om onszelf te tonen. Als iemand naar de plaat luistert, weten ze ook meteen wie het gemaakt heeft, wat ons nog extra voldoening geeft.

Op “Cellar Door” proberen jullie de dood van jullie grootvader te verwerken. Hoe belangrijk is muziek om emoties te uiten bij jullie en hoe gaan jullie daar persoonlijk mee om?

Emoties uiten is één van de belangrijkste redenen voor ons om muziek te maken. Het is een totaalpakket. Soms luister je terug naar een liedje en besef je dat je er eigenlijk wel iets wilde mee vertellen. Soms zijn dat zaken die je tegen niemand zou kunnen zeggen als er geen muziek bestond. Het is een soort van genezingsproces waarbij je op een melodieuze manier de dingen die je voelt, loslaat. Die gevoelens deel je dan met andere personen in de hoop dat ze zich daarmee kunnen vereenzelvigen. Het is een belangrijk deel van het mens zijn en het leven.

Hoe probeer je dan om twee verschillende emoties, die van je zus en van jezelf, in één nummer te gieten?

Dat is de truc natuurlijk. Je voelt beide verschillende zaken. Daarom werk ik graag met mijn zus samen. Hoewel we beiden verschillende personen zijn, is er altijd een gemeenschappelijk gevoel van emoties tussen ons twee. Hierdoor ontstaat iets coherent dat onmogelijk te omschrijven is, maar wel onze sterkte is.

Het nummer werd beïnvloed door Donnie Darko. Hoe heeft deze film dat nummer geïnspireerd?

Er is een scène in de film waarin de leerkracht Engels het woord “Cellar Door” op het bord schrijft. Daarna zegt ze dat dit de twee mooiste woorden zijn in de Engelse taal. Toen ik dat zag, gaf ik haar meteen gelijk. De twee woorden passen perfect bij elkaar en klinken zo goed samen. Er moest dus ooit een nummer van gemaakt worden. In het verhaal van ons nummer staat het symbool voor een bar waar iemand iets gaat drinken. Hij vertelt over zijn leven in de stad, en eigenlijk staat het symbool voor mij, maar dan verteld uit een ander perspectief.

“Who Do You Think You Are” lijkt me het beste nummer van de plaat, het heeft een sterke repetitieve klank dat een Americana sfeer uitstraalt en zich onderscheidt van de rest van de plaat. Het staat ook in het midden en duurt het langst, is dit een bewuste keuze?

Het kiezen van een tracklist, is altijd het moeilijkste van de hele plaat. Je hebt zoveel coole nummers, maar om het verhaal te vertellen in de juiste volgorde is het altijd wat moeilijker. Wij hadden het gevoel dat de eerste vier nummers een gelijkaardige structuur hadden die hen samen linkte. Wanneer we dan bij “Who Do You Think You Are” kwamen, was het tijd om wat verandering op de plaat te krijgen. Dus we staken er iets energieker tussen, zodat de luisteraar geboeid blijft luisteren. Op dat moment leek dat de beste plaats voor dat liedje, en dat blijkt dus helemaal correct te zijn.

“My House Your House” toont perfect de interactie die jullie hebben als artiest. Hoe probeer je hier een evenwicht in te vinden?

Toen we dat nummer opnamen, gebeurde dat allemaal live. We kwamen binnen in de studio en dat gebeurde allemaal erg spontaan. Dan luister je nadien naar de opname en dan denk je: “Oh cool, dat werkt echt wel!” Na een tijdje samen te schrijven en te werken komt dat allemaal erg natuurlijk op je af. Je probeert ruimte te laten waar dat nodig is en gaat ook in interactie wanneer je voelt dat het kan. Daar bestaat niet echt een formule voor, je voelt dat vooral aan. Dat is net de schoonheid er aan. Soms gebeurt zoiets en dan heb je achteraf iets van “woah, dat is geweldig”. Het is allemaal een beetje symboliek, zoals een perfecte storm, als zoiets gebeurt, ben je echt onder de indruk.

In “My House Your House” zingen jullie ‘maybe this is were we belong’. Bedoelen jullie dan Australië of bij elkaar of nog iets anders?

Of het nu jouw huis of mijn huis is, dat maakt allemaal niet uit. Het gaat vooral over delen. Het hoeft niet van mij of van jou te zijn, we kunnen tussen de twee zitten. Het is iets wat we allemaal als gemeenschap kunnen hebben en ik denk dat het wel een sterke boodschap is om de wereld te delen.

Een opvallende vaststelling is dat er op iedere plaat een dier vermeld is. Bij deze is dat “Bloodhound”, “The Beast” op het debuut, dan “Black Crow” op Down The Line en “Grizzly Bear” op de vorige. Van waar komt de fascinatie voor dieren?

We zijn opgegroeid met twee wilde honden, waar ik altijd een hechte band mee had. In songwriting zijn dieren geweldig om over te schrijven. Het zijn zulke toffe, kleine dieren. De “Bloodhound” dient als hulp en bescherming voor de jager. De symboliek en de emoties die de hond heeft, is dan ook belangrijk bij dat nummer.

Jullie eerste single heet “Snow”, was het bewust om deze in de zomer uit te brengen?

We wilden jullie laten weten dat de winter aan komt. “Winter is Coming”, zoals Jon Snow het zegt.

Je praat nu over Jon Snow, daarnet ging het al over Donnie Darko. Zijn films en series iets belangrijk in je muziek?

Zeker weten! Ik ben echt een bingewatcher. Visueel probeer ik met mijn lyrics altijd iets weer te geven zoals in een film. Zo kan je alle componenten zien. Dat is iets waar ik altijd vol bewondering naar kijk als andere songwriters dat kunnen. Wanneer iemand daar in slaagt, is dat heel speciaal.

Heb je een specifiek genre voorkeur dan?

Dat kan alles zijn; thriller, drama. Ik heb onlangs een heel gekke thriller bekeken, genaamd Green Room. Een punk band die wordt vermoord, het is ‘fucking heavy’. Ook Life, de nieuwe van Jack Gyllenhaal is geweldig. The Big Lebowski en zo’n films vind ik ook allemaal zeer goed. Killing Zoë, de eerste van Quinten Tarantino is wat onder de radar gebleven, maar ik vind het eigenlijk zijn beste. Ik kijk eigenlijk dagelijks naar films.

Jullie zijn één van de populairste bands in eigen land, ook in het buitenland ben je al tamelijk bekend. Toch zijn niet al jullie nummers even catchy. Hoe bereik je dan toch zo’n groot publiek?

Ik heb daar eigenlijk geen idee van. Ik denk gewoon dat als je eerlijk bent en dicht blijft bij wie je bent, dat mensen dat sowieso meer appreciëren. Openlijk verhalen delen van je leven, zorgen er voor dat mensen zich er mee kunnen binden.

Hoe verschillend is het om een grote show te spelen en een kleine?

Je moet altijd doen alsof je in een wasruimte speelt. Soms is het heel verschillend, soms is dat helemaal hetzelfde. Zolang je maar eerlijk en echt blijft, dan kan je altijd intiem blijven. Dat is ook de reden waarom ik solo speel soms. Met Dope Lemon deed ik er zelf eerst wat mysterieus over. Ik wil dat de muziek spreekt en niet dat mensen luisteren omdat het Angus Stone is. Het komt neer op mensen die luisteren naar muziek. Wanneer ze iets horen waar ze iets bij voelen, dan spreekt de muziek voor zich. Ik denk dat mensen slim genoeg zijn om zich niet te laten beïnvloeden door namen.

Voel je nu meer druk, nu jullie wat bekender zijn?

Niet echt. Ik denk dat als je druk voelt, het nooit goed zal komen. Je moet het leven gewoon nemen zoals het is. Iedere plaat die we maken, is alsof het onze eerste is. Anders geraak je te veel ‘fucked up’ van zaken. Hoe minder je er over denkt, hoe beter. We moeten ook geen hits maken, gewoon toffe muziek. “Big Jet Plane” hoefde ook geen hit te worden. Dat was gewoon een vriend en ik in zijn huis en toen dachten we: “Dat klinkt wel oké”. Toen werd het plots populair en leed het zijn eigen leventje.

De muziekindustrie in Australië is tegenwoordig meer en meer aan het boomen. Jullie zijn er al even in bezig, hoe heb je dit zien evolueren?

Er komen heel veel goeie bands uit Australië deze dagen. Je hebt geweldige psychedelische muziek, folk en zelfs dj’s. Het is inspirerend en je bent er tegelijk ook trots op. Onze festivals worden ook steeds groter en meer mensen luisteren naar muziek. Het is een mooie tijd in Australië. Bij onze Australische tour hebben we Ruel, een jonge Australiër van vijftien, als support meegenomen. Hij is erg talentvol en we willen hem zeker steunen.

Snow, het nieuwe album van Angus and Julia Stone verschijnt op 15 september en op 12 oktober staat de band in Vorst Nationaal.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Angus & Julia Stone - "Cape Forestier"

De terugkeer van Angus & Julia Stone was er klaarblijkelijk eentje waar heel wat fans op zaten te wachten. Niet alleen kondigde…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Angus & Julia Stone - "The Wedding Song"

Het hart van heel wat indiefolkliefhebbers maakte afgelopen week ongetwijfeld een sprongetje, want na enkele jaren vol DOPE LEMON en Julia Stone,…
AlbumsRecensies

DOPE LEMON - Kimosabè (★★★): Angus moet helemaal niks

Er was een tijd waarin we Angus Stone standaard naast zijn zusje Julia op het podium zagen staan, maar dat is ondertussen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.