Net op het moment dat je het bewustzijn verliest en tracht weg te sijpelen in een wonderbaarlijke droomwereld, grijpt een ijzingwekkende klauw je vast en sleurt je door de diepste uithoeken van deze nieuwgeboren hel. Redeneren is geen optie. Exile To Beyn Neharot beslist alles wat tastbaar is te bannen en je te laten vertoeven in een nachtmerrie die niet stopt wanneer de dageraad herrijst.
Na een ijzersterk tweeledig debuut in 2015 volgt Wyatt E. deze succesformule nog steeds. Ze beweren van Jeruzalem te zijn, maar niets is minder waar. Deze Luikenaren grijpen je bij de keel en weigeren te lossen. Veel eisen ze niet. Het enige wat ze je gebieden, is dat je je verbeelding gebruikt. Net dat blijkt hun grootste troef te zijn op deze Exile To Beyn Neharot.
“Nebuchadnezzar II” brengt ons naar een Oosters landschap, waar op het eerste zicht rust en vrede heerst. In de verte horen we een groep naderen. Al snel wordt duidelijk dat zij geen al te goede bedoelingen hebben en klaar zijn voor de aanval. Wanneer de groep de stad bereikt, gaan zij onmiddellijk over tot de aanval en beslissen dat de stad vanaf heden onder hun heerschappij zal geschieden. De leider van dit ooit zo vredige utopia staat oog in oog met de veroveraars en in het heetst van de strijd kleurt dit goudgele landschap vuurrood. De veroveraars kraaien victorie. De stad is nu van hen. Wanneer zij haar nieuwe regels duidelijk maakt aan de voormalige rechthebbenden van dit gebied, zijn er enkelingen die een finale poging ondernemen weerstand te bieden. Deze plaats kan, zal en moet terug de hunne worden. Maar lukt het hen?
Het verzet heeft niet mogen baten. “Ode To Ishtar” maakt ons duidelijk dat dit gebied volledig in de handen is van de veroveraars. Terwijl het gros van de inwoners probeert te vluchten, zijn er enkele rebellen die het hier niet bij laten. Een plan staat klaar om hun territorium weer op te eisen. Stuk voor stuk worden de bezetters geruisloos uitgeschakeld. Net wanneer hun plan blijkt te lukken, rijst er onraad in de lucht. Enkele van deze bezetters krijgen door wat er aan het gebeuren is en besluiten in de tegenaanval te gaan. De rebellen krijgen een uur tijd om zich over te geven of de razernij van de veroveraars zal elke overblijvende inwoner betrekken. De klok tikt. De rebellen moeten snel ingrijpen, wat mondt in een ultiem gevecht. Het mag niet baten en de rebellen sneuvelen stuk voor stuk, waardoor dit ooit zo vredige gebied voor eeuwig een hel zal zijn.
Exile To Beyn Neharot is niet voor de lichtgevoeligen onder ons en sleept ons mee door een wereld die niemand voor mogelijk houdt. Wie altijd al eens droomde van een plezierreisje door het Midden-Oosten, is hier niet op de juiste plaats. Wie houdt van spanning en open staat voor een overdosis aan intensiteit wel. Krijg je niet genoeg van deze intense rit? Vrijdag 10 november kan je meereizen naar dit dystopia in Magasin 4 te Brussel.
