LiveRecensies

Het Grote Dour Rapport 2017: Les Belges

Het eerste verslag dat we op je loslaten, is meteen ook het belangrijkste. Want de vraag die op ieders (nu ja, niet ieders) lippen brandt, is “Hoe brachten onze landgenoten het er vanaf op Dour 2017?”. Let op, we hebben het hier niet over de vele Brusselse en Waalse rappers, die worden uitvoerig besproken in een speciaal Rap & Hip-hop verslag.

Animal Youth #dour2017 #animalyouth #festival #belgique #concert #concertphotography

Een bericht gedeeld door Caroline Cartatoto (@cartatoto) op


Wat is de meerwaarde van een concert om 13u20 als er slechts een select groepje (een kleine honderd man) in een tent voor 3000 man komt opdagen? Oke, het stralende zomerweer, de fijne sfeer op de camping en de verfrissende schaduw onder de boompjes net buiten la caverne klonken allemaal veel aanlokkelijker. Animal Youth uit Brussel trok zich er niets van aan en speelde toch een aardedonkere set pal over de middag. Een vleugje Joy Division en The Cure, overgoten met Slowdive en My Bloody Valentine, maar veel venijniger en gevaarlijker. Een nummer getiteld “Je T’aime Quand Tu Meurtre” dekte de lading helemaal.

Dour was like … WOW!! Thank you so much. #Dour #Dourfestival #Dour17

Een bericht gedeeld door IT IT ANITA (@ititanita) op

Hoe kun je de derde dag beter beginnen dan met wat lekkere noise rock uit Luik? De jongens van It It Anita kropen lekker dicht op elkaar en gebruikten die simpele set-up tot een maximaal effect. Het leek alsof de band zich opsloot in een kooi en er dan moest uit zien te breken. Als bij wonder troffen hun wilde gitaarslagen niet raak en droegen ze enkel bij aan de scheurende sound. Op het einde van hun set braken ze letterlijk uit het podium en gooide de drummer zich in het publiek. De grote witte letters I en A die de band als backdrop gebruikten, gaf de band weg aan het publiek. Nog de hele dag lang zagen we een grote kartonnen I en A rondzwerven over de weide van tent naar tent.

Een goeie tip om makkelijk te scoren bij het Dourpubliek: wees meertalig! “Frans? Nederlands, nee Vlaams? Dat kan ik ook,” zo vroeg de sympathieke Charlotte Adigery van Wwwater. Ze twijfelde even of ze haar bindteksten dan wel in vloeiend Frans, Nederlands of Engels moest doen en koos dan maar voor een mengelmoes. Het toeval wou dat het net voor haar set in La Petite Maison wat begon te regenen. Maar met haar kamerbrede glimlach en geweldige stem verdreef ze de wolken. Meer zelfs, haar rode kleedje en sensuele moves deden ons de afzegging van Solange helemaal vergeten. Boris Zeebroek (van Hong Kong Dong) zorgde voor de vreemde synths, een drummer voor de strakke groove en Charlotte zelf imponeerde met haar stem die soms indrukwekkend hoog klom. In haar nummers had ze ook iets te vertellen, zo klaagde ze de narcistische cultuur aan met het niet mis te verstane “Masturbate On My Selfie”. Al onthouden wij vooral de aanstekelijke danspasjes en het speelplezier dat er van af spatte.

“Have you ever tried to be somebody else?” vroeg frontman Gaspar Ryelandt aan het einde van de set van Robbing Millions. Hun bandnaam is zelf een zinspeling op Robbie (of Robin) Williams en hun sound hobbelt van dansbare Brusselse indiepop, tot jazzy electrorock met vingervlugge gitaren en speelse synths. Ryelandt gaf zelf het goeie voorbeeld en sprong, rolde en hobbelde over podium. Waren het niet zijn dansjes, dan waren het wel de geweldige singles “Dinosaur” en “In The No Air” die de tent aan het bewegen kregen. Toch verdienen de Brusselaars een veel groter publiek dan de kleine halfvolle Labo. Volgende keer misschien?

Winter is coming. #Oathbreaker #dour2017

Een bericht gedeeld door Goûte Mes Disques (@goutemesdisques) op

A Capella en in een lange jas met kap, zo begon Caro Tanghe van Oathbreaker de set. Als een sirene lokte ze ons met haar zachte stem richting de klif, om er dan keihard tegen aan te botsen. Wanneer de bandleden invielen en een wall of sound creëerden, probeerde Tanghe er nog boven te krijsen. Oathbreaker leefde het hele concert in hun eigen wereld, waarin de stem van Tanghe als leidraad diende. Nu eens slaand dan weer zalvend, maar altijd even intens en doorleefd. Wat muziek op tape plakte de nummers aan elkaar, want aan bindteksten deed de Gentse band niet mee. Ergens maar goed ook, het zou de immersie alleen maar verbreken. Ogen dicht en knallen. Voor de bezieling van de band kunnen wij alleen maar bewondering hebben. Tanghe knielde vaak neer voor basdrum alsof ze die aanbad en moest na het laatste nummer nog even bekomen. Bands die alles geven, we love it!

Rauwe power, dat is waar Brutus voor staat. Niet enkel Stefanie Mannaert is een beest achter de drums, ook de gitarist en bassist kunnen er wat van. Natuurlijk ging de vrouwelijke drumster annex zangeres met alle aandacht lopen, maar de andere jongens verdienen ook wat lof. De band kreeg het afgelopen jaar een duwtje in de rug van Studio Brussel en dat verklaart misschien waarom de Leuvense band al zo vroeg redelijk wat volk op de been kreeg. Laatste nummer “Horde” werd zowaar een meezinger, al moest Brutus het qua die hard fans nog afleggen tegen Oathbreaker, die vreemdgenoeg voor hen geprogrammeerd stonden. Grappig genoeg brak het echte volksfeest pas los toen meteen na hun set “Eviva España” door de PA schalde. Een polonaise na Brutus? Waarom niet, alles kan op Dour.

Mijn broer is naar #doureuuuh geweest en het was geweldig ! #mathieuterryn #bazartband #bazart

Een bericht gedeeld door b̲̅a̲̅z̲̅a̲̅r̲̅t̲̅ Till I Die! (@bazart_fan) op

“DOUR MEER BEWEGEN” of “IK WIL IEDEREEN UIT ZIJN DAK ZIEN GAAN.” Heeft er ooit al iemand uitgelegd aan Matthieu Terryn dat je dat ook vriendelijk kan vragen en niet hoeft te roepen? Al van bij de eerste noten ging het publiek wild en at de half volgelopen Maison dans la Prairie al uit Terryn’s handen nog voor hij een noot had gezongen. Maar zoals hij het zelf zegt “Ze willen altijd veel te veel.” Energiek dat is hun show zeker wel, maar om nu van elk nummer een hoogtepunt te willen maken, nee zo ver is Bazart nog niet. Mindere nummers schipperen tussen sensueel en saai en het helpt ook niet dat Terryn in werkelijk ieder nummer het publiek opjut. Muzikaal klopte het plaatje wel, de extra drummer en gitarist/pianist gaven de nummers net dat tikkeltje meer om niet eentonig te worden. “Goud” was natuurlijk de afsluiter en hoogtepunt. Maar ook “Echo” en “Lux” deden het goed. Wel spijtig dat hij de vraag niet in het Frans stelde. “Est-ce qu’il y a une place pour moi?” Op Dour dus blijkbaar ook.

In het kort: Millionaire zet zijn verwoestingstocht verder door het Belgische festivallandschap, maar brandde het dorpje Dour niet helemaal plat. In het lang: Wat begon met een comebackshow in de Botanique, is intussen uitgegroeid tot een heuse tour langs quasi alle festivals. We konden hier gewoon copy pasten van hun concert op Best Kept Secret of Cactus, maar werden deze keer toch niet helemaal weggeblazen. Vanhamel sloop weer over het podium als vanouds en de harde gitaren deden weer denken aan Queens Of The Stone Age en Kyuss (of is het omgekeerd). Door de distortion op zijn stem gingen niet het gros van zijn teksten aan ons verloren, maar vaak ook zijn bindteksten. Het publiek ondergaat vooral de nieuwe nummers en lijkt immuun tegen de onderhuidse dreiging van “I’m Not Who You Think You Are”. “Now back to oldschool,” kondigde Vanhamel een brokje Belgische muziekgeschiedenis aan. Op “I’m On a High” en “Champagne” ging het publiek pas helemaal los. Toch mistten we iets. De beleving was er wel, maar het publiek werd niet helemaal meegetrokken in de waanzinnige draaikolk die Millionaire is. Misschien wat last van metaalmoeheid? Of zaten de vermoeiende vijf dagen Dour er voor iets tussen?

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Dour vult verder aan met o.a. Baxter Dury, Arca en Donny Benét!

Dour gaat ook dit jaar weer voor een gevarieerd programma. De afgelopen maanden heeft het grootste Waalse festival hard gewerkt aan een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

The Libertines, Ice Spice, Oscar and the Wolf, Protoje en meer naar Dour 2024!

Net als een kleine maand geleden pakt Dour uit met een pakketje van ruim vijftig namen. En wat voor één! De beduidendste…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Unknown Mortal Orchestra, Waxahatchee, Bazart en nog drie nieuwe namen voor Cactusfestival!

We zouden het haast niet voor mogelijk achten, maar Bazart heeft nog nooit eerder op Cactusfestival gestaan. En daar komt binnenkort verandering…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.