Interviews

Interview RIDE: “Alles voelde erg natuurlijk aan”

Ride, de legendarische band die in de jaren 90 mee aan de basis lag van de shoegaze, brengt voor het eerst in meer dan twintig jaar een nieuwe plaat uit. Weather Diaries is de naam en het is een heel strakke plaat geworden die Ride anno 2017 een eigen geluid geeft. Het leek ons dan ook razend interessant om hen enkele vragen te stellen. Enkele maanden geleden hadden we met Dansende Beren een gesprek met leden Andy Bell en Mark Gardener in de kantoren van PIAS in Brussel. Het ging over het veranderde muzieklandschap tot de ontwikkelingen die zich in de wereld afspelen.

Hoe voelt het om voor het eerst in 21 jaar een nieuwe plaat uit te brengen?

Andy: Het voelt geweldig, het is één van de natuurlijkste zaken in de wereld. We zijn er van bewust dat er heel wat tijd gepasseerd is sinds de release van onze vorige plaat, maar toch is er niets unieks mee.

Mark: Het voelt erg familiair aan en het is een soort van opluchting dat we eindelijk terug wat muziek kunnen maken. Er is veel gebeurd in de tussentijd maar nu zijn we terug samen en amuseren we ons dus voelt het aan als een viering van onze vriendschap. Het was niet altijd het plan om terug een plaat te maken, maar eenmaal we met de groep terug samenkwamen, voelde het gewoon goed en was een album het logische gevolg.

Hoe heb je deze plaat anders aangepakt dan vorige albums?

Andy: We hebben hem meer aangepakt zoals onze tweede plaat, we pinden ons vast op die tijd omdat we toen het vrolijkst waren. Het waren toffe tijden voor ons omdat we dan net ons debuutalbum hadden uitgebracht. Alles ging goed, we hadden meer ervaring in de studio waardoor er meer mogelijkheden waren en we echt plezier hadden om hem te maken. We wilden avontuurlijk zijn maar tegelijk plezier beleven in de opnames.

Was het anders om nu te werk te gaan aan de plaat dan in 1996?

Andy: Het is niet dat we zelf niet meer gewerkt hebben aan muziek sinds de jaren 90. Toch is er wel een groot verschil te merken. Toen namen we nog alles op met tape. Alles moest correct zijn anders werden de opnames van de tape verwijderd en opnieuw opgenomen.

Mark: *zucht* De dagen van tape, Jezus! Er was altijd een man in de studio die er voor zorgde dat de toon niet veranderde. Het is ook minder eenvoudig om ideeën uit te wisselen. Op veel manieren is het verschillend, maar we zijn nu gewoon geworden aan de opnames met computers. We kunnen nu thuis aan onze opnames werken en ook de andere twee bandleden konden hierdoor hun steentje bijdragen.

Andy: Steve was de man die de eerste four track bas had. Toen kon hij met een cassettespeler partijen opnemen.

Mark: Voor ons was dat een “wauw”-moment. Vier dingen opnemen op één tape, dat was iets dat we nog nooit hadden meegemaakt.

Andy: Tegenwoordig kan je mailen naar elkaar met de zaken die je opnamen en hoef je elkaar zelfs niet te ontmoeten om een nummer te maken. Toch ga je uiteindelijk eens moeten afspreken, anders komt het niet in orde.

Mark: Er zijn zaken die je meeneemt van vroeger. De manier waarop bepaalde dingen klinken, kan je nooit nadoen via het digitale. Dus tegenwoordig nemen wij het beste van beide werelden waardoor er een mooi geheel ontstaat. We proberen zo veel mogelijk het menselijke aspect te behouden omdat dit tegenwoordig snel verdwijnt. De machines hebben het overgenomen, we hoeven als het ware niets meer te doen (lacht)!

Andy: Mark is een beetje gek geworden.

Jullie zijn in die periode van afwezigheid uitgegroeid tot een cultband, hoe ga je daar mee om?

Andy: Het beste is eigenlijk van er niet aan te denken. Ik wist er zelf niet zo veel van. Je weet wel dat er een bijval is voor de band. Toch is het pas recent dat we echt doorhadden hoe gerespecteerd we zijn in het milieu. Het zou geen effect mogen hebben op wat je doet in de studio. Wat je daar doet hangt af van inspiratie die je hebt en de chemie tussen de leden. Als je naar onze plaat luistert, zal je sowieso wel horen dat het werkt.

Mark: Precies, we zijn heel transparant geweest. We houden elkaar op niveau en dat is het enige waar je bewust van moet zijn als je samen in één ruimte zit. De rest ervaar je pas als buitenkomt, shows begint te spelen en mensen hun mening beginnen zeggen.

Andy: Als je te veel aandacht geeft aan wat er buiten gebeurt, dan zal dat een negatieve invloed hebben op het album. Dan denk je te veel aan jouw eigen reputatie. Je moet niet te veel inlaten met positieve woorden en dergelijke. We hielden de druk buiten en probeerden ons zo veel mogelijk te amuseren.

Mark: We weten dat onze muziek werkt, maar we waren niet blind voor nieuwe initiatieven en invloeden. We wilden zien wat we konden doen in deze tijd met onze muziek. Met dat proces moet je toch proberen rekening te houden om te zien wat er vanaf dan gebeurt.

Hoe proberen jullie om jezelf nog relevant te maken na al die tijden op non actief?

Andy: Dat hebben we niet echt geprobeerd. De band is een mix van vier mensen en het is nog steeds hetzelfde ding. Als we hadden geprobeerd om er iets anders van te maken, dan zou je dat kunnen horen. We probeerden gewoon zoveel mogelijk ons best te doen met de nummers die we hebben. Dus nu klinkt het als Ride zoals het op de eerste twee platen klonk, maar je kan het niet specifiek op één plakken. Hopelijk klinkt het helemaal als een nieuwe plaat en maakt niemand een vergelijking met ons ouder werk.

Mark: We moeten gewoon iets hedendaags doen. Erol Alkan (de producer) helpt daarmee. Hij is een dj en komt veel in aanraking met jonger publiek waardoor hij weet wat er speelt. Die energie en dat nieuw gevoel van die jongeren voedt ons helemaal. Zonder een nieuw publiek zouden we niet voor altijd dezelfde muziek kunnen blijven maken.

Hoe verliep de samenwerking met Erol Alkan? Waarom hebben jullie precies voor hem gekozen?

Andy: Het verliep erg goed. We houden van hem als persoon en we brachten hem in de studio als vijfde man. Met vier man samenwerken is soms heel intens waardoor het goed is om iemand te hebben die de spanning breekt. Hij heeft productieskills en de muzikale kennis waardoor het wel interessant was.

Normaal is hij veel bezig met elektronische muziek. Hoe heeft dit invloed gehad op de plaat?

Andy: Normaal doet hij dat wel. Maar het is niet zo dat hij ons een meer elektronische sound gaf. Hij hielp ons wel met verschillende geluiden en nieuwe effecten op de muziek. De drums en gitaren liet hij soms buitenaards klinken, wat voor ons echt een meerwaarde was. Hij werkte erg hard aan bepaalde secties van een nummer. Dat deed hij door een bepaald deel van de song voortdurend te herhalen om zo verschillende effecten uit te proberen. Hij was dus gefixeerd op een uniek geluid en was geduldig om het ook zo perfect mogelijk te krijgen. Het is meer dan een rockplaat, er is echt over nagedacht.

Mark: Hij heeft ook de studiomonitors opgeblazen omdat hij echt van luide muziek houdt.

Andy: Wanneer de speakers op ontploffen staan, blijft hij het gewoon op hetzelfde volume spelen. We werden dus gewoon aan het extreme geluid, krakende speakers en een stervend geluid. Voor het tweede deel van de plaat hoorden we zelfs geen kick drums meer. Alles kwam erg luid over, het is verrassend dat we er een treffelijke plaat uit kregen (lacht).

Andy, jij speelde bij Oasis en Beady Eye. Mark, jij hebt ook niet stilgezeten en verschillende zaken geproduced. Hoe heeft dit jullie sound doen evolueren?

Andy: Het heeft mij vooral geholpen bij het proces om albums te maken. Hoe meer albums je opneemt, hoe meer je tourt, hoe meer je van dat wereldje leert. Ervaring is een goeie leraar.

Mark: Ik heb net hetzelfde gevoel, ik hield echt van de samenwerkingen. Het werken met jongere, nieuwe artiesten zorgt er voor dat je op de hoogte blijft van de wereld. Ze geven je goede energie. Als je bijvoorbeeld enkel akoestische optredens doet, helpt dat bij de stem en het zingen. Daar ben je enkel op jezelf vertrouwd en moet je er voor zorgen dat alles goed zit. Het zijn de moeilijkste shows die ik ooit speelde. Het is dus erg aangenaam om terug in een band te spelen.

Andy: Ik heb één les die ik heb geleerd uit mijn jaren bij Oasis. Je moet heel serieus zijn in wat je doet maar terwijl je er mee bezig bent, moet je jezelf amuseren en af en toe eens kunnen lachen. Humor is een belangrijke katalysator om de bandsfeer in orde te krijgen. Als het publiek een band ziet die zich amuseert, dan creëert dat enkel een beter gevoel. Ook al speel je net een zwaar nummer boordevol betekenis, het helpt om die sfeer te breken. Ik ben in mijn hele leven niemand tegengekomen die grappiger zijn dan Liam en Noel. We zaten altijd te lachen als we bij elkaar waren dus daaruit leerde ik wel dat het iets in dat je in gedachten moet houden. Die lichthartigheid probeer ik nu in ieder project mee te nemen. Je kan het ook niet te serieus nemen, er zitten mensen in het publiek die zich willen amuseren en dat kan enkel als je zelf plezier uitstraalt.

Mark: Ook bij mijn soloshows was dat het geval. Als je alleen staat, moet je wat zever verkopen om het publiek niet te vervelen.

Andy: Mark en ik zijn momenteel ook aan het werken aan een comedy act (lacht). We hebben wel wat goeie momenten gehad tijdens onze reünie shows!

Mark: We brengen een poppenshow mee binnenkort (lacht). Het zal binnenkort meer comedy zijn dan muziek, het is volop in ontwikkeling.

Sommige songs op de plaat klinken erg zonnig en vrolijk maar er zijn ook donkere momenten. De titeltrack is hier een perfect voorbeeld van wanneer het uitmondt in een gigantisch instrumentaal stuk. Was het belangrijk om af en toe ook de instrumenten te laten spreken?

Andy: De titeltrack is een soort van verhaal. We probeerden om met de muziek het hart van dat nummer te maken. De lyrics zijn een ander verhaal. Steve maakte de backing track die hij “Weather Diaries” heette. Ik hield van die titel dus wanneer ik de teksten voor dat nummer schreef, dacht ik aan het weer. Dat is voor een Engelsman erg makkelijk (lacht). De inhoud gaat eigenlijk over het weer dat te mooi is. Als het mooi weer is, vragen we ons tegenwoordig meteen af of dit aan Global Warming te wijten is of niet. Je kan tegenwoordig niet meer van het mooie weer genieten zonder schrik te hebben om opgebrand te worden door de ozonlaag. Het stelt dus vooral het goede voorop dat in deze dagen altijd een slechte consequentie moet hebben. Het donkere deel van dat nummer is dus de storm die overkomt. Het was erg plezant om die sound te maken. Ook Erol heeft zich hierbij geamuseerd. We hadden het idee om een muzikale storm te maken. Toen we dat aan hem voorlegden, stelde hij voor dat we gewoon wat noise geluiden maakten. Hij kwam in de studio met één microfoon en nam zo van iedere klank een klein beetje geluid op. Terwijl hij bewoog, kwam het geluid uit op een geloofwaardig stormgeluid. Die opname plaatste hij dan op het nummer en daar was hij erg lang mee bezig. Het moest lijken alsof een stormwolk zich in het nummer komt mengen. Het is ook rond die periode dat we tot de conclusie kwamen dat dit misschien wel de beste titel zou zijn voor de volledige plaat. Het bracht alles van het album samen in één nummer.

Op “All I Want” maken jullie ook een politiek statement. Hoe is die er gekomen?

Mark: Je kan niet negeren wat er rondom jou gebeurd, tenzij je een put graaft en je daarin verstopt. Het gebeurt, we leven er in en het heeft een invloed op hoe we leven. We leven in bizarre tijden waar dingen gebeuren die je niet wilt, of je dat nu leuk vindt of niet. Het Engelse debat over de Brexit bijvoorbeeld is voor mij iets averechts en stom dat er voor zorgt dat je kwaad wordt. Dus die boosheid probeer je dan te steken in de energie van een nummer.

Andy: Als je achttien, negentien jaar oud bent, is er meer kwaadheid rond het verliezen van een lief. Geen hoogstaand niveau dus. Wij hebben nu een stabiel gezin met kinderen en dat wil je beschermen. Hierdoor ga je naar buiten kijken en je omgeving meer gaan beschermen. Dit kan op een hoger niveau zijn zoals het milieu en politiek. Het thema van Ride’s muziek ging altijd over ontsnappen van waar je bent. Dat is nog steeds hetzelfde. Nu kijken we gewoon meer rond naar de wereld terwijl dat in het begin meer de directe omgeving was. Het was niet de bedoeling om een politiek statement te maken, het is meer per ongeluk gekomen. We konden de lyrics ook niet weglaten omdat het natuurlijk aanvoelde.

Mark: Het komt voort uit wat er nu gebeurt en goeie platen reflecteren een actuele periode. Alle gevoelens komen er in terug. Liefde, verlies, verandering, zaken buiten je controle, reflecties en politiek. Het zijn dingen die invloed hebben op jou en waar je over wilt schrijven.

Op “Lannoy Point” en “Charm Assault” zijn duidelijke catchy dreampop invloeden te horen die klinken zoals de hedendaagse shoegaze bands. Is dit hoe Ride anno 2017 moet klinken?

Andy: Dat is een eerlijke opmerking. De gitaarlijn van “Charm Assault” heeft wel iets van Johnny Marr, maar tegelijk zit er ook wat DIIV in. Het komt in lijn met de moderne gitaarbands en dat is een geluid waar ik erg van hou. Het verbindt oude Ride met nieuwe Ride.

Mark: In “Lannoy Point” vind ik de synths wel plezant. Ze leunen tegen de gitaren aan en doen hun eigen ding. Het is een nummer dat erg vrolijk klinkt, één van mijn favorieten op de plaat. Het kan dreampop zijn, klinkt als een goeie omschrijving!

Zijn er bepaalde muzikale invloeden die belangrijk zijn geweest bij het maken van de nieuwe plaat?

Andy: We luisteren altijd naar verschillende dingen in de studio. We werkten aan een nummer dat de plaat niet haalde maar dat klonk zoals het genre ‘vaporwave’. Het is elektronische muziek die wat doet denken aan trage liftmuziek met effecten op. Het is wel interessant omdat die genres enkel op Bandcamp of YouTube bestaan. Je hebt ook nieuwe bands zoals DIIV of Planet die zeker een invloed hebben op de muziek. Dit geldt ook voor oudere bands zoals The Cure. Die hebben sinds Nowhere eigenlijk nooit zo veel invloed gehad. Toen hadden we een gothic post punk sound. Bijvoorbeeld op “Lannoy Point”, de gitaren van Steve’s demo en de keyboard samples laten echt die sound weerklinken.

Mark: Boards Of Canada, Bonobo en Hot Chip hebben ook een grote invloed gehad op onze sound. Ik ben persoonlijk grote fan van Bonobo.

Eigenlijk is dat meer soundscape muziek?

Mark: Ja, het is een soort van transcendale muziek die je weg van deze wereld neemt. Het laat je wegdromen en als muziek dat kan, is het kwaliteit in mij opinie.

Andy: Ook William Basinski heeft een invloed gehad, dat is een klassieke ambient componist.

Mark: Max Richter mogen we zeker ook niet vergeten, dus je ziet dat er veel verschillende invloeden zijn geweest.

Het is geen geheim dat Robert Smith van The Cure grote fan is van jullie. Zijn er nooit plannen geweest om een samenwerking te doen met hem of een andere artiest?

Mark: Hij heeft ooit eens een remix gedaan van één van onze tracks, daar zijn we wel best trots op.

Andy: Net voor we in de studio gingen om onze plaat op te nemen, speelden we op een festival voor The Cure. Daar hebben we een goed gesprek gehad met hem en waren we erg zat. We hebben een foto samen waar ik een vreemde poncho draag en een baseballpet achterstevoren. Ik had beter gekleed moeten zijn om Robert Smith te ontmoeten (lacht).

Mark: Het viel best mee, we kwamen nog goed overeen. Het was alweer twintig jaar geleden dat we elkaar zagen. Toen vroeg hij ons om de support te doen van hun grote tours in Amerika. Ze hebben ook eens gezegd dat het album na Disintigration geïnspireerd is door wat wij deden, wat zeer lief is, een groot compliment zelfs.

Andy: Het lijkt tof om in de toekomst eens met hem samen te werken. Misschien kan hij enkele van onze songs producen of een echte samenwerking moet ook wel fijn zijn.

Nu zijn jullie eigenlijk al een beetje legendarische artiesten. Wat wil je nog bereiken met deze plaat?

Andy: We willen nog legendarischer worden! (Lacht)

Mark: Nee, voor mij is het gewoon belangrijk dat we als Ride kunnen verder gaan. Verder doen is succes voor mij. We zetten geen doelen omdat dat alleen maar kan teleurstellen. Succes is voor mij muziek brengen aan een publiek, meer moet dat niet zijn. Als je goed bent en de zaken interessant houdt, kan het blijven duren. Er zijn erg veel mensen die strijden voor dezelfde plaats en hetzelfde podium. Je moet dus erg goed zijn om er uit te springen dus moet je het altijd interessant proberen te houden.

Andy: We willen gewoon blijven live spelen, een nieuw publiek aanspreken, veel shows geven, blijven draaien zonder dat er dingen verkeerd lopen en ons blijven amuseren.

Weather Diaries verscheen op 16 juni via Wichita Recordings. Op 30 oktober staat de band in de Botanique.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Ride - "Peace Sign"

Vandaag bracht shoegazeband Ride haar eerste eigen single sinds 2019 uit. Volgens gitarist en voormalig Oasis-bassist Andy Bell zat de band een…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Andy Bell - "Something Like Love"

Andy Bell deelt zijn naam met de frontman van Erasure, maar de twee zijn hele andere karakters. Voor eeuwig is zijn naam…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

De vijf van "Den Beir" (22 maart - 28 maart)

Er verschijnen wekelijks heel wat nieuwe liedjes, waarvan slechts een klein deel een recensie krijgt. De rest blijft vaak onbeschreven, zeker wanneer…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.