LiveRecensies

Psych over 9000: Dynamisch festival van rommelige gitaren

In Gent hebben ze een nieuw initiatief, een samenwerking van verschillende organisaties en zalen. Purple Panda en Democrazy lieten ons genieten van de beste psychedelische bands (in de brede zin) van het moment. Met Café Video, Afsnis, Trefpunt en Charlatan had je vier zalen waar er artiesten konden gespot worden. De eerste editie was helemaal uitverkocht, wat aantoont dat de psychedelische scene in België zeker niet dood is. Wij zagen onder meer Mind Rays en The Coathangers het beste van zichzelf geven en hadden nadien slechts één gedachte: Volgend jaar opnieuw?

Tubelight

Een van de eerste bands die het nieuwe festival in gang mag trappen is Tubelight uit Diest. De band rond zanger Lee Swinnen bracht in 2015 zijn eerste album uit maar ging daarna voort met een andere bezetting met onder andere broer Mick Swinnen, gitarist Bart Baele, bassist Bart Weyens en drummer Wouter Theunis-VanTentelen. Bij het binnenkomen van de warme concertzaal van Trefpunt heeft het publiek al naarstig frisse pinten besteld. De band zet goed in tijdens de eerste nummers met overtuigende gitaarrifs en de treffende stem van Lee Swinnen. Al is het publiek nog niet vanaf het eerste moment mee en blijft het op een rustig aanschouwen van de band. Naarmate het optreden vordert, blijft het publiek groeien en wordt er vooraan toch al enthousiast mee bewogen met de muziek. Tubelight bouwt een punksfeer op met vuile garagerock-klinkende nummers waarin het ritme hoog wordt aangehouden. Terwijl de bassist zijn licks door de zaal laat galmen zorgen de zanger en gitarist voor messcherpe akkoorden en riffs. Waarbij de laatste soms als een bezetene aan zijn snaren staat te trekken en het zweet van zijn baard op zijn handen laat druppen. Achteraan bij het psychedelische scherm staat toetsenist Mick in vervoering mee te spelen. Al komt zijn instrument pas echt tot recht als hij een nummer inzet met een griezelig kermisdeuntje dat het publiek nog een rondje op het Tubelight carrousel trakteert. Bij afloop kan de band rekenen op een enthousiast applaus waarna ze de zaal bezweet achterlaten.

Mind Rays

In Café Video staan er twee concerten op de affiche. De eerste is er één van de furieuze Belgische garagerockers Mind Rays. Het debuut van de Gentse band verscheen eind maart en dat wordt helemaal voorgesteld aan het thuispubliek. Doekjes winden hoort er bij Mind Rays niet bij en al meteen smijten ze “Demuie” er tegenaan. Met de nodige gitaarsolo’s, vettige vocals en een krachtige melodie maken ze de Video nu al kapot. Het is moeilijk om te begrijpen wat de zanger zingt, maar het is vooral de muziek die het hem hier doet. No bullshit, gewoon alles geven en knallen tot de ruiten uit het café zijn geblazen. De nummers van Mind Rays duren niet al te lang, dus spelen ze er altijd enkele snel na elkaar. Hierdoor kruipt er een bepaalde energie in de set die ons en het publiek helemaal meenemen. Mede door het enthousiasme van de band op podium en de inleving van de frontman, komt de muziek heel goed over. Wanneer hij zich uiteindelijk van zijn T-shirt ontdoet en bij “Trespass” het publiek ingaat, voel je de passie in zijn performance. Een straffe Belgische band, zoveel is zeker.

Mountain Bike

Over naar een andere Belgische band uit Brussel in Trefpunt. Ook een garageband, maar dan meer van de rustige kant. Bij momenten voelen we ons aan het strand, want de zonnige gitaarlijnen nemen je mee op een surftrip. De nieuwste plaat van de band kwam begin maart uit en kon ons maar matig overtuigen, ook live blijft het af en toe nog wat te braaf. Er kruipen wel veel gitaarsolo’s in het geheel, maar boeiend is het niet altijd. Het is pas bij “I Lost My Hopes In Paradise” dat er terug een vrolijk sfeertje ontstaat dat ons helemaal gelukkig maakt. Het publiek begint wat bescheiden te dansen maar blijft vooral genieten van de muziek. Eindigen doet de band met iets steviger en knalt de set zo op een eind. Niet de beste Belgische band maar wel een leuk concertje.

Ron Gallo

De verassing van de avond is toch wel Ron Gallo. De man uit Nashville kan met zijn gigantische krullenkop net onder het plafond van Café Video en brengt vunzige rock ‘n’ roll met een vleugje americana. Nog voor hij aan de set begint, leidt hij deze in door een tekstje dat hij voorbereidde in het Nederlands. Het publiek kan dat wel smaken en de toon is gezet voor de rest van de set. Openen doet hij met “Young Lady, You’re Scaring Me” en daarin laat hij voor het eerst zijn unieke stem horen. Hij klinkt robuust en kan soms erg hoge noten aan (denk aan een paard), dat valt toch op bij de ettelijke “oehs” die passeren. Het podium is ook mooi aangekleed in gouden glitterpapier. Na enkele songs in de set moet dit papier er echter aan geloven en scheurt Ron Gallo het kapot. Dat er kleur verdwijnt is niet erg, want met het kleurrijk maatpak van de drummer hebben we nog steeds voldoende.

Het valt op dat zijn muziek niet altijd even serieus is. Zo heeft hij een nummer dat naar eigen zeggen “Untitled Man Keep Your Hands In Your Pants” heet. Dat maakt de show net zo charmant. Doordat hij er zo onschuldig uitziet maar toch ondeugende zaken uithaalt, lijkt iedereen geïntrigeerd door de man. Ondanks de grappige teksten, brengt hij toch snedige muziek met sterk gitaarwerk. Dat hij het goed kan, zien we ook op het einde wanneer hij de ventilator vastneemt en ermee zijn gitaar bespeelt. Speciaal maar tegelijk ‘part of the show’. In de gaten houden, die man.

The Coathangers

Terug naar Trefpunt, waar drie vrouwelijke punkers voor een volle zaal vunzige punk brengt. De groep krijgt de zaal van bij het begin aan het springen met “Watch Your Back” en dat blijft ook zo tot de laatste song. De vocals zijn vuil, de gitaren rommelig, maar toch is het geheel erg aanstekelijk. Naast al die mooie muziek, zijn er ook visualisaties voorzien die de band in een psychedelisch geheel tonen. Met een tempo dat verschroeiend is doordat de drumster zich volledig geeft, passeert de ene song na de andere. “Captain’s Dead” is zo’n hoogtepunt met samenzang dat zich in de oren nestelt en een gitaar die door merg en been gaat. Door de verschillende stemmen klinkt de band wat toegankelijker en ook veel aanstekelijker. Bij “Parasite” tonen ze bijvoorbeeld hoe riot girl ze zijn, en met één minuut is alles gezegd. The Coathangers spelen zeker niet slecht en laten een groot publiek dansen, wat op zich een verdienste is op deze rommelige muziek. Afsluiter “Squeeki Tiki” heeft nog een verassing in petto met een badeend-geluid dat de uniciteit van de band helemaal afrondt. Een band die nooit potten zal breken, maar in de underground wel voor erg lekkere concerten zorgt.

Föllakzoid


De Chileense krautrock groep Föllakzoid mag uiteindelijk de avond afsluiten in de Charlatan. Het publiek dat doorheen de avond de eerste editie van Psych over 9000 heeft bezocht is duidelijk nog op zoek naar een feest om af te sluiten, en we kunnen zeggen dat Föllakzoid daar meer dan gepast voor is. Föllakzoid brengt vooral nummers uit hun nieuwe album “III” en neemt het publiek al vanaf de eerste seconde mee in een psychedelische trip die doet denken aan de band Tool. Of het nu genieten is met gesloten ogen of enthousiast mee dansen op de repetitieve en bezwerende muziek, niemand bleef onberoerd terwijl de band het beste van zichzelf gaf. Soms dreigt de muziek net iets te lang te repetitief te worden, alhoewel zulke momenten goed worden opgelost met het variërende gitaarspel en de zachte echoënde stem van de zanger. Bij afloop van het optreden ontwaakt het publiek uit zijn trance en zoekt verdwaasd maar tevreden de uitgang, op weg naar huis of de afterparty in de concertzaal van Trefpunt.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mind Rays - "Perversion Of Communion"

Het eerste beton werd uitgevonden door de Brit Joseph Aspdin in het begin van de 19e eeuw. Mind Rays maakt muziek die…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Metric – “Just The Once”

De Canadese elektro rockband Metric bracht vorig jaar Formentera uit, maar heeft duidelijk nog een extraatje over. “Just The Once” is de…
AlbumsFeatured albumsRecensies

La Jungle - Ephemeral Feast (★★★½): Donker schouwspel vol energie

Met het steengoede Fall Off the Apex (2021) nog fris in het geheugen, keken we met grote verwachtingen naar het nieuwe werk…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.