LiveOude BekendenRecensies

Warhola @ Ancienne Belgique: De ontpopping van een grootse artiest

Op een warme zaterdagavond in mei zakten wij af naar Brussel. Niet voor de gay pride, maar wel voor het concert van Oliver Symons, beter gekend als Warhola, in de Ancienne Belgique. We kregen er de transformatie van een bescheiden muzikant naar een magistrale artiest te zien in een zo goed als uitverkochte grote zaal.

Voor we het in geuren en kleuren hebben over de verbluffende show van Warhola, willen we toch eerste even welverdiende credits geven aan Ulysse dat het voorprogramma verzorgde. Wat een opwarmers! Zelden zagen we zo’n enthousiasme bij een voorprogramma in het publiek als bij Ulysse op deze 20ste mei in de AB. Niet alleen zien we een dijk van een gemotiveerde band, we krijgen er ook een korte gastpassage bij van Glints die voor de gelegenheid de lijnen van Roméo Elvis komt inzingen op “Acid”. Ook dat kan het publiek duidelijk bekoren. Meermaals spotten we op dit vroege tijdstip al enkele timide danspasjes binnen het publiek. De zaal is in vorm, zoveel is duidelijk.

Een halfuurtje krijgen we om even terug op adem te komen voordat de lichten opnieuw gedoofd worden en een donkere, mysterieuze sfeer de zaal overmeestert. Harde elektronische beats (onze borstkas wist niet wat hem overkwam) geven de zaal een voorsmaakje van wat er aan komt. Na de nodige spanning op te bouwen, komt Oliver tevoorschijn in een Oscar and the Wolf aandoende uitstraling en outfit (zonder de glitter). Heel snel wordt duidelijk dat deze show de vorige met grote stappen gaat overtreffen. Niet alleen laat Oliver ditmaal zijn microfoondraad achterwege, hij bespeelt ook veel minder zelf zijn keyboard wat hem plots veel meer bewegingsruimte geeft. Ook de visuals en persoonlijke uitstraling zijn van een nog hoger niveau dan wat we tijdens de vorige show in de AB box te zien kregen. Een led paneel overdekt de achterkant van het podium en we krijgen een kleurrijke lichtshow te zien.

Symons staat met een overtuigende en zelfzekere allure op het podium en krijgt de zaal vanaf het begin mee. Hij heeft er duidelijk zin in en maakt het podium tot zijn danszaal, het publiek volgt al snel zijn voorbeeld en gaat bescheiden meebewegen in de pit. Na de stevige start, komt de zaal even tot rust tijdens een nieuw nummer dat begint als een ballad. Al is niets minder waar, de song ontploft al snel in een multi-divers kleurenpalet aan beats dat ons even helemaal omver blaast. De enige gedachte die onze hersencellen op dit moment kunnen produceren, is “wat een fucking goe nummer was da”. Meerdere keren deze avond krijgen we nieuwe nummers voorgeschoteld die stuk voor stuk verrassend goed worden onthaald door het publiek. Er is geen sprake van awkward stilstaand kijken, er wordt bewogen, gefloten en geklapt. Tussen al dat dansen door worden gelukkig ook de nodige pauzemomentjes ingelast. Zoals het fantastische gitaar-intermezzo van Wouter Souvereyns die een betoverende, warme gloed over de zaal laat neerdalen. Hij maakt het er even muisstil.

De oudere nummers “Unravel”, “Reshape”, “Aura” en “Lady” kunnen natuurlijk ook niet ontbreken. Stuk voor stuk nummers die de zaal duidelijk kent en hen enthousiast laat mee bewegen. Ook Oliver komt meer uit zijn schelp op het podium. We krijgen een spraakzamere, beweeglijkere Warhola te zien dan in zijn vorige shows. Wanneer de nieuwe single “Promise” wordt ingezet, komen de Jamaica vibes boven en wordt de zaal spontaan zo’n 20 graden warmer. “Red” wordt aangekondigd als de laatste van de avond en een golf van teleurstelling gaat door de zaal. Het publiek heeft duidelijk nog geen zin om naar huis te gaan. Warhola blaast de set uit met een fenomenale outro met satanisch-klinkende beats en een exorcistisch aandoende lichtshow met bijhorende duistere moves. Tot grote vreugde bij het publiek komt Oliver nog even terug voor twee bisnummers. Definitief afscheid nemen van de zaal doet hij met zijn recentste hit “Jewels” waarbij hijzelf en het publiek nog een laatste maal hun schoonste dansmoves tonen en hun laatste restjes energie achterlaten, alvorens huiswaarts te keren.

Vorig jaar zagen we in AB box al een heel andere kant van de anders vaak timide, bescheiden Oliver. Gisteren kregen we gewoon een ware transformatie. We zagen een grootse belovende artiest die blijft groeien. Waar voordien nog enige onwennigheid en onzekerheid te zien was in zijn podium présence, was deze nu zo goed als verdwenen. Na wat we vandaag ervoeren, kijken wij alleen maar met nog meer verlangen uit naar wat de toekomst voor Warhola brengt. De nieuwe nummers die we vandaag mochten proeven, laten ons alvast met honger wachten op dat aankomende album.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.