Gisteren stond de tiende avond van Les Nuits Botanique in het teken van Frankrijk. De Chapîteau, de tent die voor de gelegenheid in de tuin wordt geplaatst, kreeg heel wat leuke Franse bands over de vloer, die het publiek duidelijk kon appreciëren. De ene band overtuigde net de tikkeltje meer dan de andere, maar al bij al waren we getuige van heel wat sterke Franse Bands.

Laten we beginnen met de eerste band, L’Impératrice. Om meteen eerlijk te zijn, bij onze aankomst in de Chapîteau is de band bezig met hun laatste nummer. Spijtig. Echt veel kunnen we er dus niet van uitmaken, maar wat wel met zekerheid kunnen zeggen, is dat de tent volledig los gaat. We zijn wat onder de indruk van de massale opkomst, de tent staat namelijk  stampvol.

L’Impératrice is een band die ons wat doet denken aan de heren van Air. Hun muziek wordt doorgaans gekenmerkt door heel chille beats, die worden bijgestaan door leuke gitaarrifs en een prachtige stem. Wat we hier nu live te zien krijgen, klinkt eigenlijk best wel stevig. Er is hier niemand die stilstaat en daar lijkt de band duidelijk van onder de indruk te zijn. De handen vliegen op elkaar en de band groet het publiek. Tijd voor nummer twee van de avond.

De tweede band van deze avond heet Her en is een band die wij eigenlijk al een tijdje volgen. Als we hun muziek met een andere artiest moeten vergelijken, dan denken we meteen aan Jungle. De band start hun show met een halfvolle tent, waar het volk van daarnet is gebleven, dat weten we niet. Het openingsnummer van de show klinkt nogal intiem en het publiek weet even niet of ze hier wel naar de juiste band aan het kijken zijn.

Gelukkig komt daar snel verandering in als ze het tweede nummer starten met de herkenbare beats van de band. Het publiek, dat ondertussen helemaal in trance is, doet alles wat de band hun vraagt. Klappen, roepen, met de vingers knipperen, letterlijk alles. Ook al is het nog maar het eerste keer dat deze heren in België optreden, toch lijkt het alsof ze hier wekelijks even halt houden.

De nummers worden met de nodige finesse gebracht en het geheel dat we te horen krijgen, klinkt gewoon echt strak. Nummers zoals “Five Minutes” en “Quite Like” worden hier uit volle borst meegezongen en daar lijkt de band duidelijk wat van onder de indruk te zijn. Her speelde een fantastische set, alles klopte. Een band die in de toekomst nog potten zal breken, dat is duidelijk.

De derde band van deze avond zijn de heren van Papooz. Wanneer deze gekke bende het podium opkomt, straalt het enthousiasme ervan af. Het eerste nummer dat Papooz inzet klinkt enorm catchy en dit lied zet dan ook meteen de toon voor de rest van het optreden. De songs waarover de band beschikt, zijn niet de meest originele doordachte nummers, maar toch klinken ze ongelooflijk aanstekelijk. Stilstaan is hier haast onmogelijk.

In het algemeen doet de vibe die de band uitstraalt ons wat denken aan die van the Beach Boys. Er zijn ook twee frontmannen aanwezig en even lijkt het alsof Claude Francois is herboren. Z’n dubbelganger staat op het podium en deze man straalt ook dezelfde sfeer uit als Claude Francois, leuk om te zien. De Andere frontman speelt dan iedere gitaarsolo met evenveel overtuiging als Michael J. Fox die “Johnny B. Goode” speelt in Back To The Future.

Op bepaalde momenten komt het misschien wel wat geforceerd over, maar toch werkt het en krijgen ze het publiek aan het dansen. Op het einde mag ieder bandlid nog eens soleren en op deze manier het beste van zichzelf laten zien. Hierdoor laten ze het publiek voor de laatste keer uit hun dak gaan. We waren hier getuige van een band die met al zijn enthousiasme iedereen wist te overtuigen. Hun songs daarentegen, die zien wat minder origineel.

De afsluiter van vanavond is Bagarre en daar lijkt iedereen hier wel zin in te hebben. Het grootste deel van het publiek lijkt ook al behoorlijk zat te zijn. Ergens ook wel terecht, als je weet wat voor muziek Bagarre ons zal voorschotelen. De band komt het podium op en wordt met heel veel liefde onthaald. De eerste noten worden gespeeld en wij houden nu al ons hart vast.

Bagarre neemt het groepsgebeuren als band wel heel letterlijk. Hun optreden is een doorschuifsysteem, iedereen zal wel eens als frontman van dienst geweest zijn en iedereen wisselt ook constant van instrument. Ondanks dit leuk idee, komen songs niet echt tot hun recht. Beide heren zingen dan ook niet echt toonvast, wat ergens wel echt een spijtige zaak is.

Het probleem met Bagarre is dat we niet weten of we deze band eigenlijk serieus hoeven te nemen. Hun muziek klinkt echt wel heel oppervlakkig en ieder bandlid is ook voorzien van een Adidas training, wat er leuk uitziet. De lichtshow van vanavond is wel dik in orde. De lichten anticiperen perfect op de beats van de muziek, waardoor de sfeer in de tent toch wel op en top zit.

Ondanks dat het volk een groot feest aan het vieren is, blijven wij wat op onze honger zitten. De songs die hier passeren, klinken echt niet overtuigend en komen wat plat over. Onze favoriet van deze avond, zijn de heren van Her. Deze mannen speelden een meer dan overtuigende set en wij zijn er zeker van dat we van deze band nog zullen horen!