Wie goed zoekt, vindt op Les Nuits Botanique ook intieme concerten in minder voor de hand liggende zalen. Zo werd het museum omgedoopt naar Le Grand Salon De Concert! en werd het voorzien van gordijnen en knusse zeteltjes. We konden ons geen betere omgeving voorstellen om ondergedompeld te worden in een dromerige vrijdagavond met Lubiana en Hydrogen Sea.

Lubiana opende de avond door ons een kijkje te gunnen in haar muzikale wereld. Ze bracht intieme akoestische parels die genres overschreden. De kern van haar nummers was de boodschap en daarbij maakte het niet meer uit welk label je er op zou plakken. Folk, jazz en soul zaten er met vleugen in, maar Lubiana wist dit volledig haar eigen te maken. Enerzijds stond haar kora, een imposant Afrikaans snaarinstrument, bij veel nummers centraal. Het zorgde voor een heldere link met haar afkomst, maar ook voor een eigenheid in haar muziek. Anderzijds kregen nummers ook een meer hedendaagse aanpak met behulp van keyboards en drumcomputers.

Naarmate de set vorderde werd het publiek steeds dieper getrokken in Lubiana’s wereld. Ze vertelde ons de context van haar liedjes, wat ons alleen maar meer overtuigde van haar boodschap. Op een korte tijd werd er een diepe connectie gelegd met het publiek. Die binding werd alleen nog maar sterker naarmate de toeschouwers zelfs mee begonnen te zingen met haar liederen. De aanwezigen waren duidelijk volledig mee met de verwarmende set van Lubiana.

https://www.instagram.com/p/BUUSwEnAux0/?taken-by=lubianakepaou

Toen het publiek volledig klaar zat voor Hydrogen Sea, kwam zangeres Birsen in haar eentje tevoorschijn. Ze bracht “Gentle Doubler”, een diepgevoeld nummer dat niet meer begeleiding nodig heeft dan de zachte galmende stemmen die door de zaal zweefden. Het diende als een stilte voor de intensieve, maar zalvende set die zou komen.

Zodra de volledige band naar voor trad, maakten we kennis met de knappe nummers van op hun debuutalbum In Dreams dat vorig jaar verscheen. Daar waar “Only Skin” nog een ontwaking was van doemende synths en slepende drums, boden nummers zoals “Murky Waters” en “Before I Go” een aanstekelijke en frisse tegenpool. Birsen’s melodieuze zang greep onze aandacht volledig en vulde de zaal met kleur. Eenmaal door ons te laten drijven op haar dromerige stem, andermaal door af en toe een zachte sneer te geven zoals op “Worry” (“You don’t always have to tease me”). Het zijn stuk voor stuk minutieus afgewerkte popjuweeltjes, die net zo toegankelijk als diepgaand zijn.

Het duurde niet lang voordat de prachtige wisselwerking in Hydrogen Sea zich ontplooide. Toetsenist PJ lijkt ons alvast één van de meest actieve muzikanten die we al op een podium zagen staan. Hij zat, sprong, vloog tussen zijn talkrijke synthesizers en nam een rol op die bij sommige bands door drie mensen zou vertolkt moeten worden. Samen met de excellente drummer, brachten ze een rijke en trefzekere instrumentatie. Toepasselijk genoeg zaten ze verwikkeld in de touwen die zich over het podium uitstrekten als een abstracte boksring. Ze gooien een kracht in de weegschaal die complementair is aan de tedere, dromerige stem van Birsen.

Het concert bereikte een hoogtepunt met de sirenes op hun verrassende cover van Portishead’s “Wandering Star”. Hydrogen Sea wist perfect het triphop-gevoel naar hun wereld te vertalen en het eigen te maken. Het was het laatste nummer voordat het aantal muzikanten op het podium plots verdubbeld werd. Speciaal voor Les Nuits werd de band bijgestaan door drie strijkers. Een zeer mooi idee, want het verrijkte de sfeer van het concert enorm. Op “In Dreams” werd er een vorm van magie gecreëerd die tussen de glimmende synths, de dynamisch drums en rustige zang lag. De strijkers lieten ons al helemaal van de aardbol zweven, een feit waar Hydrogen Sea’s muziek precies op lijkt te mikken.

Met een lange intro van de strijkers werd het hoogtepunt van de avond ingeluid. Op “Beating Heart” werd de schoonheid die deze groep zo bijzonder maakt, finaal ontplooid. De zalvende boodschap van het nummer werd door Birsen op de meest motiverende en tedere manier gebracht. Alles van haar overtuigende uitstraling tot haar fluwelen intonatie, lag in functie van het lied. Na het horen van zo’n uitvoering kan je niet anders dan naar huis gaan met een gevoel dat alles in het leven goed zal komen.

Naar huis gaan was echter nog niet het plan. Met “Walk Away Now” had de groep nog een meer dan overtuigend moment in petto. Een lied met een boodschap dat steeds duidelijker werd onderstreept naarmate de synths van PJ zwelden en de drums impactvoller begonnen te klinken. Afgesloten werd op een luchtigere toon gedaan. “Wear Out”, een iets oudere single, zorgde dan toch voor een feest van kleur en vreugdige klanken.

Na het applaus van het heel enthousiast publiek, kwamen de muzikanten nog eens terug met “The Fall”. PJ haalde voor het eerst op de avond de gitaar boven waarna de band ons deed verbazen dat dit pareltje slechts een B-kantje is. Hydrogen Sea loste de verwachtingen na het luisteren van hun debuutalbum meer dan in. De gevoelens van verbondenheid, eenzaamheid en het ongrijpbare van de kosmos die zo betekenisvol geportretteerd werden, kwamen in de Botanique bijzonder mooi uit de verf.

Setlist:

Gentle Doubler
Another Skin
Murky Waters
Before I Go
Worry
Only Oleanders
Wandering Star (Portishead cover)
In Dreams
Pale Blue Dot
Lead Us Home
Beating Heart
Walk Away Now
Wear Out

The Fall