LiveRecensies

The Levellers @ Labadoux: Lang leve de Levs!

Eigenlijk behoeven de Levellers vandaag helemaal geen recensies of kritische stukken meer. Na een ononderbroken parcours van bijna drie decennia (Eerlijk, hoeveel bands kunnen dit nog zeggen?), tien succesvolle studioalbums op hun conto en oneindig veel performances (waaronder enkele memorabele doortochten op Glastonbury Festival), is de alternatieve folkrock/punkband uit Brighton een gevestigde waarde in het Verenigd Koninkrijk en op het Europese vasteland. Alleen al daarom verdienen de Levellers van ons een aan hen gewijd A4’tje.

In november deden ze nog de Kortrijkse Kreun aan ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van hun succesplaat Levelling the Land (1991). Dat is, sinds de oprichting van de groep in 1988, slechts één van haar vele albums die platina gingen. A Weapon Called the Word uit 1990, met onder meer “England My Home” en “Carry Me” behaalde dezelfde verdienste. Ook Zeitgeist (1995) en Mouth to Mouth (1997) waren belangrijke toppers. Die laatste herbergt de – ook op commerciële radiostations vaak gedraaide – hit “Beautiful Day”. Letters from the Underground (2008) en Static on the Airwaves (2012) vormen de twee meest recente Levellers-platen en allebei worden ze gekenmerkt door een uitgesproken politieke boodschap.

Dat de Levellers met hun muziek willen engageren, is echter niets nieuws. Mark Chadwick (leadzanger), Jeremy Cunningham (bassist, ook bekend vanwege zijn lange, tot over de knieën reikende dreadlocks), Jon Sevink (violist), Simon Friend (zang, gitaar), Charlie Heather (drums) en Matt Savage (keyboard) hebben hun (extreem)linkse en anarchistische ideeën nooit onder stoelen of banken gestoken. Zo leefden ze zelfs nog een tijdje in commune in Amsterdam. Afkerig van de hedendaagse commercialisering van het festivallandschap, richtte de groep haar eigen festival op: Beautiful Days, dat dit jaar inmiddels aan zijn veertiende editie toe zal zijn. De Levellers zijn met andere woorden niet alleen een geliefde gastheer, maar ook en vooral een graag geziene gast, zowel in venues als op festivals, omdat ze steevast garant staan voor één ding: een wild en pittig feestje waarbij de pannen van het dak worden gespeeld!

#thelevellers#labadoux #nostalgietentop#🎻

Een bericht gedeeld door Nathalie Demyttenaere (@nathaliedemyttenaere) op

En dit was vrijdag in Ingelmunster, op het gezellige Labadoux, niet anders. Rond een uur of half twaalf stond de blauwe tent al aardig vol en even later werd de zeskoppige band op luid gejuich onthaald door de bijeengepakte massa. De folkrockers staken meteen van wal met een van hun krachtigste nummers, “Liberty”, waarmee de toon voor de rest van de avond alvast gezet was: het feest was ontploft. En dit mag gerust letterlijk genomen worden: in het publiek was een bommetje (lees: moshpit) afgegaan. Toegegeven, het is geen ongekend fenomeen tijdens Levellers-concerten. Integendeel: eerder regel en traditie dan uitzondering, maar als er zich in de voorste gelederen ook kinderen bevinden, is iets meer voorzichtigheid toch wel geboden. Op een gegeven moment raakten de gemoederen zelfs wat oververhit: enkele fans van het eerste uur raakten in confrontatie met een van de moshpitters. Dit wellicht uit frustratie vanwege het voortdurende geduw en getrek vlak voor het podium. Het was inderdaad niet altijd evident om 100% van het concert te genieten wanneer je constant op je hoede moet zijn voor een arm, been of zwalpend lichaam dat elk moment je richting uit kon komen. Een dozijn ruige kerels werd op die manier trouwens voor het podium gekatapulteerd, waarop ze van de veiligheidsmensen een uitbrander mochten verwachten.

Met een dergelijk sterk en uitgebreid repertoire als dat van de Levellers, is het niet moeilijk om van de ene meezinger naar de andere te springen: onder meer “The Game”,  “Fifteen Years”, “Sell Out”, “One Way” en “Riverflow” passeerden de revue. Stuk voor stuk nummers met een snelle bass drum waarbij Sevinks viool niet af en toe haar originele stempel drukte op het nummer in kwestie. Er werd gedanst, gesprongen en gezongen tijdens deze opzwepende rocksongs dat het een lieve lust was. Ook wat minder bekende en meer ingetogen nummers, zoals “Three Friends” en “The Shame” kregen een plaatsje in het geheel. Een hoogtepunt was zonder twijfel “Another Man’s Cause”. Ongeveer in het midden van de uitgebreide setlist zorgde dit integer nummer, een anti-oorlogs- en protestsong, voor kippenvel: luidkeels zong iedereen het refrein mee: ‘your daddy, well he died in the Falklands, fighting for another man’s cause and your brother, he was killed in the last war, now your mother, well she’s lying home alone’, wat een prachtig moment opleverde. En ja, zelfs de moshpitters waagden zich nu aan een tijdelijk staakt-het-vuren. De melancholie en droefheid die in het nummer vervat liggen, werden vooral door de naargeestige tonen van Friends mondharmonica opgewekt, en ook Sevinks vioolkunsten waren zeker schatplichtig aan dat gevoel. Zowel de lyrics als het aangrijpende muzikale samenspel weekten een soort solidariteitsgevoel los bij publiek én podium: het besef dat er nog te veel (oorlogs)leed in de wereld aanwezig is.

Ook de verschijning van didgeridoo man Stephen Boakes blijft telkens weer een spektakel. Met zijn wit geschminkt gezicht en folky aandoende rok verzorgde hij ook op Labadoux de intro van “One Way”. De lage didgeridoo-tonen zorgden voor een mysterieus en spiritueel effect, alsof een inheemse rite op gang gebracht werd, waar iedereen – ongeacht leeftijd, kleur of afkomst – deel van uitmaakt. Een gevoel van samenhorigheid dus dat ook bij “Carry Me” sterk aanwezig was. Opnieuw evoceerden mondharmonica en viool hier een weemoedige indruk bij de toeschouwers. Maar niet alleen mistroostigheid want uit het hoopgevend vers ‘there is a way’ spreekt eveneens een positieve en optimistische boodschap. Een geweldige avond werd vervolgens afgesloten met, hoe kan het ook anders, “Beatiful Day”. Nog een laatste keer dansen, mét een blij gemoed.

Samengevat ging de passage van de Levellers afgelopen vrijdag niet zonder slag of stoot voorbij. Het muzikale gebeuren werd bij momenten overschaduwd door relletjes vlak voor het podium, maar al bij al viel dat nog wel mee. Zonder meer was het een wild volksfeest dat het publiek zich fantastisch liet smaken. Uitkijken naar de zomer dus. Ongetwijfeld steken de Levellers dan weer enkele keren het Kanaal over om op Belgische (en misschien zelfs gratis) festivals op te duiken, want één ding is zeker: hun houdbaarheidsdatum is nog bijlange na niet overschreden.

Setlist:

Liberty
The Game
Belarus
Fifteen Years
Sell Out
Together All The Way
The Road
Hope Street
Three Friends
One Way
The Shame
Another Man’s Cause
Far From Home
Truth Is
Dirty Davey
Cholera Well
Riverflow
England My Home

Bis:

Carry Me
Beautiful Day

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.