AlbumsRecensies

Pyroclastic Wave – “White Nights” (★★★½): Frisse maar onstuimige lava

AlbumsRecensies

Pyroclastic Wave – “White Nights” (★★★½): Frisse maar onstuimige lava

Een pyroclastische golf is een hete mengeling van gas, lava en as die ontstaat tijdens een vulkaanuitbarsting, en die aan een hoge snelheid van de flank afrolt. Deze beschrijving is echter ook zeer op zijn plaats bij de vijfkoppige band uit Beveren. Pyroclastic Wave bestaat uit Simon Martens, Jan Joos, Joeri Hulstaert, Daan Bosman en Christoph Goossens. Drie jaar geleden besloten deze jeugdvrienden om hun zelfbenoemde “laweit” om te smeden tot rockmuziek. Hierbij proberen ze een zeer breed spectrum aan stijlen met elkaar te verenigen, van Balthazar over Radiohead tot Queens of the Stone Age. Ze hebben in de afgelopen jaren ook de nodige ervaring opgedaan met een behoorlijk aantal optredens.

Vorige week stelde het vijftal hun EP White Nights voor in het jeugdhuis Djem. Om deze EP op te nemen trokken ze naar The Rythm Cage in Kruibeke. De nummers op White Nights  zijn een stuk volwassener dan het eerdere materiaal dat de band met de wereld deelde. Er is ook een duidelijke evolutie merkbaar, waarbij ze een stuk beter zijn geworden in het combineren van hun veelzijdige invloeden.  De EP is alleszins een aanrader, zeker als de band hem aanbiedt tegen een vrije bijdrage.

“God Of Soul” is het eerste nummer op White Nights. Het is tevens ook de eerste single die de Beverenaars de wereld instuurden als voorbode van de release. Het nummer begint met een drummachine-achtige beat, maar op het moment dat de gitaar invalt neemt het nummer een heel andere wending. Het catchy gitaarwerk op dit nummer kunnen we zeker appreciëren. Als de bas daarna ook meegaat in dit groovy samenspel, schiet het dansbaarheidsgehalte van de plaat de hoogte in. Eenmaal bij het refrein aangekomen is het duidelijk dat dit een radioklaar nummer is. Met het feit dat “God Of Soul” zich vastgehaakt heeft in ons hoofd hebben we helemaal geen probleem.

Het tweede nummer is “Thieves in the Night”. Ook hier luidt de funky gitaar het nummer weer in, maar naar onze mening mocht deze net wat buitensporiger zijn. De drumlijn die de zang ondersteunt daarentegen is een genot voor het buikgevoel. Zanger Simon Martens wenst om de ‘charming man’ te zijn in dit nummer, waar duidelijk de verschillende invloeden aan bod komen die Pyroclastic Wave rijk is.

In nummer drie gooit de gitarist het over een meer jazzy boeg. Het nummer heet “Fallen Leaves”, en de saxofonist komt hier meer op de voorgrond. Het is duidelijk dat de saxofoon een troef is in het arsenaal van de band, of zoals zij hem noemen, hun ‘sexyphone’. Het verschil in toon in de stem van frontman Martens is hier een welkome afwisseling. Afsluiten doen we met het nummer “Sugar Coats”, waarop bas, gitaren en saxofoon heerlijk samen grooven overheen de immer solide drum. Het handige gebruik van het filtereffect in de solo kan zeker ook gesmaakt worden. “Sugar Coats” is nog maar eens de bevestiging dat alle nummers op deze EP behoorlijk goed in elkaar zijn gestoken. Dit alles smaakt zeker naar meer.

Pyroclastic Wave is goed bezig en wist onder de ‘Beiren’ al heel wat fans te veroveren. Hopelijk zet deze veroveringstocht zich door bij het bredere publiek.

Facebook / Youtube / Vi.be / Soundcloud

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.