Gisteren waren we op afspraak in een idyllisch decor in hartje Brussel. Deze plek gaat door onder de naam ‘Botanique’. We hadden er een afspraak met Cameron Avery. Toch moesten we eerst nog de Brusselse band, Bimbo Delice, ontmoeten. Bimbo Delice kwam met psycho indie af, maar het raakte ons niet. De gitarist, die heel hard leek op een jonge versie van Richard Hawley, speelde met zo weinig overtuiging dat het bijna een schandaal is om hem te vergelijken met een bandlid van Pulp. Zijn compagnon, de zanger en medegitarist, probeerde de ‘schwung’ erin te krijgen, maar slaagde daar in de verste verte niet in. Bimbo Delice zat waarschijnlijk al met zijn gedachten bij Cameron Avery, net zoals het publiek.
Eindelijk kwam er dan om stipt 21 uur een grote donkere verschijning op het podium. Hij ging aan de piano zitten en sprak in het Frans zonder enig blijk van een Engels accent: ‘Bonsoir’. Iedereen was Bimbo Delice plots vergeten, want Cameron Avery vulde met al zijn Australische charmes de zaal. Hij werd vergezeld van een gitarist op blote voeten en een man met een contrabas.
Cameron Avery begint zijn optreden zoals zijn album begint: met “A Time and Place”. Waarschijnlijk het enige kleine minpuntje van de avond. Het nummer is soms te traag en kan je niet helemaal meenemen. Hierna gaat het in stijgende lijn naar boven. Met drie brengen ze een minimalistische versie van de nummers, maar dat maakt het zeker niet minder goed. Het nummer “Big Town Girl” pakt de zaal voor een eerste keer helemaal in en zet de toon voor de rest van het optreden. Hierna volgt “ Disposable” dat de zaal helemaal doet geloven in de crooner, Cameron Avery.
Avery heeft al eerder toegegeven dat Elvis een inspiratie is. Met “Watch Me Take It Away” laat hij de Elvis in zich los, maar verdraait zijn eigen nummer zodat het perfect in de sfeer van het optreden past. Omdat het drietal beperkt is, bouwt Avery enkele nummers op aan de hand van loops. Hij is zijn eigen vierde man. ‘Just like Ed Sheeran’, grapt hij in de zaal. Hij vertelt ons ook nog dat de vorige keer hij Brussel aandeed, hij heel dronken was. Waarop iemand in de zaal al roepend vroeg wat hij dan drinkt. ‘What don’t I drink ?’, antwoordde Cameron geamuseerd.
“C’est Toi” is een echte lovesong. Deze doet je afvragen wat er nog allemaal in die pracht van een stem schuilt. Avery waagt zich erna aan een 8 minuten durende song waarin hij vertelt over een gevaarlijke liefde met een sensuele dame, een pistool en nachtelijke bars. Soms stopt het verhaal voor een kort en krachtig stukje zang. Het zou zo weggelopen kunnen zijn uit een scène van een Quentin Tarantino-film. Hierna volgen nummers als “Wasted On Fidelity” en “Dance With Me”. Deze twee nummers onderstrepen de croonerromantiek die het hele optreden aanwezig is. Om af te sluiten spelen Cameron en de zijnen het onuitgebrachte “She Meant Everything”. Een mooie afsluiter van een mooi concert.
