Hij speelde al in verschillende bands, doet het zowel in het Engels als in het Nederlands en kan de dag van vandaag gezien worden als één van de beste muzikanten die België ooit rijk is geweest, we hebben het uiteraard over Mauro Pawlowski. Op 21 april brengt hij met Gruppo Di Pawlowski In Inhuman Hands uit, de tweede langspeler die de band op de wereld loslaat. We spraken met Mauro af in een rustig cafeetje te Brussel, waar we hem enkele vragen stelden over de nieuwe plaat.
Mauro, heeft zo’n ervaren muzikant als u nog stress om een plaat uit te brengen?
(lacht) “Neen, eigenlijk echt totaal niet.”
Welk gevoel primeert er dan?
“Wel, een nieuwe plaat uitbrengen hoort er een beetje bij hé. We gaan alvast heel veel live mogen spelen en daar kijk ik enorm naar uit, dat gevoel primeert.”
Het album heet In Inhuman Hands, zit hier een betekenis achter?
“Ja uiteraard, ik denk dat de mensheid geregeld wordt door allerlei krachten die boven ons hoofd zwemmen. Vandaar de titel.”
Dus het is geen beschrijving van jullie muziek?
“Neen, helemaal niet. We spelen gewoon muziek, gewone rock. Alhoewel neen, we spelen inderdaad wel iets moeilijkere rock die iets minder toegankelijk is, maar onze muziek is zeker niets buitenaards.”
Waar is de plaat opgenomen?
“Onze plaat is opgenomen in de Gam-studio in Waimes, in Wallonië. Micha Volders, onze producer heeft deze locatie gekozen en ik ben hem daar gewoon blindelings in gevolgd.”
Er zijn op het album ook heel veel korte fragmentjes te horen, wat zijn dat precies?
“Ja dat klopt. Eens we in de studio zitten, blijven we muziek maken. Het gebeurt dan soms eens dat we uit het niets een hele korte compositie samenstellen en dit zijn dan die stukjes die op het album terug te vinden zijn.”
Zijn er muzikale invloeden geweest, die op het album te horen zijn?
“Ja hoor, absoluut. Heel veel overstuurde Arabische muziek. Ook veel prog-rock en The Beatles, sowieso The Beatles. Zij maken echt een groot deel van de plaat uit.”
De muziek op de nieuwe plaat klinkt ook heel filmisch, associeer je uw muziek met specifieke beelden?
“Ah merci, da’s goed. Ik kijk persoonlijk echt nooit naar films en ik ben ook echt nooit met beelden bezig, maar ik vind het zeker en vast wel een compliment. Dank u daarvoor.”
Ook niet van plan om ooit in de toekomst live met beelden te werken?
“Neen hoor, absoluut niet. Mijn muzikanten zijn al beeldend genoeg.”
Is er op de nieuwe plaat ook weer veel geïmproviseerd geweest?
“Ja hoor, ook op de nieuwe plaat zijn er heel wat improvisaties te horen.”
Hoe gaat dat dan precies in z’n werk?
“Het zit zo, improviseren is een heel streng idioom, slechte improvisatie is dan ook gewoon heel slecht. Ik heb gewoon hele goeie muzikanten in mijn band, die weten waar ze mee bezig zijn. Die kunnen zonder probleem improviseren, ze kunnen iets spelen waarvan de volgende seconde niet voorspelbaar is.”
Heb je dan geen schrik om uw muziek uit handen te geven?
“Neen, totaal niet. Ik ben blij met m’n band want het is dankzij mijn muzikanten dat onze muziek eigenlijk zo goed klinkt. Ik geef mijn muziek uit handen omdat ik weet dat ze het beter zullen maken.”
Hoe verloopt het schrijfproces bij jullie?
“Ik neem altijd wat demo’s op en dan stuur ik die door naar mijn muzikanten. Ik probeer dat altijd zo kort mogelijk voor de studio-opname te doen.”
De teksten die je schrijft voor Gruppo Di Pawlowski, zijn die diepgaand of eerder oppervlakkig?
“Neen, je moet er niet veel achter zoeken, maar er zit wel heel veel achter, dat wel. Het zijn geen nodeloze woorden. Ik heb wel echt teksten geconstrueerd.”
Live met Gruppo Di Pawlowski valt het op dat je ook enorm energiek bent, waar haal je die energie?
“Dat gevoel en die energie komen van mezelf en van de rest van de wereld en dat komt omdat ik heel energiek word van muziek. Als ik mijn muzikanten hoor spelen dan word ik blij en energiek en dan dans ik. Dans is de gewoon de oorsprong van het universum.”
Je bent ook heel veelzijdig, je hebt nog een Nederlandstalig project Maurits Pauwels en dat is behoorlijk anders dan Gruppo Di Pawlowski.
“Ja dat klopt. Ik maak geen muziek met als doel in mijn hoofd dat het goed moet verkopen. Ik maak mijn muziek echt uit pure oprechtheid.”
Jouw muziek start dan ook altijd vanuit een emotie?
“Ja dat klopt helemaal. Emotioneel wil niet altijd zeggen dat je op iemand verliefd bent, emotioneel kan ook betekenen dat je iemand op z’n gezicht wil slaan bijvoorbeeld. Emotie is altijd goed, maar het verstand is nooit goed. James Brown of Iggy Pop, de mensen die het verschil maken, die geven ook de boodschap dat je niet altijd alles moet kunnen verklaren.”
Zitten er raakvlakken tussen Gruppo Di Pawlowski en Maurits Pauwels?
“Ja, de drummer is hetzelfde (lacht). Maar qua muzikaal gevoel echt niets. Die twee bands zijn twee keer de echte Mauro, de Mauro die zich geen zorgen maakt en zich gewoon amuseert. Muziek maken staat los van alles en daarom kan ik mij alles permitteren. Muziek is het begin van alles, muziek is de enige manier om de kosmos te kunnen begrijpen. Muziek is gewoon de oervorm van ons leven.”
Dus het zijn geen twee verschillende gedaantes van Mauro?
“Nee, die twee bands zijn twee keer dezelfde gedaante van Mauro, echt volledig dezelfde gedaante. Dezelfde rechte lijn.”
Hoe waren de commentaren op het project Maurits Pauwels?
“Wel, sommigen vinden dat ontzettend aanstootgevend, het slechtste wat ze ooit in hun leven gehoord hebben. En dan zijn er andere die helemaal mee waren en hun kleren uittrekken, om dan met hun eigen stront een swastika symbool op hun borst te tekenen. Controversieel zou je kunnen zeggen.”
Je zingt ook over Merel, wie is Merel?
“(Mauro begint het refreintje van Merel te zingen), Merel is een imaginaire mooie vrouw. Ik zal u eens iets verklappen, dat nummer is gebaseerd op de vrouw van Assad. In 2011 ben ik naar Syrië op reis geweest en daar heb ik de inspiratie voor Merel opgedaan. Bloedmooie vrouw trouwens. Ik ben in Syrië trouwens iedere dag straalbezopen geweest, geen mop. Dit moet echt in het interview staan, ik sta erop.”
Deze week heb je “In Starlight” gereleased, wat is dat precies?
“Wel, ik moest dus de soundtrack maken voor de serie Safety First. En als ze mij vragen om een nummer te maken, dan maak ik er altijd meteen tien. En één van die nummers is “In Starlight”. Ik ben ook helemaal zot van “We Build This City” van Starship. Ik vind dat echt een heel fascinerend nummer.”
Het deed ons ook wat denken aan David Bowie, kan dat?
“Ja, dat is heel goed, dank u wel daarvoor. David Bowie was ook in dezelfde trend als “We Build This City”. Ik denk dat dat nummer pure David Bowie was, dat meen ik echt. Dat is trouwens een echte waarheidssong. Rolling Stone Magazine heeft dat als slechtste song ooit geklasseerd omdat het zo confronterend was. Echt wel heel interessant eigenlijk.”
Wat mogen we van Mauro verwachten in de nabije toekomst?
“Wel, simpel. Je mag meer “We Build This City” verwachten.”
Oké, wij kijken er alvast naar uit. Bedankt voor uw tijd en veel succes met al je muzikale projecten!
