Dat de broers Dewaele in het collectief geheugen van ieder van ons zitten, zal geen twijfel over bestaan. Na hun lange afwezigheid als Soulwax, regende het de laatste maanden lovende reacties rond hun terugkeer. De radiozenders draaiden hun singles grijs, hun nieuwste album kreeg lovende recensies en ze wisten in een mum van tijd de Ancienne Belgique tweemaal uit te verkopen. Van dat laatste wapenfeit mochten we getuige zijn. Op de slotshow van hun voorjaarstour bracht Soulwax in een gloednieuwe vorm hun plaat FROM DEEWEE tot leven.
De tijden dat Soulwax een bandje was die de dingen nam zoals ze kwamen, behoren al lang tot het verleden. Er mag dan wel benadrukt worden dat FROM DEEWEE in één take opgenomen werd, toch schuilde hier veel denkwerk in. Alles wat er verwant mee is, werd minutieus uitgewerkt en draagt deze mystieke sfeer: van de futuristische albumcover en persfoto’s, tot de strakke vormgeving van de DEEWEE studio waar dit album gerealiseerd werd. Dat de twee heren deze belangrijke visuele factor doortrokken in de AB, was dan ook geen verrassing. Zodra de doeken vielen, maakten we kennis met de indrukwekkende set-up op het podium. Gehuld onder koude witte lichten zagen we een bataljon van drie drummers, elk in hun cabine en over het symmetrische speelveld verdeeld. Ze omsingelden de muzikanten die het publiek deden ontwaken met hun intimiderend arsenaal aan synthesizers.
Op de tonen van het groteske “Preset Tense” toonde Soulwax even welk materiaal ze in huis hadden. Het creëerde een spanning die de voorbode was voor een sterk salvo van nummers. Met “Masterplanned” kregen we meteen al een kleine samenvatting hoe de muziek op FROM DEEWEE klinkt: dynamische en gelaagde ritmes die in een straks keurslijf worden geplaatst. Het zorgde ervoor dat dit optreden niet echt spek naar de bek was voor de fans die zich op een dik dansbaar feestje verheugden. Wat we wel kregen, was veel forsheid en een interessant samenspel. Daar speelden de drie drummers toch wel een essentiële rol in. Het was niet alleen voor de show dat ze daar zaten. Door hun verwoven ritmes kreeg het materiaal op hun laatste album een rijke en ruimtelijke sound. Dit was uiteraard ook het geval in de AB en dat werd daar naar behoeven gemaximaliseerd. We werden er volop mee geïntroduceerd op “Conditions Of A Shared Belief”, dat zich als een machinale Kraftwerktrack over de zaal ontspon.
Ondanks het relatief minder toegankelijke materiaal, leken de toeschouwers het wel meer dan te smaken. Gisterenavond was niet alleen een nostalgisch weerzien, bij veel mensen deed het ook wel de benen losmaken bij momenten. Zo zorgden de rammende drums op de single “Missing Wires” voor een eerste extatisch hoogtepunt. Het was een piek die ze even doortrokken op de oude parel “KracK” dat zich verrassend goed mengde met het nieuw materiaal.
https://www.instagram.com/p/BSw4EdeBpjH/?tagged=soulwaxlive
De hoge energie die in het begin heerste, ging een beetje verloren tijdens nummers zoals “My Tired Eyes”. Net zoals op de plaat is het een nummer dat zich maar wat sloom voortbeweegt en op geen enkel moment interessant wordt. Het haalde de vaart uit de set en zorgde ervoor dat het publiek wat focus verloor. Zelfs “Transient Program For Drums And Machinery”, de kern van FROM DEEWEE, kon ons niet uit onze roes halen. Spijtig, want moest dit niet verloren gaan in de rare opbouw van het concert, zou het wel eens het hoogtepunt kunnen zijn.
Soulwax leek zich wel bewust van het dipje en maakte er toch nog een dansfeestje van hierna. Een chaotisch dansfeestje weliswaar. “Another Excuse” wist de toeschouwers weer op gang te trekken. De band reeg de nummers aan elkaar zoals ze dat als 2ManyDJS (die zie buiten hun uren als Soulwax zijn) zouden doen. Het is geen alledaagse ervaring om dat een complexe bezetting te zien presteren. Het werkte dan ook verbluffend. Het resultaat was dansbaar, maar soms leek de draad ook wel een beetje verloren te gaan. Deze werd dan weer opgepikt met de tandem “The Singer Has Become A Deejay” en “Here Come The Men In Suits”. Twee knallende songs met bijzonder veel in hun mars, alleen begon het na al die tijd een beetje teveel van het goede te klinken. Dat de drie drummers op een moment wat ritmes naar elkaar gooiden als een speelbal, hielp zeker niet.
https://www.instagram.com/p/BS0RNbFAzsQ/?tagged=soulwaxlive
Het waren de oude nummers die het zevental uit het slop moesten trekken. Met megahit “NY Excuse” ging het publiek volledig los. Deze kregen we niet in zijn gewoonlijke vorm. Het leek al snel gedaan te zijn toen het ontaarde in ontspoord synthesizergeweld, maar dit leek slechts bedrog. Als een boemerang vloog het tweemaal zo hard terug in een compleet overstuurde versie. De machine die de zeven muzikanten op het podium was, leek zichzelf wel te vernietigen. Het ging er zo hard aan toe dat zelfs het metalen hoofd dat in het midden van het podium pronkte, rondjes begon te draaien.
Het concert bereikte zijn climax toen Soulwax nog eens terugkwam om de aanwezigen te trakteren op de Nite Versions die al die jaren gerijpt hadden. “E-Talking” en “Miserable Girl” gingen harder dan ooit tevoren dankzij de vertolking van de nieuwe bezetting. Zo kregen de mensen die kwamen om te dansen toch nog wat ze het liefst wilden. Het toont aan hoe verdeeld dit concert was. FROM DEEWEE is niet de meest wilde plaat waar sommigen blijkbaar op rekenden. Soulwax is namelijk een steeds evoluerende band die er telkens weer met nieuwe verrassingen staat. Toch bevat het veel dynamieken en zorgde het voor ijzersterke livemomenten die we in de AB mochten ervaren. Desalniettemin leek er nog meer in te zitten moest dit materiaal op een betere manier in de set geordend zijn.
Het vreemde verloop vertaalde zich nogmaals toen de band voor de tweede keer terugkwam. Met het rustige “Goodnight Transmission” gooiden ze het voor een laatste keer nog eens over een andere boeg. Het wilde drumgeweld maakte plaats voor trage ritmes en de krasse synths voor dromerige bliepjes. Het leek wel op een warm afscheid. Hopelijk gaat dit gepaard met een even warm weerzien.
