LiveRecensies

Tom Chaplin @ Botanique (Orangerie): Een hoopvolle therapie vol liefde

LiveRecensies

Tom Chaplin @ Botanique (Orangerie): Een hoopvolle therapie vol liefde

Tom Chaplin doet het tegenwoordig solo. Zijn band Keane staat voor onbepaalde duur ‘on hold’ dus neemt hij nu de tijd om zichzelf te ontplooien in een soloproject. Naar eigen zeggen moest het om zijn demonen te bevechten. De man kampte de afgelopen jaren namelijk met een drugs- en alcoholverslaving waardoor zijn enige therapie muziek bleek te zijn. Zijn debuutplaat The Wave verscheen vorig jaar en daarin graait Chaplin dieper in zijn eigen ziel dan op eender welke Keane plaat. Live komt dit nog eerlijker en oprechter over en Tom Chaplin ziet het leven terug helemaal zitten. Als een vrolijke man gaf hij voldaan een oprecht optreden en het publiek smulde mee.

Tom Chaplin had maar een sobere podiumopstelling, maar het was charmant. Achter het podium zagen we een reusachtig doek met een afbeelding van de zee. Het gaf meteen een natuurlijke sfeer aan de zaal en wanneer de band uiteindelijk het podium betrad, zagen we dat Chaplin vanzelfsprekend in het centrum van de belangstelling stond. Hij zong vooral zelf en nam slechts bij ettelijke songs de gitaar in de hand. De rest van de tijd entertainde hij het publiek alsof hij in een gigantische zaal stond. De Orangerie mocht dan wel uitverkocht zijn, het blijft nog altijd een ander kaliber dan de shows die Keane ooit deed.

Toch probeerde Chaplin de zaal zo groot mogelijk te maken door het publiek te laten meezingen, meeklappen en luid roepen. De ogen van de man fonkelden telkens opnieuw, hij was duidelijk erg opgetogen. Hij profiteerde ook van de compactheid van de zaal en liet bij momenten het publiek dingen roepen naar hem. Als een echte gentlemen ging hij dan een kort gesprek aan met mensen uit het publiek. Dat publiek bestond vooral uit rasechte Keane fans, die niet werden teleurgesteld. In de set speelde hij maar liefst acht songs van die band, een mooi evenwicht tegenover de resterende dertien eigen nummers.

Die eigen nummers bevatten persoonlijke teksten in een hoopgevende melodieuze sfeer. De tour is al een even bezig en dat begin je ook te horen in de stem van Chaplin. Die klonk in het begin niet altijd even zuiver, maar na een tijdje leek hij wel warm te zijn en klonk alles loepzuiver. Het moest ook wel want bij “Bend and Break” en “Solid Gold” viel voor het eerst echt op dat de muziek naar de achtergrond wordt gedreven. De stem van Chaplin moest alles dragen waardoor de klank van de instrumenten iets stiller mocht. Het resultaat is een set die in het teken staat van één stem, die gelukkig niet helemaal verdwijnt.

Op plaat klinken de songs ook wat saaier maar live lijken ze beter over te komen. Af en toe komen er strijkers bij of zingt de vierkoppige band mee om het geheel te versterken. Toch missen de songs af en toe de nodige kracht om echt overtuigend over te komen. Ze lijken net iets te braaf en te soft. Desalniettemin bevatten ze veel betekenis en dat maakt de frontman ook duidelijk. Het gaat over zijn drugsverleden en de problemen die hij daarmee veroorzaakte bij zijn familie. Soms vertelt hij ietwat geëmotioneerd over die periode en dat maken de nummers zo eerlijk.

Wanneer hij bij “Worthless Words” alleen op de piano plaatsneemt, voel je de breekbaarheid in zijn stem. Het fragielste nummer in de set, maar wel één van de weinige die blijft plakken. De rest van zijn solo nummers zijn niet uniek. Ze zijn wel plezant om te horen, maar meer is er ook niet aan. Dat valt ook op aan het publiek die vooral uit zijn dak gaat wanneer er een Keane song passeert. Zo heeft Tom Chaplin zijn set ook perfect ingesteld op de noden van het publiek. Na twee of drie nieuwe nummers volgt altijd een Keane song om te breken. Hierdoor blijft de sfeer in het concert en kan ook iedereen op zijn eigen manier genieten.

Uiteindelijk bloeit de set helemaal open op het eind. Het ontpopt bij “Quicksand”, groeit bij “Better Way” op een rooskleurige manier en springt helemaal weg bij “Crystal Ball”. Die laatste song brengt vuur in de set maar net op dat moment verdwijnt de band van het podium. Het publiek laat het hier niet bij en roept de zanger terug. Met maar liefst twee bissen, verwent hij het publiek uitermate goed. We krijgen zelfs een primeur want “The Lovers Are Losing” had hij nog nooit met zijn nieuwe band live gespeeld. Hij moest zelfs even denken om de tekst te weten, maar uiteindelijk kwam alles goed en bleek het perfect in de bisronde te passen door de vrolijke synths. Tot slot serveert de band “Somewhere Only We Know” waarin alle koppeltjes in de zaal elkaar vastnemen en vol liefde en overgave meezingen.

Dat Tom Chaplin deze nummers solo moest brengen, spreekt voor zich. Ze zijn te persoonlijk om in een band te spelen. Toch kijken wij ernaar uit om hem terug bij Keane aan het werk te zien. De manier waarop hij tegenwoordig in het leven staat, lijkt ons perfect om daar de draad terug op te pikken. Zijn solo plezier heeft hij nu gehad en één plaat lijkt ons voldoende om verder te kunnen. De songs zijn live plezant om te horen maar het zijn geen unieke songs. Tom Chaplin liet het wel geloofwaardig sympathiek overkomen en dat maakte de set erg sterk. Toch zijn het de Keane songs die het meeste blijven hangen en dat bewijst eens te meer dat het zeer moeilijk is om echt te overtuigen met een soloproject.

Setlist:
1. Still Waiting
2. Hardened Heart
3. Bend and Break (Keane song)
4. Solid Gold
5. I Remember You
6. Silenced by the Night (Keane song)
7. Hold On To Our Love
8. Clear Skies (Keane song)
9. Worthless Words
10. Bring the Rain
11. Bedshaped (Keane song)
12. The River
13. Quicksand
14. Better Way
15. Sovereign Light Café (Keane song)
16. The Wave
17. Crystal Ball (Keane song)
Bis:
18. Cheating Death
19. The Lovers Are Losing (Keane song)
20. See It So Clear
Bis 2:
21. Somewhere Only We Know (Keane song)

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.