Sampha @ Ancienne Belgique: Bescheiden Brits talent op het grote podium

De Britse zanger/producer Sampha Sissay (28) leende zijn warme stem al uit aan Drake, Solange, Kanye West en Jessie Ware. In februari kwam het Young Turks label-broertje van The XX na lang wachten met een eigen debuutalbum waar hij op wondermooie wijze over engeltjes en hogere sferen zingt. Deels als eerbetoon aan zijn moeder die niet zo lang geleden de strijd tegen kanker verloor. Zondagavond stond het bescheiden zang- en pianotalent op het grote podium van de Ancienne Belgique. In een majestueus decor stelde de “(No One Knows Me) Like The Piano”-zanger zijn debuut Process voor, ondersteund door een band en warm onthaald door een uitverkochte zaal fans.

Na een niet al te toonvast maar inventief voorprogramma verzorgd door PAULi, de drummer van Sampha’s liveband, werd het podium opengetrokken voor de hoofdact. Het decor is simpel en toch geniaal. Een gigantisch wit doek waartegen een halve cirkel opgesteld staat. Het zou een ondergaande zon of halve maan kunnen zijn. Wanneer vier donkere figuren het podium opwandelen, herkennen we Sampha’s silhouet meteen dankzij de eigenwijze pluk kroeshaar. Het podium is groot en daarom kiezen de bandleden ervoor om Sampha ruimte te geven. Uiterst rechts een percussionist, links een extra toetsenist. Achteraan de vrolijke PAULi, dit keer gelukkig zonder microfoon, wel met drums en een hoop elektronica. Ook Sampha’s werktuig voor vanavond lijkt op een ruimteschip. Zijn keyboard is geüpgraded met allerlei apparatuur, hij is immers naast zanger en getalenteerd pianist ook een uitstekende DJ.

Buitenaards warme stem

Starten doet de Brit met albumtrack “Plastic 100°C”. Onder een blauwe schijn is zijn gezicht moeilijk te onderscheiden. De warme stem botst met de kilte van het grote podium en de buitenaardse teksten “You touched down in the base of my fears. Houston, can you hear me now?” Na de sferische opener bedankt de nederige Londenaar ons al meteen voor de komst. “We’re really looking forward to playing for you tonight. We’ve got a couple more tunes to play so I’m just going to get on with it.” zo gezegd, zo gedaan. De Brit doet iedereen meewiegen op “Timmy’s Prayer.” Het orgeltje op de achtergrond geeft het soul-lied een verrassende omkadering. Meneer Sissay heeft nog meer verrassingen klaar staan. Bij “Happens” showt de Brit voor het eerst op de avond zijn meesterpianospel. De extra toetsenist voegt hier en daar een bodempje orgel toe en de twee percussionisten amuseren zich door zachtjes op een en dezelfde trommel te slaan. Ook ballads “Too Much”, dat Drake hergebruikte, en “Take Me Inside” ontroeren door het solo pianospel, hier en daar aangevuld door minimale electronica.

De unieke stem van Sampha klinkt niet alleen zo knus en warm als een versgewassen donsdeken, hij kan ook nog eens uitpakken met mooie franjes hier en daar. De extra echo op de microfoon doet zijn stem tot in de kleinste hoekjes van de zaal weerkaatsen. Sampha is overal. Zelfs de vele geluidseffectjes die op debuutalbum Process te horen zijn, nam de Brit mee naar de AB: gebroken glas, vogeltjes, regen en onweer. In het midden van de set kleurt de halve cirkel op het podium plots zo geel als een ondergaande zon, de hemel daarboven paars. Sampha is in zijn element achter de piano-commandopost. Er hangt ook een koebel in zijn cockpit waar hij op tekeer gaat tijdens een indrukwekkende jamsessie na “Kora Sings.” Toch neemt de zanger ook de tijd om zijn publiek van dichterbij te bekijken. “Reverse Faults”, een nummer dat perfect op een album van Drake zou kunnen belanden, is de gelegenheid om een uitstapje te maken naar de rand van het podium. Sampha doet zijn eerste rijen bouncen als een echte rapper.

No One Knows The Piano Like Sampha Does

Terug achter zijn piano, onder een rode gloed, maakt Sampha zich klaar om “Blood On Me” te zingen, de single waarmee hij doorbrak bij het grote publiek. Er blijkt iets mis te zijn met drummer PAULi’s apparatuur. “I love you” onderbreekt een fan de stilte. “Oh thank you, I do too. How are you guys feeling? Having a good time?” Na een minuut rumoer besluit PAULi zijn technicus wandelen te sturen. Misschien is het daardoor dat de drums bij de start van het nummer wat mager klinken. Gelukkig is de piano extra aangedikt en haalt de tweede toetsenist wat extra trompet uit zijn keyboard. De Brit boezemt het publiek angst in met zijn jagende teksten. Zelfs voor een uitverkochte AB weet Sampha zo te zingen alsof hij achterna gezeten wordt. Hij doet voor de laatste keer een uitstapje naar het publiek dat gewillig meebrult.

Hoewel Sampha misschien geen perfect lichaam heeft, danst hij iedereen op 1, 2, 3 naar huis. De band perst er nog een grandioos einde uit en vertrekt dan. De zanger, nu helemaal alleen op het podium, vraagt onze waardering voor “de band, die ondertussen al verdwenen is.” Hij gaat zijn nieuwste single in zijn eentje brengen. “Het is niet volledig hetzelfde als de albumversie maar ik hoop dat jullie het leuk vinden.” Waarom we plots een andere versie krijgen, geen idee. Wellicht weet het wünderkind zijn creativiteitskraan niet dicht te draaien. De alternatieve versie van “(No One Knows Me) Like The Piano” klinkt iets minder opgetogen dan diegene waarvan Studio Brussel een Hotshot maakte. De piano krijgt minder de hoofdrol en wordt meer in toom gehouden. Toch klinkt deze versie niet minder mooi. Wie enkel voor het origineel kwam, moest het wel doen met een minder kleurrijke maar even ontroerende variant.

Sampha zou Sampha niet zijn, moest hij niet een extraatje voor ons in petto hebben. Na een oorverdovend applaus verlaat de jongeheer het podium en worden vier drums geïnstalleerd. Sampha komt terug het podium op en neemt plaats achter de microfoon tussenin de drums. De band vervoegt hem en elk lid neemt een trommel voor zijn rekening. Het bisnummer “Without” begint met een krachtige drumsessie. Het lied uit Sampha’s debuut-EP kan met deze vrolijke intro nog steeds rekenen op een warm onthaal. Dankbaar en bescheiden neemt Sampha Sisay uit Londen afscheid van zijn publiek. Hij wist zondagavond de uitverkochte AB in te pakken met zijn unieke stem, innemende persoonlijkheid en meesterlijk pianospel.

Setlist: Plastic 100°C/Timmy’s Prayer/Under/Happens/Reverse Faults/Too Much/Take Me Inside/Incomplete Kisses/Kora Sings/Blood On Me/(No One Knows Me) Like The Piano/Without