Andrew Fearn en Jason Williamson van Sleaford Mods zijn boos op alles en iedereen, en ze uiten dit door middel van hun negende album English Tapas. De titel is overigens geïnspireerd door een pub die op hun menu een kommetje friet, ei en een kleine vleespastei onder de naam “English Tapas” serveert. Om al die woede vorm te geven, kroop Fearn trouw achter zijn laptop om de beats te creëren, terwijl Williamson al zijn bezorgdheden en klachten op een zo Brits mogelijke manier uit.
De plaat begint met de schitterende meezinger “Army Nights”, die gaat over hoe een Britse drilsergeant zijn nachten doorbrengt als stripper, in een poging om zo zijn jeugdigheid terug te vinden. Dit vreemde verhaal wordt gevolgd door het al even dansbare “Just Like We Do”, een klaagzang tegen iedereen die enkel nog teert op oud succes, wat ze ironisch genoeg zelf beweren te doen. De volgende twee nummers “Moptop” en “Messy Anywhere” maken duidelijk dat Sleaford Mods met dit album een iets andere weg inslaat dan de vorige platen. Er is veel meer echte zang, wat ook op alle andere nummers duidelijk te horen is.
Het krekelgeluid, in combinatie met de simpele basslijn geeft een leuke draai aan “Time Sands”. “Snout” is dan weer een protestlied ten top, dat zowat alles veroordeelt: intieme foto’s op Snapchat, Superdry en de brexit, die volgens Williamson veroorzaakt is door de bange kindjes die zich vastklampen aan Nationalisme. In “Drayton Manored” wordt dan weer de vreemde vergelijking gemaakt dat een uitstapje naar de Spar is als een reis naar Mars. De toekomst wordt niet al te rooskleurig voorgesteld in “Carlton Touts” en hier is het neo-liberalisme één van de doelwitten van Williamson, door het een anarchie te noemen. Nummers 9 en 10 van het album, “Cuddly” en “Dull” hebben dan weer een enorme catchy beat en worden gevolgd door de geweldige single “B.H.S.”. Deze gaat over hoe een rijke zakenman een winkelketen overnam, de pensioenskas plunderde en dan een faillissement forceerde, waardoor 11 000 jobs verloren gingen. Het refrein “We’re going down like BHS. While the abled bodied cultures monitor and pick at us“, zal nog vaak door velen meegebruld worden.
Eindigen doet dit meesterwerk met het zangerige “I Feel So Wrong”, een waardige afsluiter. Hoewel Sleaford Mods al jaren dezelfde sound heeft, brengen ze toch een aantal subtiele veranderingen met English Tapas. Fun fact, als je het album koopt, krijg je er gratis een pakje king-size sigarettenblaadjes en een bierviltje bij.
Wie Sleaford Mods live wilt bewonderen moet 17 mei naar Les Nuit Botanique gaan in Brussel.