Begin dit jaar werd Flying Horseman beloond met een grote kans. Als “artists in residence” mochten ze voor een tweetal maanden deSingel bezetten om er intensief te werken aan iets nieuws. Het bleken voor het zestal enorm productieve weken te zijn. Ze zijn naar buiten gekomen met Rooms/Ruins, een coherente en visierijke muzikale inspanning. In de Handelsbeurs ontdekten we dat deze lange periode van intensieve samenwerking haar vruchten afwierp en de alsmaar transformerende band verder deed evolueren.
Wie voor het oude werk van Flying Horseman kwam, moest gisteren niet in de Handelsbeurs zijn. Toch zijn er parallellen te trekken met de sound en visie die we van weleer kennen. Zo opende “The Key” met de elementen waar we altijd van kunnen genieten: sterke songwriting waar de drang naar expressie de overhand neemt. Een drang die zich ontaard in forse jazzy gitaarsolo’s en een zestal die grootse dynamieken stuurt. Toch werden we mooi verrast tijdens de outro. Plots kwamen er allerlei synth loops opdoemen in de klankkleuren die we herkennen van Blackie & The Oohoos, het project van de zussen Maieu (de zangeressen en keyboardspeelsters in Flying Horseman). Die kleurrijke elektronica ontaarde in een rijke transitie naar “Deep Earth”. Op dat moment in de set werd het duidelijk hoe doordacht de omkadering van Rooms/Ruins is. Het bestaat namelijk uit drie ononderbroken stukken, waar elk idee naadloos aan elkaar gewoven wordt.
Flying Horseman is en blijft een band van gigantische contrasten. Het ene moment kleden ze een song uit tot hun essentie. Op “Reverie” was er bijvoorbeeld niet veel meer nodig dan de wisselwerking tussen de warme stem van Bert Dockx en de ijle vocalen van Loesje Maieu. Het andere moment werden alle deuren opengetrokken en werd de muzikale gave van deze muzikanten ontbloot. Zo bracht de ritmesectie verrassende dynamieken dankzij energetische baslijnen en uniek, complex drumwerk.
Het is dat niveau van wisselwerking dat er voor zorgt dat Flying Horseman ver kan reiken. Een eigenschap die vast en zeker nog aangesterkt werd door hun residentie. Hoe meer het zestal van idee naar idee vloog, hoe meer ze hun brede zin aan creativiteit tentoon stelden. Zo toverden ze stuwende krautrockritmes tevoorschijn tijdens “Deep Earth”, pompende repetiviteit die dan ook nog eens de bespookte synths kon omvatten. Het valt op dat met deze creativiteit een transformatie teweegbracht in het omvattend gevoel dat Flying Horseman neerpoot.
De band klinkt op een manier helderder en kleurrijker. Eén van de doorslaggevende factoren hierin is hoe Milan zich meer dan ooit als multi-instrumentalist bewees. Gepositioneerd achter het lijvige drumwerk zorgde hij voor prachtige en onvoorspelbare elektronische texturen. Ze brachten het aanwezige werk op de synths nog een extra dimensie. Het mooiste voorbeeld hiervan was “Bee Season”. Dit nummer was een uiteenzetting van allerlei fonkelende geluiden die zich als een sterrenhemel zich doorheen de zaal voltrok. Het waren niet zomaar geluidjes, maar weinig verhullende hints naar momenten waar het leven puur voelt. Een vleugje nostalgie die wij niet in woorden weten te beschrijven, maar Flying Horseman perfect op minimalistische wijze weet neer te zetten.
Naarmate Rooms/Ruins zijn einde naderde, werden we opnieuw getuige van hun kenmerkende donkerheid. Zo ontstond “Bright Light” uit het klankentapijt van “Bee Season”. Ookal begon het nummer met hoopvol getokkel, kwam het krachtige, rakende cynisme bovendrijven. (“In your world design, people like me won’t survive”). Het werd pas echt zwaar toen het slot naderde. Op “Stars” knalde het zestal met een break die wel uit de metal klinkt geleend. Een vat vol gruwel opende zich om te ontaarden in “Ruins”, het laatste nummer uit de set. Met een duistere, maar onderhuidse climax werd alles traag gesloopt. Een afsluiter die zijn naam niet gestolen heeft.
Nadat we tijdens de bisronde getrakteerd werden op “Brother”, een energiebom uit hun vorig album Night Is Long, gingen we naar huis met een boeiende ervaring rijker. Rooms/ Ruins is een uniek en ambitieus project dat in al haar veelzijdigheid de mogelijkheid heeft om steeds te blijven groeien. Het is een kans die Flying Horseman een nog hechter en visierijk zestal heeft gemaakt.
Wie Rooms/Ruins in levende lijve wil ervaren, kan terecht in Muziekclub 4AD, Diksmuide (18/03) of C-Mine Cultureel Centrum, Genk (22/03).
