AlbumsRecensies

Debuutalbum Every Stranger Looks Like You – Bluest Shade of Black: Sonische kopstoot van Formaat (★ ★ ★½)

Afgelopen maand introduceerden we Every Stranger Looks Like You aan jullie, met hun voortgeduwde single “Catharsis (Self-Help)” voor hun eerste full album. Gisteren kwam dan eindelijk Bluest Shade of Black uit, een twaalf nummers lange wervelwind die bol staat van de sonische kopstoten en messcherpe riffs. Als we de plaat in één woord zouden moeten beschrijven, zou het ongetwijfeld intens moeten zijn, maar sinds gisteren kan je via Noisey zelf oordelen. Wij lieten ons onderdompelen in hun duistere klankkleuren, en werden aangenaam verrast.

First things first: er wordt vaak pas gesproken over bands wanneer die hun eerste full length uitbrengen, maar daarbij hecht men te vaak te weinig aandacht aan de ellenlange aanloop naar die plaat. Hierbij willen we van de gelegenheid gebruik maken om die ingesteldheid tegen te gaan door onze lezer van context te voorzien. ESLLY heeft dan ook volgens hun concertagenda niet stilgezeten sinds hun eerste optreden. Na eerst Vlaanderen, Brussel en zelfs Wallonië te veroveren, speelden ze als opener voor hardcore-legende Code Orange in 2014, gingen ze het jaar daarop op tour in Duitsland en deelden afgelopen november het podium met intussen vaste waarden Cocaine Piss en Kapitan Korsakov. Wat releases betreft volgt ‘Bluest Shade of Black’ maar liefst 4 EP’s op (die teruggaan tot in 2012) en een split-EP met het Duitse punk-quartet Mahlstrom. ESLLY heeft hard naar deze mijlpaal toe gewerkt, zoveel is zeker (en dat mag zeker niet onderschat worden).

© Wouter Duprez – Teer Studio

En dat er hard gewerkt is aan de plaat, dat hoor je. De mixing (door zanger-gitarist Tim de Gieter himself onder handen genomen) en de algemene sound van Bluest Shade of Black klinken voornamelijk scherp en ijzig, maar kunnen soms vettig en dreunend uit de hoek komen. Hoeken komen dan ook rijkelijk aan bod in de songwriting en het gitaargeweld, die de luisteraar aandachtig houden en meermaals met verstomming slaan. Naast de enorme slagkracht die nummers zoals “Self-Portrait, 2016” of “Half of Me/Half the Time” teweegbrengen, vinden we eveneens verrassend veel momenten van dynamiek terug. “Prosopagnosia”, een nummer dat je sinds vorige week kan streamen via Metal Hammer, is er zo een: het wringt zich in allerhande bochten en ontpopt zich tenslotte tot een heerlijk verscheurende track. In “Stasis” botsen we zelfs op een ietwat dromerige vibe, waarna het intensiteitsniveau vakkundig weer de hoogte in vliegt. We vinden sporen van dat dromerige kantje van ESLLY in zowat alle tracks: zowel in het begin (“(no) Future Friends”) als naar het einde van de plaat toe (“Salt”). Het contrast tussen die zweverige details en hun verpletterende riffs kon niet mooier zijn. Laat je dus vooral niet misleiden; dit album blijft staalhard en deinst er niet voor terug om je enkele klappen in het gezicht te verkopen. “Black Seed” is er zo eentje; deze pitbull terrier onder de nummers grijpt de luisteraar bij zijn nekvel om die dan niet meer los te laten. Bluest Shade of Black kent met andere woorden vele gezichten, waarbij elk gezicht nog vuiler en zwaarder blijkt dan het vorige.

Ondanks het feit dat ze ons muzikaal al grotendeels overtuigden van hun kunnen, zijn het de teksten die ons volledig over de streep trokken. En hoewel het vrij tot zeer riskant is om tot in detail de lyrics van een album te bespreken, leek het ons toch onvermijdelijk om hier rijkelijk op in te gaan. De thema’s die aangekaart worden dragen namelijk in grote mate bij tot de donkere, nogal melancholische sfeer van de plaat. Er is sprake van verlies, wanhoop, eenzaamheid,… Kortom: de ziel wordt volledig blootgelegd. Als we meer inzoomen op de twaalf nummers, merken we op dat ze zijn doorspekt met nihilistische en zelfs suïcidale insteken door middel van (soms ingewikkelde) paradoxen en metaforen. Door het web van contradictorische taalspelletjes tast je als luisteraar soms wat in het duister naar wat er feitelijk bedoeld wordt, maar tegelijkertijd toont dit ook de complexiteit van de denkwereld van het personage. We denken soms allemaal wel eens in tegenstellingen, nietwaar? Er is ook sprake van een zekere evolutie in de tekst, die gelijkloopt met de instrumentatie. De hopeloosheid die we vinden in de eerste helft van Bluest Shade of Black evolueert, na een moment van frustratie en vervolgens aanvaarding, in het terugvinden van zichzelf en zijn/haar zelfvertrouwen. Wat begon als een uitroep, eindigt in een statement van verzet, en of je er nu zwaar door zit (zoals het personage op deze plaat) of niet, dat is iets waar we altijd inspiratie uit kunnen halen.

Op dit album is Every Stranger Looks Like You er wonderwel in geslaagd om oprecht te klinken in de meest duistere emoties en klankkleuren, die soms al vlug als afgezaagd of overdreven worden beschouwd. Soms koud en kil, dan weer snoeihard of zelfs zwevend; Bluest Shade of Black gaat verschillende richtingen uit, maar zonder zijn totaalconcept te verliezen. Deze plaat is bovendien niet gemaakt voor de oppervlakkige zondagnamiddagluisteraar. Integendeel, je voelt doorheen het luisteren dat de band tot het diepste punt van zichzelf gaat.  Daarbovenop drijven ze hun emoties tot het uiterste, zowel in de vocals als in de instrumentatie. Die lyrische en instrumentale diepgang maken van Bluest Shade of Black één van de meest intense albums die we recentelijk al te horen kregen. We zullen dan ook nog even tijd nodig hebben om die te laten bezinken.

Facebook // Bandcamp // Soundcloud

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Doodseskader – “GABOS”

Intussen weten we al dat Tim De Gieter (gekend van onder andere Amenra en Every Stranger Looks Like You) en Sigfried Burroughs…
AlbumsRecensies

Doodseskader – MMXX: Year Zero (★★★★): Ontstaan om af te maken

Neem een jute zak en steek er de doom van Amenra in. Meng deze met het noisegeluid van Kapitan Korsakov en besprenkel…
AlbumsRecensies

Every Stranger Looks Like You - I: Levensmoeheid (★★★★): Ontwapenende kernkop

Nu is het welletjes geweest, moeten ze gedacht hebben. Op het eerste luik van Levensmoeheid laat Every Stranger Looks Like You zich…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.