Radio Klara zendt dit weekend zijn jaarlijkse top 100 uit en wie op zoek was naar een volstrekt contrast kon gisteravond in de Handelsbeurs in Gent terecht waar noise-rock band Kapitan Korsakov geprogrammeerd stond. Na 4 jaar afwezigheid bracht de Gentse band begin deze maand hun derde plaat Physical Violence is the Least of My Priorities uit die ze gisteravond kwamen voorstellen in een goed gevulde Handelsbeurs.
Als voorprogramma joegen de garagerockers van Mind Rays er in een half uur een hele resem aan songs door. De eveneens Gentse band komt in maart met hun debuutalbum en kwam daar nu al een voorproefje van geven. Het viertal dramde de hele set door zonder ergens de voet van het gaspedaal te nemen, dit vooral met dank aan de drummer die de boel sterk opzweepte. Het geheel werd afgerond met snauwende (en onverstaanbare) zang en continue flikkerende lichten, die tegen het einde op vraag van de zanger werden afgezet. Voor dit soort onbesuisde rockmuziek zijn we altijd wel te vinden en er waren in het publiek ook heel wat koppen die op en neer gingen, maar een meerderheid stond er toch slechts stoïcijns naar te kijken. Het is helaas maar al te vaak het lot van een voorprogramma.
Kapitan Korsakov had veel minder moeite om hun energie op de gehele, zo goed als uitverkochte, Handelsbeurs over te brengen. Voor het leeuwendeel van het optreden stonden ze met 3 op het podium. Een oeropstelling met zanger/gitarist Pieter-Paul Devos, bassist Pieter Van Mullem en drummer Bert Minnaert a.k.a. Sigfried Burroughs (tevens zanger van Onmens). Ze maakten echter genoeg lawaai zodat het leek alsof er achter het podium nog 5 extra muzikanten stonden die ook elk een gitaar bewerkten. Vooral Van Mullem droeg met een standvastige bas quasi de gehele set.
Devos is nooit de man geweest die een hele set onbeweeglijk afwerkt. Zijn microstatief moest er verschillende keren aan geloven en na een goed kwartier dook Devos voor het eerst (maar niet voor het laatst) met gitaar en al het publiek in. Dat publiek liet zich ook niet onbetuigd. Van rabiate fans die vooraan alle kanten op sprongen tot het kopschudden bij de rest van het publiek, er waren in de Handelsbeurs weinig mensen te zien die de hele tijd stokstijf bleven staan.
Kapitan Korsakov liet ook nummers uit vorige platen de revue passeren. Vroeg in de set werd “When We Were Hookers” enthousiast door het publiek onthaald. Het is het openingsnummer van hun debuut Well Hunger uit 2009, tot nu toe nog steeds hun bruutste, scherpste en in feite ook wel hun beste werk. Vanuit hun laatste worp stonden de juiste sterkhouders op de setlist. “Midnight Gardens”, aangekondigd als liefdesliedje, haalde even het tempo eruit maar dat was op zich helemaal geen slechte zaak. Naast hun snoeiharde en rauwe sound heeft de band ook nog een zachtere en melodieuze kant. Hier kwam die vrij goed uit de verf. In het tweede deel van het nummer gaan bas en gitaar terug kletteren en zo krijgt de band – bij dat deel van het publiek dat het even wat te melig vond – ook weer direct de handen op elkaar.
Daarna bleef de band op dreef. “Caramelle”, hun recentste single, kwam voorbij en waar het nummer op plaat niet tot de toppers behoord viel het hier wel volledig op zijn plaats. Vervolgens kwamen we bij “Cancer”, de single vanop hun tweede album Stuff & Such uit 2012, en het dichtste dat Kapitan Korsakov ooit bij een radiohit is gekomen. Snedig, erg catchy en simpelweg een beestig nummer. Maar het hoogtepunt moest nog komen met “In the Shade of the Sun”, de verwachte maar daarom niet minder welkome afsluiter.
Een extra gitarist kwam het podium op en toen kon de band zich op gang trekken. Een repetitieve baslijn, aanvullende gitaren en de murmelende zang van Devos zorgden in de eerste opbouwende minuten voor een roes die halverwege ontaardde in een woeste apotheose waarbij het publiek volledig door elkaar werd geschud. “In the Shade of the Sun” kan uitgroeien tot een klassieker, voor zover die het al niet is.
Een bisronde is altijd sympathiek, maar “In the Shade of the Sun” is hun gedroomde afsluiter en daardoor was het ergens een beetje jammer dat ze nog eens terugkwamen. Zeker gezien de nogal onsamenhangende jam die als toegift dienst deed zich nergens kon meten met de orkaan waar de reguliere set mee was afgesloten. Een klein smetje dus maar het kon het voldane gevoel dat we aan het optreden overhielden niet vergallen. Van zowel hun studiowerk als van hun live prestaties zijn we fan, dat mag duidelijk zijn.
