LiveRecensies

The Slow Show + Payne @ Botanique: Graag traag en denk aan de kinderen

The-Slow-Show

Strijkers, blazers, een gevoelige piano en tedere gitaarriffs: The Slow Show heeft werkelijk alles in huis om te ontroeren en te intrigeren. Hun concert in de Botanique was een balanceeroefening, want ietsje te veel van bovenstaande ingrediënten en het resultaat zou al snel in cliché en pathetiek kunnen vervallen. De Britten toonden zich goeie leerlingen van Gordon Ramsey en wisten goed te doseren. Nooit van het goeie te veel en vaak genoeg er boenk op.

Hoe zou het nog zijn met Amatorski? Het was een vraag die spontaan in de schedelpan van deze beer schoot bij voorprogramma Payne. Toegegeven de nummers van het Brusselse duo halen nog niet het niveau van die Gentse band, maar de beginselen liggen er al. Daarmee bedoelen we: fragiele zang en dito piano, geruggesteund door een cello die al eens buiten de lijntjes durfde te kleuren. De zangeres maakte slim gebruik van een looppedaal om zo haar eigen backing vocals in te zingen waardoor de nummers net dat tikkeltje meer diepgang kregen. De volgelopen Rotonde kregen ze al een eerste keer stil.

Mocht de regering nog aan het brainstormen zijn over een nieuwe campagne tegen te snel rijden, dan willen wij hen de muziek van The Slow Show aanraden. Zoals hun naam al doet vermoedden, blinken de Britten uit in trage opbouwende nummers die net als de meeste dieselwagens eventjes moeten warmlopen. Ze schoten dan ook heel voorzichtig uit de startblokken met “Strangers Now”, niet toevallig ook de opener van hun nieuwe plaat. De stem van frontman Rob Goodwin moest ook nog eventjes opwarmen en klonk de eerste nummers nog wat roestig. Eenmaal op kamertemperatuur, vulde zijn diepe bariton de volledige Rotonde.

Soms kreeg je de indruk dat de band met de handrem op speelde. De drum mocht vooral niet te luid en de gitaar niet te aanwezig klinken. Alle instrumenten hadden een groter doel; opgaan in het groter geheel. Samen slaagde de band erin om fragiele nummers langzaam te laten openbloeien tot hartverwarmende ballades. Met de hulp van koren en strijkers op een bandje weliswaar. Een enkele hoorn werd wel volledig live gespeeld en zorgde voor fijne accenten. Het deed je vooral denken hoe The Slow Show binnen enkele jaren met een volwaardig strijkerskwartet, blazersectie en koor zou klinken. Hemels wellicht.

Op papier zijn de meeste nummers van The Slow Show heel gelijkaardig. Ze beginnen meestal klein en eindigen groots. Dat recept klopte gelukkig meer wel dan niet en als alle puzzelstukjes in elkaar pasten, resulteerde dat ook in prachtige nummers. Vooral de nummers van het amper een jaar oude debuut White Water konden op veel bijval rekenen. “Augustine”,” Paint You Like A Rose” of “Dresden” bewezen dat de mannen uit Manchester ook echt steengoeie nummers kunnen schrijven. De lyrics waren soms wel ietsje te letterlijk en simpel, maar dat werd door het publiek met de mantel der liefde bedekt.

Het was geen toeval dat de band bijna exact één jaar na hun vorige doortocht in België opnieuw in de Rotonde stonden. Ergens halverwege het concert dacht frontman Rob Goodwin terug aan dat concert. Het was toen enkele weken na de aanslagen in Parijs en de Botanique opende net zijn deuren – door de terreurdreiging werden toen een week lang alle concerten geschrapt. Goodwin noemde het een magische en helende avond en wou maar wat graag die sfeer van toen herbeleven. Op verzoek van de band stonden ze dus terug in diezelfde Rotonde. Goodwin vergeleek het met een groot uitgevallen huiskamer en aan zijn blote voeten te zien, voelde hij zich ook echt thuis.

The Slow Show speelde heel wat nieuwe nummers – bijna elk nummer van Dream Darling passeerde de revue -, en probeerde de balans in evenwicht te houden met hier en daar een oud nummer. Pas naar het einde van het concert toe, sloeg die balans ietsje te veel door richting nieuw. Toch werd het nergens saai of eentonig, daarvoor zijn hun nummers te oprecht en complexloos. Maar het enorme enthousiasme bij “Ordinary Lives” en zeker de laatste twee bissen “Bloodline” en “God Only Knows” waren van een ander, veel hoger niveau. Goodwin waagde zich toen zelfs aan een bescheiden meezingmomentje. Daarmee zette The Slow Show een heel mooi punt achter hun concert. Niet zo magisch als een jaar geleden, maar minstens even intens en prachtig.

Setlist: Strangers Now/Breaks Today/Augustine/Dry My Bones/Paint You Like A Rose/Dresden/Lullaby/Brawling Today/Hopeless Town/Hurts/This Time/Last Man Standing/Flowers To Burn/Ordinary Lives//Lucky You, Lucky Me/Brother/Bloodline/God Only Knows//

Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.