LiveRecensies

Keaton Henson @ Carré, Amsterdam: Kort maar prachtig

bird-on-the-wire-keaton-henson-palladium-events-london

Getormenteerde zielen maken vaak de mooiste en meest intense muziek. Afzien voor de kunst, heet dat dan. Het is een wrede wet van de muziekwereld en levert gelukkig memorabele platen en concerten op. Wat Keaton Henson heeft meegemaakt, kunnen we slechts uit zeldzame interviews aan elkaar lijmen als een break-up met de Franse zangeres Soko (bekend van het hitje ‘I’ll Kill Her) gecombineerd met een panische angststoornis en plankenkoorts. Een gevaarlijke cocktail die er voor zorgt dat Henson amper concerten speelt. Maar als hij de moed bij elkaar weet te schrapen, staat hij wel garant voor een dik uur hartzeer, melancholie en tristesse.

“If you must fight Fight with yourself and your thoughts in the night” • Keaton Henson – You

Een foto die is geplaatst door Jeamie Swinkels ? (@jeamiesw) op

Keaton Henson & Guests stond er in grote letters op de affiche. En hij had inderdaad twee gasten meegebracht naar Amsterdam: de Britse singer-songwriter Daudi Matsiko en cellist Ren Ford. Die eerste verzorgde het voorprogramma, die tweede de subtiele begeleiding tijdens het concert. Matsiko fungeerde als een perfecte opwarmer. Met zijn subtiele gitaarspel en zelfrelativerende mopjes tussendoor wist hij de aandacht van het publiek te trekken en lang genoeg vast te houden. Muzikaal is hij heel verwant aan Keaton Henson. Zijn nummers worden ook opgetrokken uit simpel en frêle gitaarspel en gaan over liefde, ouder worden en sandwiches (geen grap), steeds gezongen met de krop in de keel.

Zijn tweede gast, cellist Ren Ford, kreeg de eer om het hoofdprogramma op gang te schieten, of eerder op gang te strijken. De Brit begeesterde meteen met een intens en virtuoos stuk op de cello. “Hij is veel beter op zijn instrument dan ik,” gaf Henson halverwege het concert toe. Dat hij zichzelf daarmee te kort doet, is sprekend voor Hensons bescheidenheid die grenst aan schaamte. Elke noot die hij speelt en elk woord dat hij zingt, krijgt zo veel meer gewicht en impact. De volledige Carré hield zijn adem in. ‘Sweetheart, What Have You Done To Us” klonk zo breekbaar dat het minste kuchje de magie in de lucht had kunnen doorbreken. Meteen daarna paniek! Henson wou het al even breekbare “The Pugilist” inzetten maar vond zijn capodaster niet. Eventjes twijfelde hij om het nummer te laten vallen, tot een fan ter hulp snelde en hem een capodaster aanreikte. Of die fan hem later terug kreeg was ons niet duidelijk, en het zal hem waarschijnlijk ook worst wezen.

Wonderful human being❤️️ #keatonhenson

Een video die is geplaatst door my name has no h in it ? (@marta.from.mars) op

In de videoclip van het nummer “Alright” (uit het nieuwe album Kindly Now) zie je hoe het voor Henson voelt om op een podium te staan. Zingen gaat wel, maar vanbinnen bloed hij langzaam dood, de ogen weid opengesperd en de handen trillen. In de Carré werd het niet zo erg, al merk je dat Henson zich volledig geeft in zijn teksten. Ook in het instrumentale “Earnestly Yours” en het nieuwe “Hotel Rooms” dwaalde Henson samen met zijn vriend en cellist Ren Ford doorheen verschillende gemoedstoestanden. Prachtige nummers die grenzen aan klassieke muziek, waarin cello en piano elkaar aflossen en complimenteren.

Tussendoor plukte Henson twee nummers uit zijn debuut. “Small Hands” en vooral “You Don’t Know How Lucky You Are” werden op applaus onthaald en tijdens die laatste werd er duchtig naar zakdoeken gegrepen. En als hij even later “You” inzette, moesten zandzakjes de overvloed aan tranen indammen. ‘If you must die, die knowing your life was my life’s best part,’ zong Henson. Onvoorwaardelijke liefde klonk nog nooit zo hartverscheurend.

 

#keatonhenson #henson #keaton #amazing #amsterdam #utrecht #beautiful #royal #theater #carré #singer

Een foto die is geplaatst door Giovanni D. (@giovannid1337) op

Afsluiten deed hij aan de piano met het subtiele “No Witnesses” en “How Could I Have Known”, tevens de afsluiter van zijn nieuwste album. Als hij zijn laatste nummer aankondigde, zuchtte de Carré in koor. Niet van opluchting, maar van verlangen naar meer. Met tien sublieme nummers was het publiek nog niet voldaan. Een obligate bisronde kon dus niet uitblijven. Haast beschaamd en bedeesd schuifelde Henson nog eens het podium op. Met “10am Gare Du Nord” dompelde hij ons nog een keer onder in liefdesverdriet. Het eindstation in Parijs waar de titel naar wijst, is ook een station waar veel relaties aan hun einde komen. Helaas was dat ook hetzelfde station waar Henson ons achterliet.

Na een dik uurtje en amper twaalf nummers was Henson helemaal leeg gespeeld. Als laatste toegift bracht hij een cover van Jeff Buckley’s “Hallelujah”, dat op zijn beurt weer een cover is van Leonard Cohen. Toch hadden we liever nog wat eigen nummers gehoord. Dat je liever “Sarah Minor”, “Lying To You” of “Charon” had gehoord dan een – overigens uitstekende – cover, zegt ook iets over het songmateriaal dat de man op zes jaar bijeen heeft geschreven. Meer dan dat kregen we niet en dat was misschien wel beter zo. Hensons muziek is een beleving, en niet altijd een aangename. Zijn teksten graven naar de donkerste gedachten en om daar anderhalf uur lang in rond te toeven, kan van het goede te veel zijn. Achteraf zaten we met een dubbel gevoel: verlangen naar meer en opgelucht ademhalen. Welk gevoel Keaton Henson zelf had, hebben we het raden naar.

Setlist: Sweetheart, What Have You Done To Us/The Pugilist/Alright/Earnestly Yours/Small Hands/You Don’t Know How Lucky You Are/You/Hotel Rooms/No Witnesses/How Could I Have Known//10am Gare Du Nord/Hallelujah (Leonard Cohen cover)

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Ferdous - "Mountain Snow"

2024 zou wel eens het jaar kunnen worden van noorderbuur Ferdous. De Nederlands-Afghaanse artiest en producer trapt zijn jaar namelijk feestelijk op…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Keaton Henson - House Party (★★★★): De maskers vallen af

Frivole meezingers, rauwe gitaarsolo’s en zowaar optimistische haast hoopvolle melodieën: wie zich de laatste jaren liet onderdompelen in Keaton Henson’s donkere zielenroerselen…
AlbumsRecensies

Keaton Henson - Fragments EP (★★★★): Brokjes verdriet aan elkaar lijmen

Hoeveel hartzeer en tegenslag kan een mens eigenlijk aan. Sinds zijn debuut Dear ongeveer tien jaar geleden bezong de Londense Keaton Henson al lief en…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.