Danny Quintelier
Hersencellen is een samenwerking tussen schrijver/dichter Gert Vanlerberghe en muzikant/producer Butsenzeller, waarmee ze de grenzen tussen gesproken woord en muziek gretig aftasten. Van jazzy beat poetry over electro, dance en punk naar hoorspelen, het komt allemaal uit dit duo’s onderbuik en hersencellen. Ook Vincent Brijs, bekend van BRZZVLL, speelt op twee nummers van de plaat, die deze zomer zal verschijnen. En dan is er nog Patrick Delabie, die samen met Bootsie bij The Scoundrels speelde. Hij is verantwoordelijk voor het gitaargeweld op een van onze songs, tevens het enige met gitaar.
Wat is jullie favoriete nummer?
Boots: Dat is geen gemakkelijke vraag. M’n favoriete songs of artiesten veranderen sowieso met de minuut en met de gemoedstoestand, dus onmogelijk te beantwoorden.
Gert: Mijn muzieksmaak is ook erg ruim, maar als ik er één nummer moet uitkiezen, is het ‘Disintegration’ van The Cure. Dat nummer gaat door merg en been. Het is lichtjes dansbaar, maar zodanig met wanhoop overgoten dat het je radeloos achterlaat. Mooi zo.
Wat is het perfecte nummer voor een roadtrip?
Boots: Heb ooit op Route 66 gereden in een oude Volkswagenbus met een cassette van UFO, dat werkte wél vond ik.
Gert: Mijn coolste roadtrip was een weekendje Roemenië in een auto vol vrouwen. Daar was ‘Elephant Gun’ van Beirut de soundtrack voor bijna de hele reis. Werkt prachtig met de eindeloze panorama’s van Maramures.
Op welk nummer maak je graag schoon?
Boots: Schoonmaken doe ik het liefst op iets stevigs; hardcore of punk, dan gaat het goed vooruit, maar ook dat verandert per schoonmaakbeurt. Altijd moeilijk dit soort vragen voor een eclecticus met een grote platencollectie 😉
Gert: Ja, het moet luid zijn, en liefst meebrullers. The Strokes en Pulp werken ook altijd. Of Bowie.
Wat is het perfecte nummer om mee wakker te worden?
Boots: Wakker worden doe ik het liefst met koffie, sigaretten en stilte of jazz; Coltrane, Davis, Mingus, Baker, Monk… whatever als ’t maar jazz of stilte is.
Gert: Ik ben heel lang wakker geworden met de spreekwoordelijke drilboren van A Place To Bury Strangers of de sloophamers van Mogwai, dat werkte beter dan koffie. Uiteindelijk worden we allemaal ouder en snakken we naar comfort. ‘Smokers Reflect’ van dEUS is dan een prachtige, geruststellende, zalvende wake-the-fuck-up anthem die eender welke boze nachtmerrie moeiteloos wegblaast.
Wie is jullie favoriete artiest uit je thuisstad?
Boots: Damn dat is ook moeilijk, want er zijn zovéél goeie artiesten in Antwerpen, maar ik heb toch een grote liefde voor Elko Blijweert, omdat hij zo versatiel en eclectisch is.
Gert: We hebben ontzettend veel straffe muzikanten hier, maar mijn voorkeur gaat naar dEUS, zelden teleurstellende leverancier van topplaten en dito concerten.
Welke artiest is underrated en wie is overrated?
Boots: Overrated ? 90% van alle drek op de radio, waar ik bewust al een tijd niet meer naar luister, en underrated ? Alles wat ik zelf maak zeker ? 😉 Maar één van de meest onderschatte bands in ons land blijft toch het geweldige In-Kata! Twee schitterende platen gemaakt en amper iemand die het beseft.
Gert: Ik ga akkoord met de radiomuziek. Het plaatje dat een singer-songwriter als Milow zoveel lof krijgt, klopt volledig in een wereld waarin gemakkelijke, hapklare muziek met de scepter zwaait, maar toch, het zou zo anders kunnen. Ik vind iets als Flying Horseman erg onderschat. Bert Dockx heeft uiteraard erg veel fans, maar de radio laat hem zo goed als volledig links liggen. Hetzelfde geldt voor de al dan niet ter ziele gegane bands Weekend, O.Children, Metz, The Search, Decorate Decorate… Voeg daar voor België zeker Melting Time bij, een straffe band die veel meer aandacht had moeten krijgen!
Als je voor één dag een artiest zou kunnen zijn, wie zou dat zijn?
Boots: Ginger Baker, niet enkel voor z’n drumskills, maar ook om te achterhalen wat er zich allemaal in z’n gekke hoofd afspeelt.
Gert: Ik zou Iggy Pops brein wel eens willen kapen, dan kom ik er misschien achter hoe het komt dat hij nog steeds very much alive & kicking is!
Wat is het beste nummer om bij te vrijen? (iemand mee uit te vragen?)
Boots: De sound van het vrijen zelf, als er muziek opstaat neemt dat m’n focus weg van wat op dat moment het belangrijkste is. Iemand uit vragen doe ik nooit, 90% van m’n sociale leven speelt zich al in het uitgangsleven af.
Gert: Superintense muziek kan het allemaal wel tot een hoger niveau tillen, denk Mogwai, Mono, Sigur Ros, en bij voorkeur Godspeed You! Black Emperor. Heerlijk.
Wat is de mooiste songtekst die je ooit hebt gehoord?
Boots: Ook moeilijk, maar ben een grote Morrissey én Adrian Borland fan, dus doe dan maar “There’s A Light That Never Goes Out” van The Smiths en “New Dark Age” van The Sound.
Gert: Alles van The Cure, of toch bijna alles. Hun teksten zijn pure poésie noire.
Op welke plaats zou je ooit een concert willen spelen?
Boots: Het Parlement, en dat dan laten volstromen met low lives, punks en freaks allerhande!
Gert: In een warmwaterbron diep in de IJslandse wildernis zou ik wel eens een poëzieavond willen houden. Verder moet een groot festival ook best kicken zijn.
Extra vraag Belgische bands:
Hersencellen is een alledaagse naam maar niet voor de hand liggend als bandnaam, waarom heb je hiervoor gekozen?
Gert: Ik vraag me af hoeveel bandnamen ontstaan door autocorrecties op smartphones. Wanneer je ‘Butsenzeller’ intikt, krijg je als suggestie voor correctie ‘Hersencellen’. Dat leek ons een grappige naam.
Boots: ‘Onderbuik’ had ook gekund, want daar komt bij mij de muziek toch het meest vandaan, en dat onderbuikgevoel heb je nodig om je aan het dansen te zetten. Maar aangezien we niet uitsluitend dansbaar zijn, willen we toch vooral de hersencellen van de potentiële luisteraars prikkelen denk ik.
Je vindt Hersencellen hier:
