Patrick Watson is een muzikaal genie afkomstig uit het Canadese Montreal. Dit jaar heeft hij een nieuwe plaat, “Love Songs for Robots” uitgebracht en die werd vrijdagavond in de Vooruit in Gent op ons losgelaten. De plaat zelf is alweer een mooi staaltje muziek, waar het akoestische balanceert met het bombastische. Dit allemaal bedekt met de zalvende stem van Patrick Watson. Het maakt van de plaat een waardige opvolger voor het prachtige “Adventures In Your Own Backyard”. Zij het toch net iets eentoniger dan zijn voorgangers. Het was dan ook afwachten hoe de plaat zich live zou vertalen.
De set begon meteen met de titeltrack van zijn nieuwste plaat “Love Songs for Robots”, de zachte stem van Watson kreeg iedereen meteen mee in zijn verhaal. De volgende zes liedjes waren eveneens van zijn nieuwe plaat, waarmee het merendeel van het publiek nog niet al te bekend bleek te zijn. Hierdoor begon de aandacht van sommigen wat te luwen, wat wel jammer was.
Nochtans bevatte de set alles om een publiek even uit de realiteit te sleuren. Het podium was voor de gelegenheid aangekleed met grote lampenbollen met veren aan. Deze bollen gingen af en toe knipperen op de maat van de muziek of er ontsnapte al eens een rookgordijn uit. Ook instrumentaal gezien was het concert een festijn, voor het liedje “Grace” werden de (muzikale) zagen eens bovengehaald, waar een spacey geluid uit geproduceerd werd. Bovendien werd er ook lustig met de lichten gespeeld om toch elke concertganger even de dagelijkse miserie te laten vergeten. Al werden die weer even terug met de realiteit geconfronteerd toen er om klokslag 22u één minuut lawaai werd gemaakt ter ere van de slachtoffers van Parijs een week geleden.
Toegegeven, de set was vaak erg chaotisch. De liedjes werden vaak instrumentaal aangelengd waardoor men op sommige momenten wat de draad kwijt raakte. Als je de man echter op het podium ziet, verbaast dat niet. Hoe zuiver en puur zijn muziek ook mag klinken, de man zelf heeft veel weg van een verdwaalde landloper. Met zijn piekerig zwart haar, ongeschoren baard en bijpassende pet zou je nooit vermoeden dat hij zo’n mooie falsetstem bezit. Zijn ietwat vreemde bindteksten, maffe bewegingen en het lachen om zijn eigen, onverstaanbare mopjes deden ook vragen rijzen over wat er juist in die waterflesjes zat. De hele sfeer die Watson zelf op het toneel bracht, contrasteerde met zijn toch wel serieuze en emotionele muziek. Maar tegelijk maakte het de show ook wel luchtig.
Als bisnummers werden eerst nog “Luscious Life” en “Know That You Know” gespeeld en even leek het hier op te houden. Het publiek had echter mooi in koor om “Lighthouse” gesmeekt en daar kon Watson niet aan weerstaan. De rest van de band verliet het podium en zo stond ons een tedere versie van het lied te wachten met enkel Patrick Watson en een piano. Die versie stelde alles behalve teleur en schepte een intiem moment. Het was een afsluiter die om meer vroeg, maar waar helaas geen antwoord op kwam. Al bij al heeft Patrick Watson gedaan wat van hem gevraagd werd: ons even doen wegdromen samen met zijn hemelse stem.
Patrick Watson gezien in Vooruit Gent via Democrazy op 20/11/2015
